بسم الله الرحمن الرحیم «الحمدلله رب العالمین ـ و الصلاه و السلام علی سید الانبیاء و المرسلین اباالقاسم محمد و علی آله الطیبین الطاهرین و صحبه المنتجبین» (حضار صلوات فرستادند). «و قل عبادی یقولوا التی هی احسن إن الشیطان ینزع بینهم إن الشیطان کان للانسان عدواً مبیناً». میلاد مسعود امام هادی (علیه‌السلام)، عید سعید قربان و پیشاپیش عید بزرگ غدیر را خدمت ملت بزرگ ایران و نمایندگان عزیز تبریک و تهنیت عرض می‌کنم. امیدوارم سخنان من در چارچوب همین آیه‌ای باشد که تلاوت کردم. «یقولوا التی هی احسن». همه باید بهترین کلام، بهترین سخن، نیکوترین جملات را نسبت به هم به کار ببریم و امیدوارم توصیه‌هایی که مقام معظم رهبری نسبت به همین جلسه به من فرمودند بتوانم نکات مورد نظر ایشان را دقیقاً مراعات کنم. در آغاز این روز را من روز مبارکی برای دموکراسی، کشور و مردم‌سالاری دینی می‌بینم. هیچ‌کس فکر نکند که پاسخگو بودن به عنوان یک نقطه ضعف است. به عنوان بالاترین نقطه قوت مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران است که همه مسئولین باید پاسخگو باشند، هر کدام در چارچوب وظایف خود و در چارچوب قانون که برای همه مقرر کرده است. هیچ‌کس از مردم شریف ایران، از دوستان ما در جهان و یا دشمنان ما فکر نکنند امروز آغاز شکافی بین دولت و مجلس است. کاملاً این تصور اشتباه است. مجلس و دولت هدف بسیار بزرگی را بر دوش دارند و می‌بینند و این بار مسئولیت را با همکاری همدیگر باید به مقصد برسانند. من در دولت یازدهم و اکنون در دولت دوازدهم که حالا سؤال نمایندگان محترم علی‌القاعده آنچنان که می‌فهمم باید از دولت دوازدهم باشد و نه یازدهم. ولی اشکالی ندارد، لحن سؤالات، سؤالات دولت یازدهم و دوازدهم است، از نظر من هم ایرادی ندارد، با اینکه دولت دوازدهم و یازدهم دو شخصیت حقوقی هستند. همواره در دولت یازدهم و دوازدهم تلاش من بر این بوده که بین دولت و مجلس یک ارتباط نزدیک و برادرانه باشد و به نظر من این‌چنین بوده است. بسیاری از نمایندگانی که الان در برابرشان سخن می‌گویم در سال 96 در انتخابات حضور فعال داشتند. در کابینه دولت دوازدهم نمایندگان عزیز کمک کردند، در لوایح و طرح‌ها در کنار هم بودیم. ممکن است شما گله‌ای از دولت داشته باشید یا ما گله‌ای از شما داشته باشیم، اما گله‌ها گله‌های دوستانه و برادرانه است. اما به نظر من سؤال نمایندگان محترم که در پنج بند تدوین شده و بسیاری از سؤالات دیگر مشابه این سؤالات، سؤالات ملت ایران هم هست. نه تنها یک‌چهارم نمایندگان امروز مجلس شورای اسلامی این سؤالات را دارند، بلکه به اعتقاد من بسیاری از مردم این سؤالات را دارند که چرا بیکاری، چرا وضع بانک این‌چنین، چرا قاچاق آنچنان، چرا رکود و رونق شرایطی را طی می‌کنند که مورد انتظار مردم نیست و چرا رشد قیمت ارز؟ شما به هر کوچه و خیابانی بروید شاید بخشی از سؤالات مردم همین‌گونه سؤالات باشد و مردم حق دارند بپرسند. مردمی که در دولت یازدهم در طول چهار سال و در ماه‌های اولیه دولت دوازدهم شاهد تحول مثبت در اقتصاد، فرهنگ، مسائل اجتماعی، امنیت ملی و در سیاست داخلی و خارجی بوده‌اند، امروز برایشان این سؤال مهم مطرح شده که چه شده است که مردم ما باید از آینده زندگی و کشور خود نگران باشند. این سؤال اصلی است. سؤال اصلی این است که چرا حرکت ما در طول چهار سال و نیم به سرعت رو به جلو بود؟ در رشد اقتصادی، در تورم، در اشتغال،‌ در تعادل قیمت ارز، در رونق اقتصادی، همه آمار و ارقام وجود دارد و همه چیز شاهد است، چیزی مخفی نیست. اما در این هفت، هشت‌ماهه اخیر چرا ناگهان شرایط نویی آغاز شد؟ شما ممکن است بفرمایید که این شرایط نو از اشتغال بود، از ارز بود، از رکود بود، از قاچاق بود، از سیستم بانکی بود. به نظر بنده حقیر اشکال از تصور مردم و ترسیم ملت ایران نسبت به آینده ایران بود. ناگهان تصور مردم نسبت به آینده ایران دچار تغییر شد و این درد بزرگ است. اشتغال بسیار مهم است، بیکاری درد بسیار بزرگی است،‌ من قبول دارم، نابسامانی بانکی هم مشکل است و من قبول دارم. مسأله رونق هم مهم است، قیمت ارز هم مهم است، اما همه اینها در برابر اعتماد مردم و امید مردم ناچیز است. چرا امید مردم تغییر کرده است؟ چرا نسبت به آینده ایران دچار تردید شدند و بالاتر حتی عده‌ای نسبت به عظمت و قدرت نظام، رشد و توسعه آینده دچار شک شده‌اند، ما باید این شک را درمان کنیم. ما باید با زبانی درست و صحیح به گونه‌ای با مردم سخن بگوییم که مردم قانع شوند که مشکلات این چندماهه زودگذر است. کلید مسأله فقط در همین است. ما باید برای مردم توضیح بدهیم از این مشکلات به حول و قوه الهی با هدایت رهبری، با هماهنگی سه قوه و نیروهای مسلح عبور خواهیم کرد. ما باید به ملت بزرگ ایران عرض کنیم ما نخواهیم گذاشت توطئه‌های آمریکا پیروز شود. ملت! مطمئن باشید، ما نمی‌گذاریم یک مشت ضدایرانی که امروز در کاخ سفید جمع شده‌اند بخواهند علیه ما توطئه کنند. کاخ سفید فکر نکند از پایان جلسه امروز خوشحال خواهد بود، بداند از پایان جلسه امروز به شدت اندوهبار خواهد شد. چون پایان جلسه امروز اتحاد بالاتر بین مجلس و دولت،‌ بین دو قوه و قوه قضائیه، بین هر سه و نیروهای مسلح، بین هر چهار و نظارت و راهبری مقام معظم رهبری است. نه ترسی از آمریکا داریم، نه ترسی از مشکلات داریم، از مشکلات به خوبی عبور خواهیم کرد. من در فرصت اولم به این پنج سؤال به طور خلاصه اشاره می‌کنم، البته من از دستگاه‌های مربوطه گزارش را گرفتم، اینجا همراهم هست، اگر مجلس محترم مایل باشد همه این گزارشات را در زمینه قاچاق، وزارت کشور که مسئول کار است گزارش مفصلی داده، در زمینه اشتغال که وزارت کار مسئول آن است گزارش خوبی داده، نسبت به برجام وزارت امور خارجه گزارش داده، نسبت به بانک و رکود، وزارت اقتصاد که مسئولین اصلی در برابر این سؤالات هستند پاسخ داده‌اند، اگر مایل باشید آن پاسخ‌ها را هم می‌توانیم در اختیار نمایندگان عزیز مجلس شورای اسلامی قرار بدهیم. بیاییم بر مبنای پنج سؤالی که نمایندگان عزیز مطرح کردند. اولین سؤال‌شان این است که در زمینه قاچاق کالا و ارز چرا دولت موفق نبوده؟ همه شما می‌دانید مبارزه با موضوع قاچاق کالا و ارز در سال 81 با فرمان مقام معظم رهبری شروع شد و بعد هم نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی در سال 92 قانون مربوطه را نوشتند و ابلاغ کردند و دولت همه آیین‌نامه‌های آن را تدوین کرد، آیین‌نامه‌های متعدد و آنها را ابلاغ کرد و (600) میلیارد تومان پول برای تشکیل سامانه‌های لازم در زمینه مبارزه با قاچاق و اتصال این سامانه‌ها به یکدیگر تهیه کرد. چرا قاچاق ایجاد می‌شود، دلیل آن چیست، برای چه؟ جنس از بیرون می‌آید، کالای ما به بیرون منتقل می‌شود. وقتی ما برای کالاها در داخل یارانه می‌دهیم، وقتی قیمت، قیمت متعادلی نیست و یارانه‌ای است خود به خود این کالا تمایل پیدا می‌کند به خارج برود، چون قیمت داخل و خارج نامتعادل می‌شود. هرچه قیمت ارز پایین بیاید واردات قاچاق بیشتر می‌شود، هرچه قیمت ارز بالا برود واردات قاچاق و کالا کمتر می‌شود و به عکس آن وقت، خروجی‌اش بیشتر می‌شود. اساس برای جلوگیری از قاچاق، تولید باکیفیت داخلی است. همه باید کمک کنیم به تولید داخلی و خدمات در داخل. اگر اینها را از لحاظ کیفیت، کمیت و قیمت به پا کنیم معنی ندارد که قاچاق از خارج وارد بشود، حالا مگر اینکه بعضی از جنس‌هایی که از لحاظ فرهنگی ما به سمت آن نمی‌توانیم برویم، گوشه‌ای، کناری کسی متقاضی باشد آن یک بحث دیگری است. ما چطور توانستیم در عرض چهار سال و خرده‌ای از (25) میلیارد دلار قاچاق به (12)، (5/12) میلیارد دلار برسیم؟ این تحول بزرگ چطور ایجاد شد؟ چون شما می‌دانید ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز مخصوص قوه اجراییه تنها نیست، فراقوه‌ای است، سه قوه است، نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی هم در آن ستاد هستند، نماینده قوه قضائیه هم در آن ستاد هست، نماینده نیروهای مسلح هم در آن ستاد مبارزه با قاچاق هست، تنها کار دولت و دستگاه‌های اجرایی نیست. همه با هم داریم تلاش می‌کنیم، آمار و ارقامی که این ستاد به کمک دانشگاه‌ها در سال 92 تهیه کرد می‌گفت قاچاق کالا و ارز (25) میلیارد دلار است، این (25) به (17) رسید، این (17) به (15) رسید، این (15) به (12) رسید. حالا اگر بخواهید تفصیل سال به سالش را هم اینجا من دارم، نمی‌خواهم وقت گرفته بشود و الا همه را می‌خوانم. در قاچاق خروجی که عمدتاً سوخت هست که عمدتاً قاچاق می‌شده و هنوز هم می‌شود، یعنی بنزین، گازوئیل، نفت سفید، نفت کوره و موارد دیگر، دولت با برنامه‌ریزی که برای کنترل پیمایش خودروها و دادن گازوئیل بر مبنای پیمایش انجام داد و کنترل‌هایی که انجام گرفت، قاچاق (8/7) میلیارد در سال 92 تبدیل به (5/0) میلیارد در پایان سال 95 شد. یعنی (7) میلیارد و (200) میلیون جلوی قاچاق خروجی گرفته شد، البته من باید این را بگویم ما در زمینه قاچاق تلاش‌هایی که داریم انجام می‌دهیم نقش نیروی انتظامی، سربازان گمنام، نیروهای مسلح به ویژه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نقش ارزشمندی هست. شما می‌دانید ما از (10) ماه پیش تقریباً در شورای عالی امنیت ملی مبارزه با قاچاق در آب‌های جنوب، یعنی خلیج‌فارس و دریای عمان را در اختیار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار دادیم و در منطقه غرب و شرق هم نقاطی هست که مرز در اختیار سپاه است، اینها همه دارند کمک می‌کنند،‌ با کمک همه اینها ما توانستیم به این نقطه مطلوب برسیم. سؤال باید این باشد که چطور دولت به کمک مجلس و قوه قضائیه و نیروهای مسلح به خوبی قاچاق (25) میلیارد را به (12) میلیارد آورد و اکنون برنامه دولت چیست که این (12) میلیارد را به صفر برساند؟ اگر شکل سؤال این‌چنین بود من با ذوق بیشتری برنامه‌های آینده را خدمت شما بیان می‌کردم. سؤال بعدی این است که چرا تحریم‌های بانکی باقی مانده، در تشریح یکی از نمایندگان محترم فرمودند برجام که اجرا شده، چرا تحریم‌ها باقی مانده؟ البته پاسخ این سؤال را مفصل وزیر امور خارجه اینجا نوشته‌اند، اینجا خواستید در اختیارتان قرار بدهم. من از شما می‌پرسم، برجام برای چه بود؟ یک کلمه من از شما سؤال می‌کنم. برجام برای این بود که ما به دنیا بگوییم فعالیت صلح‌آمیز هسته‌ای که آنها به دروغ گفته‌اند غیرصلح‌آمیز است و بر مبنای همین دروغ و اتهام ناروا قطعنامه‌های فراوانی را علیه ما تصویب کرده‌اند و به ذهن دنیا این‌چنین رسانده‌اند که برنامه هسته‌ای ایران خطر برای صلح و امنیت جهانی است و لذا ما را به فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد بردند، برجام آمد تا این را بگوید: برنامه هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است، هیچ صلح و امنیتی را تهدید نمی‌کند. شورای امنیت سازمان ملل به جای اینکه بگوید تحریم، باید بگوید «تشویق»، همه کشورها را به کمک ایران تشویق کند و ما به همین‌جا رسیدیم، ما به اینجا رسیدیم. قطعنامه گذشته شورای امنیت این است که ایران صلح و امنیت را تهدید می‌کند، بعد از برجام قطعنامه شورای امنیت این است: (2231) می‌گوید ایران حق دارد فعالیت هسته‌ای داشته باشد، از دنیا هم می‌خواهد که در کنار ایران باشند و به ایران کمک کنند. این اساس، یک کلمه این می‌شود برجام. در برجام ما یک دستاوردهایی داشتیم که آن دستاوردها هست، هیچ‌وقت از بین نمی‌رود. دستاورد بین‌المللی است، دستاورد سیاسی است، دستاورد اخلاقی است، PMD را از بین بردیم، آژانس. اینها دستاوردهایی است که هست، تحریم تسلیحاتی کشور را که این تحریم می‌گفت نه ایران حق دارد سلاحی بفروشد، نه حق دارد سلاحی بخرد را به پنج سال تقلیل دادیم که دو سال و نیمش گذشته، دو سال و نیم دیگر آزاد می‌شود. این کار برجام است، کار برجام روشن است. در زمینه اقتصادی هم برجام گشایش‌هایی را به وجود آورد، شما همه می‌دانید، حالا اگر در دیروز تردید بود، امروز که تردید نداریم. حالا که این شرکت‌ها دارند می‌روند معلوم است یک روزی آمدند که دارند می‌روند، وگرنه چطور می‌روند؟ نیامده دارند می‌روند؟ اگر می‌گویید فلان بانک با ما از دیروز کار نمی‌کند معلوم است قبلاً با ما کار می‌کرده، اگر کار نمی‌کرده که عبارت‌های فارسی، ادبیات فارسی را باید از نو عوض کنیم، زبان فارسی را از نو بنویسیم. بنابراین برجام آمده بخش بزرگی از مشکلات اقتصادی را هم حل کرده. تحریم بعد از امضای برجام و اجرایی شدن آنچه مربوط به برنامه هسته‌ای بود لغو شد، اما تحریم‌های ما را شما می‌دانید بخشی از آنها هسته‌ای بوده، بخشی از آنها تحریم‌های اول آمریکا است، بخشی از آنها مربوط به سیستم بانکی هست. تحولاتی که سیستم بانکی نیاز دارد همه اینها هست. علی‌رغم این، ما با حدود (300)، (287) بانک امروز رابطه کارگزاری داریم و هزاران حواله و گشایش اعتباری از طریق بانک‌های خارجی انجام دادیم. یک گزارشی بانک مرکزی به من داده که در این مدت، در سال‌های 94، 95 و 96 تا امروز چند میلیارد دلار، یک چیزی حدود (70) میلیارد دلار پول از طریق سیستم بانکی تبادل شده. بنابراین اساس بانک این هست که روابط اولیه برقرار شده، منتها در زمینه بانک ما چهار لایحه خدمت شما تقدیم کردیم، این چهار لایحه برای بانک اساسی است، نه برای بانک، برای حیثیت ایران اساسی است که ما کشوری هستیم ضد پولشویی، ضد تروریسم و برای ما مهم است. بنابراین لوایح شما بسیار می‌تواند به ما در زمینه روابط بانکی کمک کند، یکی از این چهار تا تصویب شده، سه تای دیگر باقی مانده. من از ریاست محترم مجلس شورای اسلامی و نمایندگان محترم درخواست می‌کنم تسریع بفرمایید نسبت به تصویب این لوایح که می‌‌تواند در زمینه روابط بانکی ما بسیار تأثیرگذار باشد و شما می‌دانید که ما سرمایه و فاینانس زیادی در این مدت از کشورهای خارجی گرفتیم که آن مقدار فاینانس‌هایی که اجرا شده بیش از (22) میلیارد دلار است، البته در شرایط فعلی که آمریکا تحریم را آغاز کرده مشکلات جدیدی را برای ما به وجود آورده که از آن مشکلات باید عبور کنیم. مسأله سوم؛ مسأله بیکاری است. در زمینه بیکاری کارنامه دولت یازدهم و دوازدهم بسیار درخشان است، جزء کارنامه‌هایی است که کمتر شما در کشوری می‌یابید. شما ببینید در سال 84 تا 91 اشتغال ما چقدر بوده؟ من نمی‌توانم بگویم اشتغال خالص ما چقدر بوده، آنقدر کم بوده نمی‌شود گفت. 84 تا 91 اشتغال خالص ما (10) هزار نفر بوده، در طول این مدت اشتغال خالص ما این بوده و امروز اشتغال خالص ما در طول پنج سال گذشته (2) میلیون و (700) هزار نفر بوده، این یک افتخار بزرگ برای کشور است. شما به آمار بانک مرکزی، مرکز آمار و به همه اینها مراجعه کنید،‌ مقایسه کنید، البته اشتغال سرمایه خارجی، امنیت داخلی و شرایط خاص سکون و آرامش سیاسی می‌خواهد، اما در عین حال در زمینه اشتغال موفقیت بسیار بزرگی داشتیم. برای اولین بار در بهار 97 بیش از آنچه که داوطلب کار بودند ما کار را ایجاد کردیم، (711) هزار جویای کار بودند، (756) هزار اشتغال درست شده، این برای اولین بار هست. پس بنابراین ما از لحاظ بیکاری کارنامه خوبی داریم، اما البته مردم ما قانع نیستند، این حرف درست است. هنوز بیکاری فراوانی داریم، این درست است، ما بیکاری مزمن چندین‌ساله داریم، این حرف درست است. رقم بیکاری ما (12)، (1/12) درصد است که به نظر من بسیار زیاد است، قابل قبول نیست. خانواده‌های فراوانی هستند که هنوز حس نکرده‌اند، من از شما یک نکته را خواهش می‌کنم توجه کنید؛ اگر دولت یازدهم و دوازدهم مثل دولت دهم و نهم در اشتغال کار می‌کرد امروز رقم بیکاری ما (22) درصد بود به جای (12) درصد، این هنر دولت یازدهم و دوازدهم البته در همه این زمینه‌ها است. قوای دیگر، مجلس شورای اسلامی همه کمک کردند. در سؤال چهارم در زمینه رکود چندین‌ساله که ذکر شده شما می‌دانید ما اولین دولتی بودیم بعد از جنگ که با رشد منفی روی کار آمدیم. تنها دولتی هستیم که بعد از جنگ با رشد منفی، منهای (7/7) در سال 91 روی کار آمدیم و در سال 92 هم باز متأسفانه رشد منفی داشتیم. بلافاصله سال 93 ما رشد مثبت داشتیم، 94 هم البته وضع ما خوب نبود، چون قیمت نفت یک‌مرتبه کاهش پیدا کرد. از آخرین فصل 94 تا امروز همه فصول ما نه فصل متوالی پشت هم ما دارای رشد اقتصادی هستیم. رشد اقتصادی سال 95 ما شما می‌دانید (5/12) درصد بوده که در دنیا کم‌نظیر بوده و بسیار مهم است و رشد متوسط ما در طول این پنج سال بالای (4) درصد است که رشد متوسط دو دولت قبلی ما (2/2) هست. بنابراین ما در زمینه رونق اقتصادی تلاش کردیم، رکود به همان معنای مصطلح اقتصادی که دو فصل یا سه فصل پشت سر هم رشد اقتصادی منفی باشد که بحمدالله در این نه فصل متوالی ما نداشتیم و این راه را باید ادامه بدهیم. البته تا رونقی که مطلوب مردم ما هست فاصله داریم. و سؤال آخر راجع به مسأله ارز بود که من فقط دو، سه جمله توضیح می‌دهم، بقیه را برای وقت دوم من می‌گذارم و آن این است که چرا شرایط ارز این‌چنین شد، دلیلش چه بود؟ آیا عامل اقتصادی بود یا سیاسی یا روانی یا همه اینها بود؟ من در نوبت دوم اشاره‌ بیشتری به این سؤال می‌کنم که در زمینه ارز مسائل اجتماعی، روانی و سیاست خارجی آثارش بیشتر بوده است تا مسائل اقتصادی. اینکه ما در یک مقطعی تصمیم گرفتیم تصمیم خود را بعداً عوض کردیم این خیلی طبیعی است. ما قبل از تحریم آمریکا یک‌طور تصمیم گرفتیم، بعد از تحریم آمریکا یک‌طور تصمیم گرفتیم، اگر ما به آن تصمیم قبلی مانده بودیم اشکال بود. در تصمیم قبلی هم اجماع همه اقتصاددانان ما در آن شرایط بود، یعنی (20) فروردین که ما باید یک نرخ واحدی را اعلام بکنیم. می‌دانستیم مشکلاتی دارد، می‌دانستیم اجرای آن مشکلات دارد. اینکه می‌گویید چرا ما به مسافر ارز دادیم، وقتی شما به مسافر ارز ندهید مسافر می‌رود از کوچه و پس‌کوچه ارز می‌خرد، همان ارز کوچه و پس‌کوچه است که تبدیل به یک نرخی می‌‌شود روی همه کسبه و زندگی مردم تأثیر می‌گذارد. برای کنترل بوده، البته در هر برنامه جدیدی سوء‌استفاده هم می‌شود انجام داد، من در بخش دوم خواهم گفت که ما برای این سوء‌استفاده‌ها هم پیش‌بینی‌های خوبی را انجام دادیم، فعلاً. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

بسم الله الرحمن الرحیم لازم می‌دانم از همه نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی سپاسگزاری کنم، از همه عزیزانی که طرح سؤال را امضا کردند و همه افرادی که امروز از بیانات‌شان پشت این تریبون استفاده کردیم و نکاتی را مطرح کردند که باید به آنها پاسخ داده شود. اولاً از وزرای مربوطه خواهش می‌کنم در زمینه همه این پنج سؤال و نکاتی که در لابه‌لای بحث‌های توضیح این پنج سؤال مطرح شد، هم توضیح لازم را خدمت نمایندگان بدهند، هم اگر نکاتی لازم است خدمتشان ارسال کنند. هم برای مردم توضیحات بیشتری را در این زمینه بدهند. نکته اساسی این است که کشور چه شد؟ کشوری که در یک مسیر کاملاً آرامی داشت حرکت می‌کرد و حتی همین ترامپ هم سر کار آمده بود، در منطقه خلیج‌فارس به عربستان آمد و همان ایام انتخابات بود که مردم آن حماسه بزرگ را آفریدند و ضربه بسیار محکمی را به ترامپ و کشورهای کوچکی که دور و اطراف آن جمع شده بودند زدند، چه شد یک مرتبه جو تغییر کرد. من خواهش می‌کنم به این نکته توجه کنید. تاریخ این تغییر (5) دیماه سال 96 است، هر کس تاریخ دیگری بدهد به اعتقاد من آدرس غلط به مردم داده است. (5) دیماه سال 96 بود که ناگهان مردم دیدند در خیابان‌ها عده‌ای آمده‌اند شعار می‌دهند و شعارها کم‌کم به شعارهای هنجارشکنانه و غیرقابل قبول برای همه مردم تبدیل شد. مردم دچار حیرت شدند، درست است که بعد مردم آمدند، پاسخ قاطع در راهپیمایی‌هایشان دادند، اما در عین حال این حادثه یک حادثه کم‌نظیری بود، در سالهای گذشته ما چنین حادثه‌ای نداشتیم. حادثه دی‌ماه آقای ترامپ را به طمع انداخت، تا اینکه در اواخر دی‌ماه اعلام کند من در برجام نمی‌مانم، مگر آنکه اروپا و دیگران با من راجع به بند غروب و مسأله موشک همراه شوند و اگر همراه نشوند من یک‌جانبه خارج می‌شوم و بعد از این تهدید می‌بینیم با آن ناآرامی داخل، با تهدیدات بیرون، مردم نگران شدند. برادران و خواهران عزیز من! بدانید تخریب، خرابی می‌آورد. بدانید سیاه‌نمایی زندگی مردم را به سمت سیاهی می‌برد. فقط کلام نیست، فقط اجتماع نیست، شعار در گوشه و کنار نیست. البته اگر شعار علیه فردی مثل حسن روحانی باشد که اهمیتی ندارد، یک نوکر است از نوکرهای مردم، یک سرباز است از سربازها. من دلم برای اینها نمی‌سوزد، اگر من تهدید به ترور شوم برای من مهم نیست، همه ماه رمضان‌ها هم شما خواندید و هم ما خواندیم، همه با هم خواندیم، «و قتلاً فی سبیلک فوفق لنا» آرزوی ماست که این را داشته باشیم. اما در عین حال چه شد یک عده جرأت کردند رئیس‌جمهور کشور را تهدید به مرگ کنند؟ چون حس کردند بین ما و شما فاصله است. به غلط فکر کردند بین مجلس و دولت، بین مجلس و دولت قوه قضائیه فاصله است. اگر ما وحدت و اتحاد یکپارچه داشته باشیم فیضیه مرکز انقلاب تبدیل به جایی نمی‌شود که عده‌ای آب به آسیاب دشمن بریزند. ما باید با هم متحد شویم. همه ما باید دست به دست هم بدهیم، پشت سر رهبری حرکت کنیم، شما می‌گویید چرا قیمت ارز بالا رفت؟ می‌فرمایند چرا همه جای برجام اجرا نشد؟ ما قبول داریم که طرف ما در برجام تخلفاتی انجام داده، به ویژه آمریکایی‌ها، هیچ شکی نداریم، بارها هم این را اعلام کردیم. اما بیایید همه ما منصفانه قضاوت کنیم، اگر برجام هیچ بود پس امروز چه غصه‌ای داریم؟ آمریکا بیرون رفته، بقیه همه دارند بیرون می‌روند، ما هم بیرون می‌رویم. چه مشکلی دارد؟ هیچ است، از هیچ که آدم نباید بترسد. عدم که ترس ندارد. شما گفتید هیچ شرکتی به ایران نیامده، به ایران نیامده پس چرا دارید می‌گویید شرکت‌ها دارند بیرون می‌روند؟ شما که گفتید نیامدند. شما گفتید هیچ هواپیمایی نیامده، هواپیما کاغذی است. حالا می‌گویید چرا هواپیما نمی‌آید؟ هواپیما که به قول شما نیامده بود، کاغذی بود. شما اعلام کردید که این برجام هیچ رابطه بانکی را درست نکرد، حتی وقتی ما گفتیم سوئیفت برقرار شده ناچار شدیم خبرنگارها را به بانک مرکزی ببریم تا با چشم ببینند، اصلاً می‌گفتند امکان ندارد، یک آقایی که متخصص این امور هم بود به یکی از بزرگان نوشته بود که اگر هر چه شود سوئیفت امکان ندارد. این شد. بله، شما می‌گویید آیا به صددرصد اهدافتان رسیدید؟ نه، به صددرصد نرسیدیم. در بعضی از زمینه‌ها به صددرصد رسیدیم، بعضی از زمینه‌ها به (80) درصد رسیدیم، بعضی از زمینه‌ها (60) درصد. بله، به صددرصد نرسیدیم، درست است. اما ما در بسیاری از زمینه‌ها به صددرصد رسیدیم. PMD چیزی بود که تمام کارشناسان ما، الان اینجا آقای دکتر صالحی نشسته، تمام کارشناسان می‌گفتند از محالات است شما بتوانید PMD را حل کنید. PMD حل شد، تمام شد. قطعنامه‌ها علیه ایران برچیده و تمام شد. تحریم نظامی بلندمدت تبدیل به پنجساله شد، دو و نیم سال دیگر برداشته می‌شود. در زمینه اقتصادی هم خیلی قدم‌ها برداشته شد، بله، بعضی از قدم‌ها برداشته نشد. عمدتاً تخلف آمریکا در این زمینه بود. ما الان باید چکار کنیم؟ مردم باید نسبت به آینده خودشان آرامش داشته باشند. نمایندگان محترم! شما می‌فرمایید زندگی مردم مطلوب و ایده‌آل نیست، ناراحت هستند. این حرف کاملاً‌ درست است. اما من از شما می‌پرسم آیا دولت یازدهم برای رفاه مردم کاری نکرد؟ اگر تورم در طول چهار سال سرجمع حدود شصت و چند درصد شد حقوق کارمند به دو برابر افزایش پیدا نکرد؟ اگر زندگی مردم سخت شد ما برای مبارزه با فقر مطلق آیا پرداختی مستمری‌بگیران را (4/3) برابر و در بعضی از موارد به چهار برابر افزایش ندادیم؟ اگر بناست ما اینها را تکیه کنیم باید همه را بگوییم. دوستان می‌گویند آقا! آنها که شما اشتغال می‌دهید یک عده هم از اشتغال خارج می‌شوند. عزیز من! من دارم می‌گویم اشتغال خالص، یعنی حساب کردیم کل آنهایی که آمدند وارد بازار کار شدند، آنهایی که خارج شدند را منها کردیم، اشتغال خالص شده است. این را که من نمی‌گویم، این را مرکز آمار می‌گوید،‌ این را که من نمی‌گویم، بانک مرکزی می‌گوید. مراجع رسمی آماری کشور دارند اعلام می‌کنند. این گفته من و یکی دیگر نیست. من می‌خواهم در اینجا محضر ملت ایران و نمایندگان بسیار عزیز عرض کنم، در دنیای امروز آنچه من قول دادم که شما می‌فرمایید من قول دادم، آن چیزی که من در انتخابات 92 و 96 قول دادم، من قول دادم و گفتم راه من راه اعتدال است و باز هم می‌گویم، ملت ایران! ما با تندروی به جایی نمی‌رسیم، تندروی از راست باشد یا از چپ باشد فرقی نمی‌کند. ما با تندروی به جایی نمی‌رسیم، راهی جز اعتدال نداریم، راهی جز دوستی و برادری نداریم، راهی جز وحدت نداریم. اشکالی ندارد شما مخالف دولت باشید، این که اشکالی ندارد، حق شماست. اما برای منافع ملی کنار هم باشیم، من به همه نمایندگان محترم چون گفته شد من رئیس‌جمهوری هستم که مسئول اجرای قانون اساسی هستم، می‌خواهم یک نکته را خدمت نمایندگان عرض کنم، خواهش می‌کنم هم شما و هم ما، هر کاری می‌خواهیم کنیم یک بار اصل (40) قانون اساسی را بخوانیم. در اجرای حقوق به عنوان اینکه قانون اساسی به من یا او حقی داده است، ما در اجرای حق نمی‌توانیم ضربه به منافع ملی بزنیم. اصل منافع ملی به عنوان یک شرط محفوظ در تمام برنامه‌ها است. مجلس، قوه قضائیه، دولت،‌ فرقی نمی‌کند، نیروهای مسلح، همه باید به اصل (40) قانون اساسی توجه کنند. اینکه دولت نقص دارد، حتماً نقص دارد، شما تردید نکنید، ما هم دولتیم، مثل همه دولت‌ها. تلاش من این بوده بهترین‌ها را جمع کنم. ممکن است نقص داشته باشیم، به همین دلیل هم شما سؤال و استیضاح می‌کنید، حق شما هم هست. اشکالی هم ندارد، شما می‌گویید وزیری نباشد، وزیری باشد، این جزء حقوق شماست، اشکالی ندارد،‌ اینها مهم نیست. آنچه مهم است همه برای حل مشکل مردم دست به دست همه بدهیم. مردم از ما نمی‌خواهند که شما از من بپرسید، من هم اینجا بیایم آمار و ارقام ارائه بدهم، مدام این جزوه‌ها را بخوانم. مردم این را نمی‌خواهند. مردم درد را می‌دانند، از من و تو بهتر می‌دانند. مردم مشکلات اقتصادی خودشان را روزمره و لحظه‌ای درک می‌کنند. صبح بیرون می‌رود سوار تاکسی می‌شود می‌بیند قیمت چقدر بالا رفته،‌ سوار اتوبوس می‌شود می‌بیند، وارد مغازه می‌شود می‌بیند. مشکلی نیست، لمس این مسأله که زندگی مردم توأم با سختی و مشکلات شده که چیز مهمی نیست که شما بگویید یا من بگویم. اگر هم من و شما به فکر درمان موقت باشیم مردم نمی‌پسندند. درمان موقتی که یک ماه کار کشور را درست کنیم و دومرتبه به وضع سابق برگردیم را هم نمی‌خواهند. مردم درمان دائم را می‌خواهند، درمان دائم چطور درست می‌شود، با کار دولت؟ حتماً نه. تنها با کار مجلس؟ حتماً نه. با کار قوه قضائیه؟ اگر همه با هم باشیم و کنار هم باشیم، حتماً از مشکلات عبور می‌کنیم. چرا از مشکلات عبور نکنیم؟ پشت تریبون‌ها نگوییم که ما دچار بحران شدیم، والله ما دچار بحران نیستیم. اول مسأله است، بعد تبدیل به آسیب می‌شود، بعد تبدیل به تهدید می‌شود و بعد تبدیل به بحران می‌شود. ما در مرحله آسیب هستیم و گاهی در بعضی از موارد در لبه مورد تهدید. چرا می‌گوییم بحران؟ البته ما مشکل داریم، مردم ما مشکل دارند، همه آن مواردی که شما در سؤالات‌تان گفتید بی‌مشکل نیست، ما مشکل داریم. ما باید همه دست به دست هم بدهیم. ممکن است کاری هم که ما کردیم دقیق نبوده، به ما بفرمایید باید اصلاح کنیم، ما معصوم نیستیم. اما من به شما قول می‌دهم، من به ملت ایران قول می‌دهم هیچ‌گاه کاری بدون مشورت و خرد جمعی انجام ندادم. من تمام دولت و کارشناسان را به شهادت می‌طلبم. من حتی تصمیم قاطع صددرصد داشتم، وقتی به جلسه آمدم دیدم همه نظر مخالف دارند نظر آنها را قبول کردم. من قبول ندارم، این کار نادرست است. اینکه خودسری است، اینکه به معنی استبداد رأی است. حتماً ما اشتباه داشتیم و داریم، باید این اشتباه را با هم جبران کنیم. در مسأله ارز آنهایی که ارز گرفتند تا کالا وارد کنند و وارد نکردند، وزارت صمت و بانک مرکزی ما موظف است پرونده‌های آنها را به قوه قضائیه بدهد. ما با آنها برخورد خواهیم کرد، قوه قضائیه ما با آنها برخورد خواهد کرد. اگر کسی کالایی آورده، کم آورده، با او برخورد می‌شود. اگر کسی (4200) تومانی قبلاً گرفته، کالایش در گمرک است الان مابه‌التفاوت از او می‌گیریم. مواردی رانت بوده، منتها نه به آن وسعت. شما را به خدا ما مسأله را در حد خودش ببینیم. ما مشکل را در حد خودش ببینیم. وقتی مشکل را اضافه می‌‌کنیم در حل آن هم همه ما عاجز می‌شویم. ما مشکل داریم، مشکل را می‌توانیم حل کنیم. چرا نتوانیم حل کنیم؟ ممکن است شما بگویید رابطه مجلس و دولت ضعیف است، ممکن است این حرف درست باشد. اگر رابطه وزرای ما با شما کم است، ما که هر وقت وزرا را کار داریم می‌گویند اکثر اوقات در مجلس هستند. کمیسیون کجا هستند، کمیسیون کجا هستند. (رئیس ـ ولی ما که اینجا نمی‌بینیم، ببینید کجا هستند) چون شما کمیسیون نمی‌روید. به هر حال باز هم اگر کم است ما این رابطه را بیشتر کنیم. ما که چند هفته پیش از نمایندگان محترم مجلس دعوت کردیم یک جلسه‌ای با هم داشته باشیم، آقای رئیس‌ مجلس زمان را خیلی مناسب ندید، به تأخیر انداختیم. آماده‌ایم، بنا بود هفته دولت ما شما را دعوت کنیم، شما ما را دعوت کردید. حالا ما اگر دعوت می‌کردیم به شما شیرینی هم می‌دادیم،‌ اینجا که هیچ خبری نیست. به هر حال ما باید روابط‌مان را حتماً قوی‌تر و نزدیک‌تر کنیم،‌ برای اینکه بتوانیم مسائل‌مان را حل و فصل کنیم. برادران عزیز! شما می‌فرمایید ما دو راه بیشتر نداریم، یا باید در برجام بمانیم، یا باید خارج شویم. بله، ظاهرش دو تا راه داریم، ولی ما یک راه سوم هم داریم. راه سومی هم وجود دارد و ما الان در صورتی که اروپا به تعهدات، من همین دیروز با رئیس‌جمهور فرانسه صحبت می‌کردم، گفتم اگر اروپا به تعهدات خودش عمل نکند ما شیوه جدیدی را به شما اعلام می‌کنیم، آن راه سوم است. حالا اگر لازم شد، به آنجا رسیدیم و ناچار شدیم خود به خود خدمت شما می‌گوییم، همه نمایندگان محترم هم مطلع می‌شوند که ما راه سوم هم داریم. من در اینجا می‌خواهم چند نکته به ملت شریف ایران خطاب کنم، مردم! مشکلات اقتصادی و اجتماعی ما قابل حل است. مردم عزیز و بزرگوار! ما همه توان‌مان را به کار گرفته‌ایم تا کالاهای ضروری شما به قیمت مناسب در اختیار شما قرار بگیرد. تمام تلاش‌مان را داریم انجام می‌دهیم که تولید بتواند به مسیر خودش ادامه بدهد. همه تلاش ما بر این است محصولات داخلی با قیمت متناسب در اختیار مردم قرار بگیرد. ما بسیاری از قیمت‌ها را در آب، برق، گاز، سوخت و بسیاری از مسائل حمل و نقل آنچه مربوط به دولت بوده دست نزدیم، به خاطر اینکه مردم در رفاه بیشتر و شرایط بهتر باشند. این همه تلاشی که امسال انجام شد، در زمینه برق چرا ما موفق شدیم؟ چون مردم همکاری کردند. اگر مردم با دولت و وزارت نیرو همکاری نمی‌کردند ما دچار مشکل بزرگی در تابستان می‌شدیم. همکاری کردیم، عبور کردیم. اگر ما در گاز همکاری کنیم، در زمستان صادرات گاز ما بیشتر خواهد شد. اگر ما در مصرف نفت صرفه‌جویی کنیم،‌ ببینید! دشمن می‌خواهد نفت ما کمتر صادر شود، اگر ما صرفه‌جویی کنیم نفت ما بیشتر و یا فرآورده ما بیشتر صادر می‌شود. من این نکته را یک بار دیگر گفته‌ام، دوران تحریم در اختیار من و شما و ملت ایران است. اگر ما با هم متحد باشیم،‌ در کنار مردم، مردم با ما باشند، ما عبور می‌کنیم،‌ سریع عبور می‌کنیم، زمان زیادی نمی‌برد. اگر با هم نباشیم، فاصله بگیریم، زمان طولانی می‌شود. من در پایان سخنانم می‌خواهم بر این نکته هم تأکید کنم. برادران عزیز، خواهران گرامی، نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، ملت ایران! مسأله اول مردم این است که ما با هم اختلاف نداشته باشیم. مردم از آمریکا نمی‌ترسند، مردم از تحریم نمی‌ترسند، مردم از تهدیدات خارجی نمی‌ترسند، مردم از دعوای بین خودمان می‌ترسند. والله، بالله اگر همه ما متحد باشیم، تمام جناح‌ها، تمام گروه‌ها، تمام احزاب، تمام نمایندگان مجلس شورای اسلامی، ممکن است نماینده‌ای با من خوب نباشد، اشکالی ندارد، با دولت خوب نباشد، امروز دست به دست هم بدهیم، بیاییم کنار هم برای حل معضلات و مشکلات مردم، مردم مطمئن شوند ما با هم هستیم. مردم ببینند با هم هستیم می‌فهمند که مشکل حل می‌شود. علامتی که ما باید بدهیم این است. مقام معظم رهبری دستور دادند شورایی با حضور رؤسای سه قوه تشکیل شود،‌ شورای عالی هماهنگی اقتصادی، با اختیاراتی که لطف کردند، یکی از دلایل این شورا این بود که به مردم علامت بدهد سه قوه با هم هستند، متحد هستند، با هم تصمیم می‌گیرند. ما امروز یک بار دیگر می‌خواهیم این علامت را به جامعه‌مان و دنیا بدهیم، ما یکی هستیم، ما متحد هستیم. شما نمایندگان محترم برای دلسوزی سؤال کردید، من در چارچوب وظیفه پاسخ دادم، نتیجه آن اگر این باشد که عده‌ای از مردم ما قانع شده باشند ما از کار امروز موفق شدیم، اگر نتیجه جلسه امروز ما این باشد که سال چهلم انقلاب است، انقلاب به بلوغ رسیده، اگر هم اختلاف نظری بین مجلس و دولت است برادرانه در کمال اخلاق با هم حرف می‌زنند، با صراحت مطرح می‌کنند، جواب می‌شنوند، این به معنای بالاترین هدیه در هفته دولت به ملت بزرگ ایران است،‌ این به عنوان کاری است که روح شهید رجایی و باهنر و شهید بهشتی و مطهری و امام عزیز ما را راضی می‌کند. ما راهی جز وحدت و اتحاد برای رسیدن به اهداف‌مان نداریم و این هدف را دنبال می‌کنیم. قیمت ارز؛ مردم ما بدانند تلاش دولت بر این است که این قیمت متعادل‌تر شود. در روزهای اخیر نسبت به هفته قبل قیمت ارز مقداری متعادل شده!‌ در هفته‌های بعدی متعادل‌تر خواهد شد. همه تلاش ما این است که مردم احساس نگرانی نکنند. البته این نکته را هم من خدمت شما نمایندگان بگویم، ما داریم ذخایر ارزی‌مان را بالا می‌بریم. یکی از نمایندگان محترم فرمود که ارز شما که در این روزها کم نشده، راست می‌گویند، در این روزها ارز ما کم نشده، صادرات غیرنفتی ما افزایش پیدا کرده، صادرات غیرنفتی غیرمیعانات گازی سه‌ماهه اول ما (19) درصد افزایش پیدا کرده، ارز ما که کاهش پیدا نکرده است. ما ذخایر را در داخل بانک مرکزی و در بانک‌های دنیا داریم اضافه می‌کنیم. ما داریم کار احتیاطی برای ماهها و سالهای آینده انجام می‌دهیم. این احتیاط دولت است که دارد این کار را می‌کند و الا اگر ما بخواهیم ارزمان را مثل گذشته، مثل پارسال، اگر من الان به رئیس بانک مرکزی‌ام بگویم مثل پارسال شهریور عمل کن، شما بدانید در عرض دو هفته قیمت ارز به قیمت پارسال می‌افتد، اما من به رئیس بانک مرکزی گفته‌ام از ذخایر بانک مرکزی حق استفاده نداری، همان‌طور که شما گفتید ما یک مقدار طلا می‌توانستیم به جامعه بیاوریم، اما دست ما باز نیست، یک جاهایی است که طلای ما به عنوان پشتوانه اسکناس است، آنجا هم ما حق نداریم دست بزنیم. بنابراین ما در مسیر تعادلیم، ما قدم به قدم کار را پیش خواهیم برد (امیرآبادی‌فراهانی ـ آقای رئیس‌جمهور! فرصتتان تمام است) و بی‌تردید موفق خواهیم شد و این توفیق ازآن ماست، به حول و قوه الهی، ان‌شاءالله، با تشکر از ریاست محترم مجلس شورای اسلامی، هیأت‌رئیسه محترم، نمایندگان محترم‌، معاونین و وزرای محترم و ملت بزرگ ایران و همه رسانه‌ها. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته