بسم الله الرحمن الرحیم جلسه با حضور 207 نفر از نمایندگان رسمی است. دستور جلسه را قرائت بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم دستور جلسه دویست و بیست و نهم روز سه‌شنبه نهم مرداد ماه 1397 هجری‌شمسی مطابق با هفدهم ذی‌القعده 1439 هجری‌قمری: 1 ـ ادامه رسیدگی به گزارش کمیسیون قضائی و حقوقی درمورد لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان. 2 ـ گزارش کمیسیون اصل نودم قانون اساسی درمورد بررسی و ارزیابی عملکرد دستگاه‌های خدمات‌رسان و ستاد بازسازی به مردم زلزله‌زده استان کرمانشاه پس از وقوع زلزله مورخ 21/8/1396. 3 ـ ادامه رسیدگی به گزارش کمیسیون مشترک درمورد طرح یک‌فوریتی تشکیل وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی. 4 ـ گزارش کمیسیون عمران مبنی بر رد تقاضای تحقیق و تفحص از نحوه ساخت و ساز و هزینه‌ها و مدیریت نمایشگاه شهر آفتاب، نحوه تغییر کاربری‌ها و واگذاری املاک شهرداری تهران به ویژه بوستان مادر. 5 ـ ادامه رسیدگی به گزارش کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری درمورد طرح یک‌فوریتی اصلاح بند «الف» ماده (90) قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. 6 ـ گزارش کمیسیون اقتصادی مبنی بر تصویب تقاضای تحقیق و تفحص از نحوه واگذاری هلدینگ پتروشیمی باختر به بخش خصوصی. 7 ـ ادامه رسیدگی به گزارش شور دوم کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری درمورد طرح یک‌فوریتی الحاق یک ماده به قانون تعیین تکلیف استخدامی معلمین حق‌التدریسی و آموزشیاران نهضت سوادآموزی در وزارت آموزش و پرورش با اصلاحات و الحاقات بعدی. 8 ـ گزارش کمیسیون عمران درمورد بررسی بخشنامه‌های وزارت راه و شهرسازی در حوزه قانون نظام‌مهندسی و کنترل ساختمان. 9 ـ انتخاب یک نفر به عنوان عضو حقوقدان شورای محترم نگهبان از بین افراد معرفی‌شده از سوی قوه قضائیه. 10 ـ سؤالات آقایان: نادر قاضی‌پور نماینده محترم ارومیه و علیرضا محجوب و مصطفی کواکبیان نمایندگان محترم تهران، شمیرانات، ری، اسلامشهر و پردیس از وزیر محترم راه و شهرسازی.

تلاوت آیاتی از کلام‌الله مجید.

از جناب آقای محسنی‌نیا قاری محترم تشکر می‌کنیم، ترجمه آیات را بفرمایید.

به نام خداوند بخشنده مهربان «و کتاب آسمانی قرآن را به راستی و درستی بر تو نازل کردیم که همخوان با کتاب‌های آسمانی پیشین و حاکم بر آنها است، پس در میان آنان مطابق آنچه خداوند نازل کرده است داوری کن و به جای حق و حقیقتی که بر تو نازل شده از هوا و هوس آنان پیروی نکن. برای هریک از شما راه و روشی معین داشته‌ایم و اگر خداوند می‌خواست شما را امت یگانه‌ای قرار می‌داد، ولی چنین کرد تا شما را در آنچه به شما بخشیده است بیازماید. پس به انجام خیرات بشتابید، بازگشت همگی شما به سوی خدا است، آنگاه شما را از حقیقت آنچه در آن اختلاف می‌ورزیدید آگاه خواهد ساخت». راست گفت خداوند بلندمرتبه بزرگ. تأخیرکنندگان جلسه امروز آقایان: خدابخشی، علی‌رضا‌بیگی و زارعی.

متشکریم.

دستور جلسه را بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم خدمت همکاران گرامی عرض سلام و ادب دارم. آقای رئیس! اگر اجازه بفرمایید چون ما در وسط دستور لایحه حمایت از اطفال و نوجوانان هستیم قبل از آن موضوع انتخاب یک نفر از اعضای محترم حقوقدان شورای نگهبان را به بحث و بررسی قرار بدهیم بعد وارد بحث بشویم.

بفرمایید.

الان انتخاب یک نفر از بین افراد معرفی‌شده از سوی قوه قضائیه به عنوان عضو حقوقدان شورای محترم نگهبان هست که ریاست محترم قوه قضائیه طی نامه‌ای آقایان: سیامک ره‌پیک، احمد بیگی‌حبیب‌آبادی و محمدحسن صادقی‌مقدم را به مجلس معرفی کردند تا از بین آنها یک نفر توسط مجلس شورای اسلامی مورد انتخاب قرار بگیرد،‌ منتها یک نامه‌ای قبل از جلسه به دست من رسید که آقای صادقی‌مقدم ظاهراً انصراف دادند.

آقای رئیس! آقای علی‌رضابیگی حضور دارند که تأخیر ایشان موجه بوده.

به هر حال الان دو نفر هستند یا سه نفر؟

یک نفر انصراف داده، دو نفر هستند. طبق ماده (112) آیین‌نامه هرکدام از آقایان طی (10) دقیقه می‌توانند برنامه خودشان را ارائه کنند.

بفرمایید.

جناب آقای دکتر ره‌پیک در خدمت شما هستیم.

آقای ره‌پیک خیلی ممنون. نفر بعد را بفرمایید.

جناب آقای دکتر بیگی در خدمت شما هستیم. (10) دقیقه فرصت دارید که رزومه و سوابق را بفرمایید.

از بیانات آقای بیگی متشکریم، کارت‌ها را توزیع کنید. دوستان در صندلی‌های خود باشند تا کارت‌ها توزیع بشود. نمایندگان محترم در صندلی‌های خودتان مستقر باشید می‌خواهند کارت‌ها را توزیع کنند.

عزیزان دقت بفرمایید! با توجه به انصراف جناب صادقی‌مقدم از بین آقایان: سیامک ره‌پیک و احمد بیگی‌حبیب‌آبادی یک نفر را یادداشت بفرمایید. (أخذ رأی با ورقه به عمل آمد و نتیجه پس از شمارش آراء اعلام گردید)

جناب آقایان: جواد ساداتی‌نژاد و لاهوتی و خانم سلحشوری برای شمارش آراء تشریف بیاورند.

کارت‌ها را جمع‌آوری کنید.

از کاندیداهای محترم عضو حقوقدان شورای نگهبان تشکر می‌کنیم، خواهش می‌کنیم با توجه به اینکه رأی‌گیری هست جلسه را ترک بفرمایید، عذرخواهی می‌کنم.

همکاران عزیز توجه داشته باشید! انتخابات بین‌المجالس پایان وقت جلسه امروز خواهد بود، بعد از تذکرات ان‌شاءالله انتخابات بین‌المجالس برگزار خواهد شد.

کارت‌ها جمع‌آوری شد؟

تا کارت‌ها خوانده بشود شما دستور را بفرمایید.

آقای دکتر! دستور، ادامه رسیدگی به گزارش کمیسیون قضائی و حقوقی درمورد لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان هست، ما (20) ماده را بررسی کردیم، ماده (21) را اگر اجازه بفرمایید قرائت کنیم. ماده 21 ـ «چنانچه شخص حقوقی در ارتکاب جرائم موضوع این قانون شرکت یا معاونت داشته باشد، به مجازاتهای مقرر در ماده (20) قانون مجازات اسلامی محکوم میشود. درصورتی که ارتکاب جرم صرفاً منتسب به یکی از شعب شخص حقوقی باشد مجازات انحلال شخص حقوقی صرفاً نسبت به شعبه مربوط اعمال می‌شود». آقای دکتر! ماده (22) را اجازه قرائت می‌فرمایید؟

اگر پیشنهاد نداریم، بفرمایید.

پیشنهاداتی بوده اما پیشنهاددهنده‌ها منصرف شدند. ماده 22 ـ «در موارد زیر مرتکب جرم به بیش از میانگین حداقل و حداکثر تا حداکثر مجازات مقرر قانونی محکوم خواهد شد: الف) مرتکب جرایم موضوع مواد (10)، (11)، (12) و (13) این قانون از افرادی باشد که سمت ولایت، وصایت، قیمومت یا سرپرستی دارد یا به هر نحو مراقبت و نگهداری از طفل و نوجوان بر عهده او میباشد. ب) مرتکب از کمتوانی ذهنی یا جسمی طفل و نوجوان در جرایم موضوع مواد (8) تا (16) این قانون سوءاستفاده کرده باشد. پ) در صورتی که مرتکب به‌صورت مکرر مرتکب جرم علیه طفل و نوجوان شده باشد». ماده 23 ـ «درصورتی که مرتکب جرایم موضوع این قانون نوجوان باشد، موارد تشدید مجازات نسبت به وی اعمال نمیشود». ماده 24 ـ «اموال و اشیائی که به ‌منظور ارتکاب جرائم موضوع این قانون اختصاص یافته و استفاده شده باشد و نیز عواید حاصل از ارتکاب آنها، درصورت موجود بودن حسب مورد ضبط یا مصادره و در غیر این صورت مرتکب یا مرتکبان به تناسب میزان نقش خود علاوه بر مجازاتهای مقرر، به پرداخت جزای نقدی معادل بهای کارشناسی تمام یا بخشی از اموال در هنگام وقوع جرم محکوم میشوند. تبصره ـ هرگاه اموال و اشیاء استفاده‌شده موضوع این ماده متعلق به غیر بوده و اثبات شود مالک آنها را برای ارتکاب جرم در اختیار مرتکب قرار داده باشد، معاون جرم محسوب و علاوه بر مجازات مقرر قانونی، اموال مزبور مصادره می‌شود». آقای دکتر! اینجا هم پیشنهاد نداریم. (کاتب ـ آقای رئیس! اینجا ابهام داریم)

ابهام دارید بنویسید به من بدهید.

آقای دکتر! آقای دکتر رحیمی هم رفع ابهام دادند. آقای دکتر رحیمی گفتند که این «بخشی».

آقای دکتر! اجازه می‌دهید مطرح کنیم؟

ابهامتان را بگویید ببینیم چیست؟

بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و عرض ادب خدمت همکاران ارجمند. آقای رئیس! استحضار دارید که انتهای ماده (24) مجازات را مشخص کرده، اعلام می‌دارد: «به پرداخت جزای نقدی معادل بهای کارشناسی تمام یا بخشی از اموال در هنگام وقوع جرم». «بخشی از اموال» طیفش خیلی وسیع است،‌ نه به لحاظ کمی مشخص شده و نه به لحاظ ارزش اموال ارزیابی شده. به هر حال این یک ابهامی هم برای قاضی صادرکننده و رسیدگی‌کننده، هم برای مشمولین پرونده ایجاد می‌کند.

آقای رحیمی! چون قبل آن گفته که معادل بهای کارشناسی معادل آن تمام یا بخشی، غلط نیست. چون مبلغ کارشناسی آن مشخص است، اموال آن یا تمام شده یا بخشی از آن را باید بیاورند.

آقای دکتر! طیف این مشخص نشده.

بله، چون سطح آن را مشخص کردند، گفتند «معادل بهای کارشناسی»، کارشناسی می‌کنند، از اموال آن می‌‌دهند.

آقای دکتر! اگر «تمام یا بخشی» حذف بشود، می‌شود «معادل بهای کارشناسی از اموال».

«تمام یا بخشی» را اصلاً می‌شود برداشت، می‌شود «از اموال».

یک رفع ابهام هم ظاهراً آقای ادیانی دارند.

آقای ادیانی بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم جناب آقای دکتر لاریجانی! ماده (24) یک حکمی دارد که اطلاق دارد. «اموال و اشیائی که به منظور ارتکاب جرایم موضوع این قانون اختصاص یافته و استفاده شده باشد» متن ادامه دارد، «در صورت موجود بودن حسب مورد ضبط یا مصادره» کسی که مرتکب این جرم می‌شود ممکن است از اموال غیر استفاده کند. اموال دیگران را بدون اذن مالک تصرف کرده، در اختیار گرفته و با آن اموال یا ابزار مرتکب جرم شده. به نظرم می‌آید که این اطلاق باید تخصیص بخورد.

آن یک دعوی دیگر حقوقی است که باید جدا انجام بشود،‌ اینجا باید بماند.

ما در واقع داریم اضرار به غیر می‌گذاریم. ما مصادره مالی را داریم انجام می‌دهیم که در حقیقت آن مالک هیچگونه اطلاع و نقشی نداشت. این احتمال دارد با ماشین فردی فعل و جرمی در چهارچوب موضوع این قانون اتفاق بیفتد، در صورتی که مالک ماشین هیچ اطلاعی ندارد، ماشین هم به سرقت رفته، من‌باب مثال. اینگونه اطلاق بدون قید و تخصیص به اعتقاد من خالی از اشکال نیست و مردم را دچار ضرر و زیان می‌کند.

یعنی مقصود کمیسیون این بوده که اموال و اشیاء مربوط به خود شخص.

این صراحت ندارد، اینجا اطلاق دارد.

حرف آقای ادیانی این است که ممکن است اموال دیگری باشد.

بله، اصلاً غصبی است، سرقتی است، ضمن اینکه اگر این باشد به نظر من اصل (40) قانون اساسی هم اخطار می‌خواهد، چون اضرار به غیر است.

آقای ادیانی! در تبصره گفته شده، هرگاه اموال و اشیاء استفاده‌شده موضوع این ماده متعلق به غیر بوده و اثبات شود مالک آنها را برای ارتکاب جرم در اختیار مرتکب قرار داده باشد، معاون جرم محسوب می‌شود. مقصود را روشن کرده، اشکال وارد نیست.

آقای رئیس! همکاران اخطار و تذکر هم دارند.

تذکر را بفرمایید.

آقای دکتر! حاج‌آقای سلیمی یک رفع ابهام هم دارند.

بگذارید تذکرشان را بدهند.

جناب آقای کاتب بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم من از جناب آقای دکتر لاریجانی خواهش می‌کنم که حضرت‌عالی اجازه بدهید که عین آیین‌نامه عمل بشود، نه تفسیر آیین‌نامه. آقای دکتر ببینید! من بند (1) ماده (153) را محضر حضرت‌عالی قرائت می‌کنم که می‌گوید: «گزارش کمیسیون اصلی درخصوص ماده‌واحده یا هر یک از مواد و اجزاء آن به ترتیب مواد توسط یکی از اعضای هیأت‌رئیسه مجلس قرائت می‌شود. در صورتی که نسبت به ماده‌واحده یا هر یک از مواد و اجزای آن پیشنهاد چاپ‌شده وجود داشته باشد ابتدا کمیسیون اصلی در آن مورد رسیدگی می‌شود و در صورت وجود مخالف، یک نفر مخالف و یک نفر موافق» ادامه گزارش، آقای دکتر! ما در آیین‌نامه چیزی نداریم که اگر یک پیشنهاد چاپ‌شده‌ای وجود داشته باشد یا دوتا پیشنهاد چاپ‌شده‌ای وجود داشته باشد در حین رسیدگی دبیر هیأت‌رئیسه بگوید از پیشنهادشان انصراف دادند. اصلاً اینجا انصراف معنی ندارد. آقای دکتر! پیشنهاد به محض اینکه چاپ می‌شود مخالف و موافق باید صحبت بکند. اجازه بدهید که صحن براساس آیین‌نامه اداره بشود. من خواهش می‌کنم تفسیرهای متعددی از آیین‌نامه توسط همکاران ما انجام می‌شود، اجازه نمی‌دهند که همکاران نظرات مخالف و موافق خودشان را بگویند. آیین‌نامه اینجا صراحت دارد. اینکه پیشنهاددهنده ممکن است در زمان پیشنهاد بیایند حرف خود را پس بگیرند آن یک حرف دیگری است، اینجا اصلاً موضوع چاپ را گفته، نگفته پیشنهاد ندهید.

مطلب همینطوری است که دوستان گفتند، برداشت شما دقیق نیست. ببینید! پیشنهاد باید وجود داشته باشد تا مخالف و موافق صحبت کنند. وقتی پیشنهاد چاپ شده بعد می‌گویند ما مطرح نمی‌کنیم، منصرف شدیم معنی‌اش این است که پیشنهادی نیست. روال ما در بحث برنامه و بودجه هم همینطور عمل می‌کردیم. یعنی وقتی پیشنهاد چاپ شده بعد می‌گویند حذف کنید پیشنهاد نیست، ضمناً بقیه مواد را هم بخوانید اگر ما این را اینطور فرض نکنیم باید مخالف و موافق صحبت کنند، رأی بگیریم بعد باید پیشنهادهای جدید را مطرح کنیم. پیشنهادی وجود ندارد که مطرح کنیم، شما بقیه آیین‌نامه را هم بخوانید متوجه می‌شوید که این تفسیر نیست، عین واقع است.

آقای دکتر! حاج‌آقای سلیمی هم یک ابهام داشتند.

آقای سلیمی بفرمایید.

فرمودند «عواید حاصل از ارتکاب» اشتباه است. آقای سلیمی بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم آقای رئیس ببینید! در این ماده می‌گوید «اموال و اشیائی که به‌منظور ارتکاب جرائم» «و نیز عواید حاصل از استفاده آنها» باید نوشته بشود. چون نگاشته شده «عواید حاصل از ارتکاب آنها». به نظر من این یعنی اگر در ارتکاب جرم از یک وسیله‌ای استفاده کرد.

استفاده از جرایم که معنی ندارد. برای جرایم استفاده نمی‌نویسند، ارتکاب آن را می‌نویسند.

منظور اگر استفاده باشد مشکلی نیست. آقای رئیس! بعد در ذیل هم باز ابهام بعدی هم اینجا است، می‌گوید «در غیر این صورت» یعنی اگر آن مال موجود نباشد، باید بنویسیم «به تناسب نقش مال» نوشته «به تناسب نقش مرتکب» این عبارت شفاف نیست. در قانونگذاری باید عبارات صریح و روشن باشد. (رئیس ـ به تناسب نقش خود) متوجه می‌شویم منظور چیست، ولی این عبارت خیلی اغلاق دارد. (رئیس ـ حالا یک تأملی می‌کنیم) یعنی به تناسب نقش آن وسیله، آن مال، جرم در نظر گرفته بشود.

نه، به میزان نقشی که آن فرد داشته اموالش مصادره می‌شود، یعنی با توجه به تبصره که گفته معاونت و اینها مقصود این است. حالا تأملی می‌کنیم. آقای ادیانی، آقای نوروزی! می‌گویند که به هر حال این اموال و اشیائی که به منظور ارتکاب این جرایم بوده اگر اموال مربوط به خودش بوده که مصادره می‌شود، اگر اموال مربوط به خودش نبود چه؟ این را روشن نکردید، مثلاً اتومبیل غیر را برداشته برده. مقصود شما آن اموال و اشیاء متعلق به فرد مرتکب بوده است، می‌باشد؟ تبصره گفته معاون در جرم محسوب می‌شوند. اموالش چه می‌شود؟ (ادیانی ـ شما آن بالا گفتید مصادره می‌شود) پس اینجا یک اصلاحی می‌شود کرد. ببینید! اموال و اشیائی که متعلق به مرتکب باشد و به منظور. (قاضی‌زاده‌هاشمی ـ‌ یک «مذکور» اینجا بیاوریم، درست می‌شود) اول مقصودتان را بفهمیم، شما مقصودتان از این، اموال و اشیاء مربوط به فردی که مرتکب جرم می‌شود؟ بالا را داریم می‌گوییم. مربوط به مرتکب جرم است،‌ درست است؟

اموال مصادره می‌شود، هر مالی باشد.

این مال ربطی به مال غیر ندارد.

این را صریحش کنید.

آقای دکتر! یک «مذکور» اینجا بیاوریم درست می‌شود.

نه، درست نمی‌شود. می‌گویید که ممکن است از آن سوء‌استفاده دیگری بشود. ماده بعد را بفرمایید.

ماده 25 ـ «اعمال مجازاتهای موضوع این قانون، مانع از اجرای مجازات‌های حدود، قصاص و دیات نخواهد بود و در صورتی که در سایر قوانین برای مرتکب جرم موضوع این قانون مجازات شدیدتری مقرر شده باشد، مرتکب به همان مجازات محکوم میشود». آقای مازنی و خانم ذوالقدر پیشنهاد دارند.

آقای مازنی و خانم ذوالقدر یک مطلبی دارند که این یک پیشنهاد است، اگر مکتوب بوده باشد این رفع ابهام نیست. می‌گویند «بجز مواردی که مرتکب جرم کودک یا نوجوان باشد» اضافه بشود. این پیشنهاد است، دیگر رفع ابهام نیست، یک شرایط جدید است، قابل طرح نیست. نه، مبهم نیست، روشن است. تشدید مجازات می‌خواهند بکنند، شما می‌خواهید درمورد کودک و نوجوان این نشود. باید پیشنهاد کتبی می‌دادید،‌ نمی‌توانید مطرح کنید. ماده (26) را بفرمایید.

ماده 26 ـ «در اجرای حکم محکومیت مرتکبان جرایم علیه اطفال یا نوجوانان به جزای نقدی یا مصادره اموال یا سایر محکومیتهای مالی، پرداخت دیه و خسارات طفل و نوجوان بزه‌دیده مقدم بر وصول مطالبات دولت است».

پیشنهادی که نداریم؟

نخیر نداریم.

ماده (27) را بفرمایید.

ماده 27 ـ «هریک از مسئولین یا کارکنان نهادهای حکومتی یا دستگاه‌های اجرایی که از انجام وظایف مقرر در این قانون امتناع نماید به انفصال از خدمات دولتی و عمومی درجه پنج محکوم می‌شود».

یک لحظه اجازه بدهید، من نتیجه آراء را بخوانم. نتیجه آراء انتخاب حقوقدانان شورای نگهبان: آراء أخذ شده (243) رأی، آقای ره‌پیک (145) رأی و آقای بیگی‌حبیب‌آبادی (93) رأی و (5) رأی هم باطله بوده و بنابراین جناب آقای ره‌پیک به عنوان عضو حقوقدان شورای نگهبان توسط مجلس انتخاب شدند، برای ایشان آرزوی توفیق می‌کنیم. ماده (28) را بفرمایید.

این درجه پنج قانون مجازات اسلامی است. فصل چهارم؛ تحقیق، رسیدگی و تدابیر حمایتی ماده 28 ـ «رئیس قوه قضائیه به پیشنهاد رئیس‌کل دادگستری استان و به تناسب امکانات، ضرورت و تجربه، تبحر و سابقه قضات در هر حوزه قضائی شعبی از دادسرا و دادگاه کیفری و دادگاه خانواده را جهت رسیدگی به جرایم و دعاوی موضوع این قانون اختصاص خواهد داد. اختصاص این شعب مانع رسیدگی به سایر پرونده‌ها نیست». ماده 29 ـ «رسیدگی به وضعیت مخاطرهآمیز موضوع این قانون جز در مواردی که در صلاحیت دادگاه کیفری است در دادگاه خانواده و با ارائه گزارش مددکار اجتماعی بهزیستی یا واحد حمایت دادگستری و حضور مددکار اجتماعی انجام میشود. این امر مانع از انجام تحقیقات دادگاه نخواهد بود». ماده 30 ـ «علاوه بر جهات قانونی برای شروع به تعقیب موضوع قانون آیین دادرسی کیفری موارد زیر نیز از جهات قانونی برای شروع به تعقیب یا اتخاذ تدابیر حمایتی مقرر در این قانون می‌باشد: الف) تقاضای طفل و نوجوان. ب) گزارشها و درخواستهای مکتوب یا شفاهی که هویت گزارش‌دهندگان و نویسندگان آنها مشخص نیست در صورتی که دارای قراین معقول و متعارف باشد». ماده 31 ـ «تمام جرایم موضوع این قانون جنبه عمومی داشته و بدون شکایت شاکی خصوصی قابل تعقیب می‌باشد و در صورت گذشت شاکی خصوصی تعقیب موقوف نخواهد شد». ماده 32 ـ «مددکاران اجتماعی بهزیستی پس از کسب اطلاع از وضعیت مخاطره‌آمیز موضوع ماده (3) این قانون، حسب مورد تحقیقات و اقدامات مقتضی را از طرق زیر انجام می‌دهند: الف) دعوت والدین، اولیاء، سرپرستان قانونی و یا سایر اشخاص مرتبط با طفل و نوجوان و در صورت لزوم دعوت از طفل و نوجوان به همراه آنها. ب) مراجعه به محل سکونت، اشتغال و تحصیل طفل و نوجوان و یا سایر محلهای مرتبط، به همراه ضابطان دادگستری، در صورت نیاز. تبصره ـ سؤالات و تحقیقات باید به موضوع مورد بررسی محدود شده و تدابیر و اقدامات کافی برای جلوگیری از انتشار و افشای اطلاعات اتخاذ می‌شود». آقای دکتر! اینجا چون پیشنهاد هست مخالف و موافق باید صحبت کنند.

مخالف را بفرمایید.

جناب آقای دلخوش مخالف هستند، بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم اولاً آقای دکتر لاریجانی! من قبل از اینکه مخالفت خود را اعلام بکنم یک اخطار و یک تذکر دارم (رئیس ـ اگر راجع به این موضوع هست بفرمایید) ببینید! موضوع دستور کار اصل سوم و بند (11) ماده (24) است. آقای دکتر ببینید! مجلس شورای اسلامی امروز در مظان اتهام قرار گرفته.

اگر اجازه بفرمایید این بحث را تمام کنیم بعدش تذکر و اخطارتان را در این زمینه گوش می‌‌دهیم.

پس بعد از این به من اجازه بدهید. درمورد این ماده (30) گفته: «علاوه بر جهات قانونی برای شروع به تعقیب موضوع قانون آیین‌دادرسی کیفری موارد زیر از جهات قانونی» باید رعایت بشود؛ یکی تقاضای طفل و نوجوان است. این تقاضای طفل، آیا طفلی که هنوز به سن قانونی نرسیده این طفل احتمال دارد که دوساله، سه‌ساله به هر حال سن او طوری نباشد که اقتضا بکند که بخواهد برود درخواست بکند، مدعی بشود برای ورود به شروع در تعقیب موضوع آیین‌دادرسی، این یک موضوع که بسیار مهم است آیا تقاضای طفل در مراجع قضائی در قانون قضائی ما این می‌تواند ملاک عمل برای ورود به این بحث باشد؟ دوم اینکه گفته درمورد گزارش‌ها و درخواست‌‌های کتبی یا شفاهی که هویت گزارش‌دهنده‌ها مشخص نیست در صورتی گفته دارای قرائن باشد. وقتی هویت گزارش‌دهنده معلوم نیست قرائن را به چه صورت می‌شود اثبات کرد؟ این هم باز موضوعی است که به نظر من ابهام دارد و دچار مشکل هست و من به همین جهت مخالف هستم،‌ چون متوجه نیستم که این ماده چطور می‌تواند مشکل را حل بکند.

متشکریم‌، موافق صحبت کند.

جناب آقای دهمرده موافق هستند، بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین من تشکر می‌کنم، این قسمت برای دفاع از اینها بسیار مهم است. عناصری که واقعاً در جامعه به آنها ظلم واقع می‌شود. در همه ‌جا انسان وقتی با این صحنه‌ها مواجه می‌شود بسیار متأثر و متأسف می‌شود. خیلی جاها از آنها سوء‌استفاده می‌شود. در همین چهارراه‌های تهران که پایتخت است آدم یک صحنه‌هایی را مشاهده می‌کند بسیار متأسف و متأثر می‌شود و واقعاً هم در شأن جمهوری اسلامی نیست. بنابراین بایستی روش‌هایی را پیدا بکنیم که از حق و حقوق این عناصر که به شدت مظلوم واقع می‌شوند دفاع بکنند. این می‌تواند یکی از روش‌هایی باشد که به حق اینها رسیدگی بشود. اما جناب رئیس! در عین حالی که من تقدیر و تشکر می‌کنم از دوستانی که برنامه را تدوین فرمودند، در جامعه امروز ما مسائل غیر از این هم می‌گذرد. می‌طلبد که دستگاه‌ها به شدت به وظیفه ذاتی خود عمل بکنند. یادمان نرود در اوایل انقلاب علی‌رغم قوه قضائیه و همین را که داشتیم عناصری مثل مرحوم خلخالی‌هایی بودند به شدت برخورد می‌کردند و جلوی سوء‌استفاده خیلی‌ از این حرام‌خوارها را می‌گرفتند. الان می‌طلبد که قوه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران خودش را نشان بدهد و این وضع گرانی‌ها که واقعاً آستانه تحمل مردم را از بین برده و جایی برای دفاع نمی‌گذارد، در تمام حوزه‌های انتخابیه پیامک‌هایی که داریم حکایت از همین می‌کند. از جناب‌عالی انتظار داریم در این زمینه هم با آن درایت و تدبیری که دارید مدیریت فرمایید. مردم از مجلس انتظار دارند، خانه امید مردم مجلس است. یک حرکت انقلابی صورت بگیرد و جلوی این رانت‌خوارها و حرام‌خورها گرفته شود و چهار نفر در این مملکت آویزان شوند. نگذارید اینها بیش از این جولان بدهند و حق و حقوق مردم از بین برود. ممنون و تشکر می‌کنم.

تشکر می‌کنیم. آقای رئیس! همکاران اخطار و تذکر هم دارند.

دولت و کمیسیون موافق هستند. من می‌خواهم رأی بگیرم، تذکر و اخطار اگر راجع به این نیست من رأی‌گیری کنم بعد بفرمایید.

تذکر ندارند، بفرمایید.

حضار 235 نفر، اصل ماده (32) را به رأی می‌گذاریم، نمایندگان محترم نظرشان را اعلام بفرمایند. پایان رأی‌گیری را اعلام می‌کنم، تصویب شد. ماده (33) را بفرمایید.

ماده 33 ـ «هرگاه خطر شدید و قریب‌الوقوعی طفل یا نوجوان را تهدید کند یا به سبب وضعیت مخاطر‌ه‌آمیز موضوع ماده (3) این قانون وقوع جرم محتمل باشد، مددکاران اجتماعی بهزیستی یا واحد حمایت دادگستری و ضابطان دادگستری مکلفند فوری و در حدود وظایف و اختیارات قانونی، تدابیر و اقدامات لازم را در صورت امکان با مشارکت و همکاری والدین، اولیا و یا سرپرستان قانونی طفل و نوجوان جهت رفع خطر، کاهش آسیب و پیشگیری از وقوع جرم انجام داده و در موارد ضروری وی را از محیط خطر دور کرده و با تشخیص و زیر نظر مددکار اجتماعی به مراکز بهزیستی یا سایر مراکز مربوط منتقل کنند و گزارش موضوع و اقدامات خود را حداکثر ظرف (12) ساعت به اطلاع دادستان برسانند». ماده 34 ـ «مددکاران اجتماعی بهزیستی یا واحد حمایت دادگستری و ضابطان دادگستری به منظور انجام تحقیقات و اقدامات موضوع این قانون، حق ورود به محل زندگی و کار افراد را جز با اجازه متصرف قانونی و یا دستور مقام قضائی ندارند، مگر درخصوص اقدامات حمایتی موضوع ماده (33) این قانون، که در این صورت باید در گزارش تنظیمی موضوع این ماده ادله ضرورت مداخله را نیز به روشنی ذکر کنند». ماده 35 ـ «هرگاه دادستان پس از ملاحظه گزارش موضوع ماده (33) یا از هر طریق دیگر اتخاذ تدابیر حمایتی موضوع این قانون را ضروری تشخیص دهد با توجه به نوع و شدت خطر، کیفیت جرم و سوابق و وضعیت جسمی، روانی، اجتماعی و اخلاقی طفل یا نوجوان و والدین، اولیا یا سرپرستان قانونی او، در صورت امکان با همکاری و توسط این اشخاص اقدام لازم را جهت رفع خطر انجام داده و در موارد ضروری پس از أخذ نظر مددکار اجتماعی بهزیستی و یا واحد حمایت دادگستری دستور موقت خروج طفل و نوجوان را از محیط خطر و انتقال او به مکانی مطمئن و امن مانند مراکز بهزیستی یا سایر مراکز مرتبط و یا سپردن به شخص مورد اطمینان صادر و مراتب را حداکثر ظرف (15) روز جهت اتخاذ تصمیم مقتضی به دادگاه اعلام میکند». ماده 36 ـ «هرگاه حمایت و رعایت مصلحت طفل و نوجوان در معرض خطر و بزهدیده، مستلزم اتخاذ تصمیم درخصوص حضانت، ولایت، قیمومت، سرپرستی، ملاقات، عزل ولی قهری، سپردن به خانواده جایگزین یا مراکز بهزیستی و یا سایر نهادها و مؤسسات اجتماعی، تربیتی، درمانی یا بازپروری، نگهداری در مکانی مطمئن و امن و یا سپردن موقت به شخص مورد اطمینان دادگاه باشد، دادستان گزارشی درمورد وضعیت طفل و نوجوان و ادله ضرورت اتخاذ اقدامات مزبور تهیه و به دادگاه خانواده ارسال می‌کند. تبصره 1 ـ مختومه شدن پرونده در دادسرا، مانع از اعمال وظیفه موضوع این ماده توسط دادستان نمی‌باشد. تبصره 2 ـ هرگاه دادگاه، رأساً یا به درخواست دادستان انجام هر یک از اقدامات موضوع این ماده را فوری تشخیص دهد، پیش از ورود به ماهیت دعوی و بدون أخذ تأمین، دستور موقت صادر میکند. این دستور فوری اجرا میشود». ماده 37 ـ «دادگاه کیفری رسیدگی‌کننده به جرائم موضوع این قانون مکلف است ضمن صدور رأی، با درخواست طفل یا نوجوان یا والدین، اولیا یا سرپرست قانونی نسبت به تعیین و جبران خسارتهای واردشده به طفل و نوجوان اقدام نماید». آقای دکتر! اینجا پس از «ضمن» نباید «نسبت به رسیدگی تعیین و جبران خسارت» اضافه شود؟ یک مقداری اصل رسیدگی را مدنظر قرار نداده است. یک مداقه‌ای بفرمایید. ماده 38 ـ «والدین، اولیا، سرپرست قانونی و وکیل طفل و نوجوان و همچنین یک مددکار اجتماعی، حق حضور در جلسات دادرسی و ارائه نظر مشورتی و پیشنهادهای حمایتی از طفل و نوجوان را دارند. تبصره ـ دادگاه می‏تواند علاوه بر موارد ماده (66) قانون آیین دادرسی کیفری از نماینده مطلع سازمان‏های مردمنهادی که دارای مجوز فعالیت در زمینه حقوق اطفال و نوجوانان هستند، برای حضور در جلسه دعوت نماید». چون اینجا پیشنهاد هست باید مخالف و موافق صحبت کنند.

ماده (37) هم مقصود این بود که هنگام صدور رأی با درخواست این نسبت به خسارت آنها توجه داشته باشند، وقتی صدور رأی شد.

یعنی اول باید رسیدگی انجام شود.

بله، باید بگوییم در هنگام رسیدگی و صدور رأی خسارت‌های وارده به طفل برحسب درخواست، این را هم مد نظر قرار دهند. هنگام صدور رأی باید به خسارت اینها توجه شود.

آقای دکتر! مخالف دارد.

مخالف صحبت کند.

جناب آقای سلیمی مخالف هستند، بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم آقای رئیس ببینید! در اینجا والدین، اولیا سرپرست قانونی و وکیل را دارد، قیم را ندارد. پس این خلأ اول.

سرپرست و قیم یکی است.

آقای رئیس! سرپرست قانونی با قیم فرق می‌کند، سرپرست قانونی، دادگاه کسی را مثل الان که اطفالی را منزل اینها می‌آورند، دادگاه سرپرست قانونی می‌کند.

سرپرست قانونی نوشتند، شامل قیم هم می‌شود.

شامل می‌شود، این یک نکته. نکته دوم؛ آقای رئیس! در همین‌جا والدین، اولیا دارد. ببینید! اولیا در شرع ترتیب دارد، یعنی بعد از والدین پدرِ پدر است. آیا منظور از اولیا همین ترتیبی که در شرع و فقه هم هست اینجا منظورشان هست؟ ترتیب شرعی را اینجا باید رعایت کنند یا نه؟ این نکته هم را هم اگر باز جناب آقای امیری یا جناب‌عالی توضیح بفرمایید ما متوجه می‌شویم و دیگر مخالفتی ندارم. ببینید! مخالفت ما درمورد اولیا است، آقای رئیس! چون این اولیا ترتیب دارد، ترتیبش این است،‌ بعد از والدین پدرِ پدر ولی است، منظور پدربزرگ است.

بله، مطابق ضوابط شرعی است. همان ترتب باید رعایت شود.

اگر ترتیبات شرعی باشد این هم نکته دوم. نکته سوم؛ ببینید آقای رئیس! می‌فرمایند که نماینده مطلع سازمان‌های مردم‌نهادی که دارای مجوز فعالیت در زمینه حقوق اطفال هستند. این چطور می‌شود؟ یعنی ما درمورد این طفل می‌خواهیم نظر بدهیم، نه به صورت کلی. یک طفل مشکل پیدا کرده، ما بیاییم بگوییم نماینده یک سازمان مردم‌نهادی که در این رابطه آشناییت دارد. در اینجا بحث شخصی را داریم، نه بحث عمومی و کلی. ما بحث قاعده نداریم. (رئیس ـ گفته دادگاه می‌تواند، آقای سلیمی! اینجا الزام نکرده) باید نماینده مردم‌نهادی که نسبت به احوال این شخص مطلع هستند. این سه نکته به نظرم مشکل است. اگر این سه نکته برطرف شود مخالفتی نداریم، متشکرم.

موافق صحبت کند.

جناب آقای مرادی مخالف هستند، بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین انه خیر ناصر و معین ضمن عرض سلام و خداقوت خدمت همه نمایندگان عزیز و تشکر از یکایک نمایندگان عزیز و محترم که طی این چند روز به دقت یک موضوع مهمی که در وضع قانون و حقوق کودکان، نوجوانان و اطفال است رسیدگی می‌کنند و ان‌شا‌ءالله که تا پایان این موضوع هم ما به یک جمع‌بندی خوب و مثبتی برسیم. گزارش و ایراداتی که مخالف محترم جناب آقای سلیمی عزیز داشتند به صورت شکلی و خیلی گذرا بود و الحمدلله خدشه‌ای به اصل این ماده وارد نمی‌کند. ما الان به ماده (38) رسیدیم و تقاضایی که به عنوان یک قانون می‌خواهد در این ماده دیده شود این است که اجازه داده شوند افرادی، چه شخصیت‌های حقیقی و چه شخصیت‌های حقوقی به این دادگاه وارد شوند و حضور داشته باشند و در جلسات علنی آنجا در تصمیم‌گیری مشارکت داشته باشند. ماده بسیار خوبی است که اصل غیرعلنی بودن دادرسی در محاکم هم رعایت شده و موارد استثنا هم مشخص شده است. به همین لحاظ اگر ما در این ماده دقت و توجه کنیم می‌بینیم آن انتظارات و خواسته‌هایی که از محاکم ما وجود دارد در این ماده به خوبی دیده شده و ان‌شا‌ءالله عزیزان، بزرگواران و نمایندگان معزز با یک رأی خوب و قاطع، این ماده هم مثل سایر مواد به تصویب برسد. والسلام

متشکریم.

آقای رئیس! همکاران اخطار دارند.

در همین زمینه است؟ بفرمایید.

جناب آقای یوسفی بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم ـ الحمدلله رب العالمین خدمت همکاران محترم و ملت شریف ایران عرض سلام و وقت‌بخیر دارم. اخطار من اصل بیستم قانون اساسی است. درخصوص این لایحه که در حال بررسی است جای تقدیر و تشکر دارد، یک قانون مترقی است که مورد نیاز جامعه امروز ما است. من یک جمله‌ای را که معروف است اینجا عرض کنم و آن هم این است که نوع برخوردی که هر جامعه و کشوری با اطفال خودش دارد به نوعی نشانگر توسعه در آن جامعه است و شرافت و قانونمندی آن جامعه را نشان می‌دهد. دوران کودکی هم یک دوران مهم است، مهمترین دورانی است که در زندگی وجود دارد و آینده کشور را...

آقای یوسفی! می‌شود بفرمایید اشکال قانون اساسی‌اش چیست؟

آقای دکتر! می‌خواستم عرض کنم در این قانونی که الان در حال پیگیری است نقش نهادهای مدنی کمتر دیده شده و همچنین نقش کودکان عادی و کودکانی که در معرض آسیب نبودند به نوعی در این قانون کمتر دیده شده و بیشتر به موضوع کودکان آسیب‌دیده توجه شده که اتفاقاً کار بجایی است. دید قضائی بر دید اجتماعی در تدوین این قانون غالب بوده و همچنین نقش کانون‌های مدنی که می‌توانند در جامعه خیلی از مشکلات را حل کنند متأسفانه کمتر دیده شده و ان‌شا‌ءالله با تصویب این قانون و رفع مشکلات به نتایج بهتری برسیم.

خیلی ممنون. حضار 240 نفر، اصل ماده (38) را به رأی می‌گذاریم. نمایندگان محترم نظرشان را اعلام بفرمایند. دوستان در رأی‌گیری مشارکت بفرمایید. پایان رأی‌گیری را اعلام می‌کنم، تصویب شد. ماده (39) را بخوانید.

ماده 39 ـ «تمام اقدامات و تحقیقات از اطفال و نوجوانان موضوع این قانون باید توسط اشخاص آموزش‌دیده در این زمینه و در کمترین دفعات و کوتاهترین زمان ممکن برحسب نیازهای آنها به‌عمل آید». ماده 40 ـ «مرجع قضائی میتواند با در نظر گرفتن غبطه و مصلحت طفل یا نوجوان، انجام اقداماتی از قبیل ارزیابی و تحقیقات مقدماتی درباره وضعیت جسمی، روحی و روانی وی یا والدین، اولیا و یا سرپرستان قانونی او، وضع خانوادگی و محیط سکونت، اشتغال و تحصیل را به مددکاران اجتماعی بهزیستی محول نماید». ماده 41 ـ «مرجع قضائی میتواند در جرائم موضوع مواد (7)، (8) و (9) چنانچه مرتکب از والدین یا اولیای طفل و نوجوان باشد، پس از أخذ نظر تخصصی مددکار اجتماعی نسبت به صدور قرار تعلیق تعقیب، تعویق صدور حکم یا تعلیق اجرای مجازات اقدام نماید. ماده 42 ـ «دادگاه رسیدگی‌کننده به جرایم موضوع این قانون در صورت ضرورت و مصلحت طفل یا نوجوان میتواند ضمن صدور حکم محکومیت، حسب مورد یک یا چند مورد از تصمیمات زیر را اتخاذ کند. این تصمیمات از حیث قابلیت تجدیدنظرخواهی تابع حکم اصلی است: الف ـ معرفی طفل و نوجوان یا خانواده آنها به سازمانها و نهادهای دولتی و غیردولتی فعال در زمینه اقدامات حمایتی. ب ـ ایجاد محدودیت در اعمال حقوق مربوط به ملاقات، حضانت، ولایت، قیمومت، وصایت و سرپرستی طفل و نوجوان. پ ـ سپردن طفل و نوجوان به ‌صورت ‌موقت به سازمان‌ بهزیستی یا مراکز مربوط». ماده 43 ـ «در تمام موارد موضوع این قانون، قاضی رسیدگی‌کننده می‌تواند در کلیه مراحل رسیدگی والدین، اولیا یا سرپرست قانونی اطفال و نوجوان یا سایر اشخاص مرتبط با پرونده را ملزم به شرکت و أخذ گواهی دوره‌های آموزشی حقوق اطفال و نوجوانان نماید». ماده 44 ـ «مددکاران اجتماعی بهزیستی با دستور و نظارت مرجع قضائی و در صورت لزوم بهرهگیری از خدمات سایر اشخاص و نهادهای مربوط، بر نتایج اقدامات و دستورات صادرشده نظارت نموده و انجام صحیح و مناسب آنها را پیگیری میکنند». ماده 45 ـ «دادگاه صادرکننده حکم قطعی میتواند با در نظر گرفتن گزارش مددکاران اجتماعی مبنی بر ایجاد تغییر در وضعیت طفل یا نوجوان، والدین، اولیا یا سرپرستان قانونی در تصمیمات صادرشده بازنگری و اتخاذ تصمیم مجدد کند». ماده 46 ـ «در تمام تدابیر و اقدامات حمایتی موضوع این قانون، اولویت با اقداماتی است که منجر به خروج طفل یا نوجوان از محیط خانواده یا قطع ارتباط با آنها نشود». ماده 47 ـ «مراجع قضائی مکلفند در صورتی که در جریان رسیدگی قضائی با طفل و نوجوان موضوع ماده (3) این قانون مواجه شوند، وی را حسب مورد به بهزیستی یا دادستان محل معرفی کنند». احتمالاً اینجا «محل سکونت» درست است. ماده 48 ـ «در مواردی که طفل ناقض قوانین جزائی یا نوجوان بزهکار، بزهدیده نیز باشد، دادسرا یا دادگاه رسیدگی به جرایم اطفال و نوجوانان، به جرایم ارتکابی علیه آنها نیز رسیدگی میکند، در صورتی که واحد مددکاری مرجع قضائی مزبور، طفل یا نوجوان را در معرض خطر تشخیص دهد، مکلف به اعلام موضوع به قاضی مربوط است». ماده 49 ـ «سایر ترتیبات رسیدگی به جرایم موضوع این قانون مطابق قوانین و مقررات عمومی خواهد بود». ماده 50 ـ «در مواردی که مقررات این قانون مربوط به احوال شخصیه اشخاص موضوع اصول (12) و (13) قانون اساسی می‌شود رعایت قوانین و مقررات مربوط الزامی است». ماده 51 ـ «از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون، موارد مغایرت در سایر قوانین و مقررات مرتبط با موضوع این قانون نسخ و قوانین زیر ملغی می‌گردد: 1 ـ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب 25/9/1381 مجلس شورای اسلامی. 2 ـ قانون تأمین وسایل و امکانات تحصیل اطفال و نوجوانان ایرانی مصوب 1353 با اصلاحات بعدی. 3 ـ تبصره (1) ماده (3) قانون مبارزه با قاچاق انسان، مصوب 28/4/1383. 4 ـ ماده (12) قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات، مصوب 15/6/1385».

یک لحظه اجازه بفرمایید، آقای قاضی‌زاده! این مواردی که در ماده (51) گفته نسخ و ملغی شود همین‌ها است، دیگر چیز دیگری نیست، اداره قوانین همین را گفته است؟

آقای دکتر! ما به جز این یک مورد حاکمیت داشتیم که حکم تنقیحی آن را قبلاً‌ خواندیم.

بنابراین این است، دیگر چیزی نیست. چون مطابق آیین‌نامه باید موارد نسخ و لغو را قید کنند، همین است.

آقای دکتر! بند «ب» ماده (1) را چون بدون تغییر مانده باید مجدد قرائت کنیم: «نوجوان: هر فرد زیر (18) ‌سال کامل شمسی که به سن بلوغ شرعی رسیده است».

آقای قاضی‌زاده و کمیسیون ببینید!‌ این قدری مشکل دارد. شما گفتید از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون موارد مغایرت در سایر قوانین مرتبط با موضوع این قانون نسخ می‌شود. کدام قوانین را نسخ می‌کنید؟ این‌طور کلی می‌نویسید مشکل پیدا می‌شود، «و قوانین زیر ملغی می‌شود»، این را درست نوشتید، ولی موارد نسخش ایراد دارد.

«قوانین زیر ملغی می‌شود».

نه، دو تا بحث است، ملغی را فرمودید، درست است، موارد نسخ را مشخص نکردید.

قوانینی نداریم.

نداریم؟ اگر مواردی نداریم چرا آوردید؟ پس خودتان موردی پیدا نکردید که نسخ کنید.

آقای رئیس! همکاران اخطار دارند. جناب آقای کاتب بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم آقای دکتر لاریجانی! یک لحظه توجه می‌کنید؟ (رئیس ـ بفرمایید) آقای دکتر! در بند (1) ماده (51) آورده شده که «قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب 25/9/1381» مجلس شورای اسلامی. ما تحت این عنوان قانونی نداریم، حداقل عنوانش را درست کنید. عنوان صحیح قانونی که وجود دارد این است که «قانون حمایت از کودکان و نوجوانان».

در خواندن اصلاح کردند. فرمایش‌تان درست است،‌ اصلاح کردند.

آقای دکتر! چون چاپ می‌شود اصلاً به عنوان «اطفال» قانونی نداریم، قانونی است که الان دارد اشتباه می‌شود.

در خواندن این را اصلاح کردند، متشکریم. پس ما باید یک رأی‌گیری کنیم. ما یک ماده را به کمیسیون ارجاع دادیم.

آقای دکتر عذر می‌خواهم! در ماده (51) «موارد مغایرت در سایر قوانین و مقررات مرتبط با موضوع این قانون نسخ و» حذف می‌شود.

بله، می‌شود: «از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون قوانین زیر ملغی می‌گردد». حضار 245 نفر، مواد این قانون را به رأی می‌گذاریم، فقط یک ماده مانده که به کمیسیون رفته،‌ باید بررسی کنند و مجدد بیاورند، مابقی را به رأی می‌گذاریم. نمایندگان محترم نظرشان را اعلام بفرمایند. دوستان در رأی‌گیری مشارکت بفرمایید، مواد این لایحه به رأی گذاشته شده است. پایان رأی‌گیری را اعلام می‌کنم، تصویب شد.

سخنرانان را بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم ناطقان جلسه علنی امروز عبارتند از: ـ آقای حمید بنائی نماینده محترم گناباد و بجستان. ـ آقای علیرضا محجوب نماینده محترم تهران، شمیرانات، ری، اسلامشهر و پردیس. ـ آقای حمید گرمابی نماینده محترم نیشابور و فیروزه. (که هر کدام هفت دقیقه وقت دارند) ـ آقای سیدمهدی مقدسی نماینده محترم اراک، کمیجان و خنداب. ـ آقای محمدرضا صباغیان‌بافقی نماینده محترم مهریز، بافق، ابرکوه، خاتم و بهاباد. (که هر کدام پنج دقیقه وقت دارند) جناب آقای بنائی بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و عرض ادب به ساحت مقدس حضرت ولیعصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و با تقدیم درود خالصانه به روح پرفتوح شهدای دفاع مقدس و شهدا و امام شهدا و همچنین عرض سلام و ادب و آرزوی طول عمر توأم با سلامتی و عزت برای مقتدای‌مان مقام معظم رهبری و کلیه خدمتگزاران نظام مقدس جمهوری اسلامی و با عرض ادب و احترام خدمت ملت فهیم ایران و همشهریان شریف و عزیز شهرستانهای گناباد و بجستان. امسال در پایان چهلمین سالگرد انقلاب شکوهمند اسلامی به سر می‌بریم، انقلابی که نهال و درخت آن با خون هزاران شهید آبیاری شد و امروز حفظ و صیانت و پاسداشت آن به گردن تک‌تک ما کسانی است که مردم به ما برای اجرای عدل و راهبری و اندیشه در اداره مملکت اعتماد کرده‌اند. یادمان نرفته که در همان ابتدای انقلاب دشمنان ایران از اتمام انقلاب سخن می‌گفتند و این جنگ روانی از اولین روزهای انقلاب تاکنون ادامه داشته است. دشمنان قسم‌خورده ابتدا از راه جنگ روانی و مأیوس کردن مردم و نیروهای انقلابی وارد شدند، این توهم و پیشگویی غلط علی‌رغم برنامه‌های دشمن برای فروپاشی انقلاب به دلیل نشناختن مردم ایران و ماهیت انقلاب اسلامی بود. بعدها وارد جنگ اقتصادی شدند و بعد از آن برنامه مقابله با پیشرفت و اقتدار علمی کشور را دنبال کردند، اما پاشنه آشیل در مسأله اقتصادی و به زانو در آوردن کشور از لحاظ اقتصادی، عقب ماندن و پس‌راندن کشور در زمینه اقتصادی بود که به فلج پایه‌های اقتصادی منتهی شود. در این بین آمریکایی‌ها برای آنکه بتوانند در جنگ اقتصادی دست برتر را به همراه داشته و ساز و کارهای اجرایی آن را پیاده کنند نیاز به یک اتاق عملیات جنگ اقتصادی علیه ایران داشتند که شامل وزارت خزانه‌داری آمریکا، وزارت خارجه و سازمان اطلاعات آمریکا بود. اما امروز بایستی سؤال کرد که متقابلاً اتاق جنگ ایران در کجاست؟ چرا نمی‌خواهیم قبول کنیم که وارد یک جنگ تمام‌عیار اقتصادی شده‌ایم؟ آرایش نظامی ما در کجا می‌خواهد شکل بگیرد؟ متأسفانه با همه توصیه‌هایی که رهبر انقلاب در این زمینه داشتند و با همه اقداماتی که اتاق جنگ آمریکا علیه ایران انجام داد آرایش اقتصادی کشور تغییر خاصی نسبت به گذشته نکرده است. انتظار می‌رود با توجه به جنگ اقتصادی اقدامات مهمی در راستای کاهش وابستگی به نظام اقتصادی جهان در ایران صورت گیرد که این مهم تاکنون صورت نگرفته، حتی اقدامات پدافندی در مقابله با تحریم‌ها به کندی و در بیشتر موارد بعد از مشاهده شدن آثار تحریم‌ها صورت می‌پذیرد. منظور از اقدامات پدافندی، کارهایی مانند کاهش استفاده از شبکه سوئیفت یا پیگیری پیمان‌های پولی دوجانبه است که می‌تواند تا حد بسیار زیادی ضربه‌پذیری نظام بانکی ایران را نسبت به تحریم‌ها کاهش دهد. پیمان پولی هم هزینه‌های اعمال تحریم را برای آمریکا افزایش می‌دهد و هم قدرت رصد و اشراف آن را به چالش می‌کشد. بنابراین در جنگ اقتصادی باید متناسب با جنگ آرایش اقتصاد را شکل داد. اما متأسفانه در اقتصاد کشور آرایش جنگی وجود ندارد. باید همه مسئولین و نخبگان کشور به این باور برسند که ریشه اصلی آسیب‌پذیری ما در جنگ اقتصادی درونی است و تنها با تکیه بر درون مرتفع می‌شود. اما در این جنگ مردم نیز صحنه‌گردان اصلی ماجرا خواهند بود. در جنگ هشت‌ساله رفتار، منش، اخلاق و صبر مردم و همراهی با مسئولین‌شان و تحمل سختی‌ها منجر شد که یک وجب از خاک ملت به دشمن داده نشود و امروز هم ما نیاز به همان اخلاق، منش و صبوری همین مردم داریم و در کنار آن به جوانان اعتماد بیشتری خواهیم کرد که نشانه کوچکی از این اعتماد در تصویب قانون چند روز گذشته مجلس در منع به‌کارگیری بازنشستگان در اداره کشور تبلور پیدا کرد. آغاز دهه پنجم انقلاب خداحافظی آقابزرگ‌ها و پیرمردها در اداره اجرایی کشور خواهد بود و بایستی بعد از آن در کنار زمین، راهبر و کمک‌کننده نسل جوانی باشند که پرانرژی به خدمت به مردم و تعالی نظام مقدس جمهوری اسلامی خواهند پرداخت و ما به این اعتماد داریم و از دولت محترم می‌خواهیم پس از تأیید قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان توسط شورای محترم نگهبان بدون هیچ عذر و بهانه‌ای با مسئولین بازنشسته خداحافظی کند و نیروهای تازه‌نفس در میدان را به زمین بفرستد. نیروهای تازه‌نفس در کنار نیروهای پخته و باتجربه باید راه‌حلی برای بحران آب، اشتغال و اقتصاد در کشور بیندیشند. بحران آب در شرق کشور بسیار جدی‌تر است. موضوع انتقال آب دریای عمان به استان‌های شرق کشور بایستی جدی‌تر پیگیری شود و از روی نقشه‌های کاغذی وارد فاز اجرایی شود. در همین راستا قنوات گناباد و بجستان نیز رو به خشکی است و احیاء قنوات و اعتبار لازم در این زمینه ضروری است. کیفیت‌بخشی آب بجستان یکی از مطالبات اصلی مردم این منطقه شده که ریاست محترم مجلس در سفری که به شهرستان بجستان داشتند به عینه آب نامطلوب شرب این شهرستان را از نزدیک دیدند و چشیدند و امیدوارم تسریع بیشتری در رفع این معضل برداشته شود. موضوع ریل و راه‌‌آهن به دلیل کمترتوسعه‌یافتگی این حوزه در شرق کشور بایستی شتاب بیشتری پیدا کند. اجرای راه‌آهن چابهار ـ مشهد بزرگترین و طولانی‌ترین پروژه ریلی کشور است که به حول و قوه الهی عملیات اجرایی نخست قطعه اول جنوب خط راه‌آهن زاهدان ـ مشهد از یونسی به گناباد در جنوب خراسان‌رضوی آغاز شده، اما دولت بایستی از منابع مختلف همچون پیوست بودجه و سرمایه‌گذاری خارجی اعتبارات آن را تأمین کند. لایحه پیشنهادی برای تسهیلات ارزان‌قیمت به کشاورزان و دامداران استان به هیأت دولت ارائه دادیم که در دبیرخانه هیأت دولت نیز ثبت شده و آماده حمایت و تصویب دولتمردان در هیأت دولت هستیم. ایجاد مرکز آموزش نظامی در گناباد خواسته شفاف ما از متولیان امر است و از همراهی این بزرگواران تا به اینجای کار از آنها ممنون و سپاسگزاریم. مطالبه به حق فرهنگیان عزیز، تعیین تکلیف سهامداران پدیده، سپرده‌گذاران صندوق‌ها، حق‌التدریس‌ها، نهضتی‌ها، رسیدگی و جدیت داشتن در رفع مشکل دامداران،‌ مرغداران و جبران خسارت به کشاورزان با اولویت بیشتری در دستور کار دولت قرار گیرد. در بحث تسهیلات ارزان‌قیمت به روستاییان جهت (رنجبرزاده ـ تشکر) اشتغال در مجموع به گناباد و بجستان مبلغ اندکی اختصاص یافته که نسبت به رقم کل بسیار ناچیز است و ما خواهان افزایش تسهیلات هستیم،‌ متشکرم.

از جناب آقای بنایی به دلیل رعایت وقت تشکر می‌کنیم. از جناب آقای علیرضا محجوب نماینده محترم تهران، شمیرانات، ری، اسلامشهر و پردیس دعوت می‌کنیم به مدت هفت دقیقه در خدمت ایشان هستیم.

بسم الله الرحمن الرحیم سلام بر ابراهیم و سلام بر حج ابراهیمی که امام راحلمان طلیعه‌دار آن بود. سلام بر کارگران،‌ کشاورزان، بازنشستگان و همه حقوق‌بگیران که در شرایط دشوار امروزی زندگی می‌کنند. در اینجا و در مطلع کلام لازم است از شما همکاران و همه مسئولان محترم دولتی بپرسم با این حقوق‌ها در شرایط و وضعیت حاضر خصوصاً حداقل آن می‌توان چند روز زندگی کرد؟ هریک از ما به چه میزان می‌توانیم با این دریافتی معیشت خود را اداره کنیم؟ سلام بر شهیدان و خانواده‌های بزرگوار آنان، سلام بر جانبازان و رزمندگان و ایثارگران و همه یاران صدیق خداوند. من امروز می‌خواهم مطلع کلام خود را با تأکیدات و رهنمودهای ارزنده مقام معظم رهبری در حمایت از تولید ملی،‌ اقتصاد مقاومتی و کالای ایرانی که هر سه موضوع بایستی توسط مجلس و دولت و سایر دلسوزان عزیز و محترم کاملاً عملیاتی و اجرایی می‌شد و متأسفانه امروزه نه چنین شده و نه دارای نقشه راه مناسب است یاد کنم که اگر چنین می‌شد وضع تلخ و نابسامان اقتصادی در عرصه بازار پول و نرخ تسعیر پول خارجی که نتیجه آن کاهش فاحش ارزش پول ملی و تنزل سطح زندگی مردم و فاصله طبقاتی فاحش که رئیس‌جمهور عزیز و محترم، خود را متعهد به حفظ و صیانت از آن سابقاً اعلام کرده بودند نمی‌شد و پیشامد نمی‌کرد. امروزه در این وضع دشوار ما به جای اندیشه به امور اقتصادی و زندگی مردم در فکر تغییر افراد و مسئولان به عنوان تنها راه کار برآمده‌ایم. استیضاح‌های متعدد، استیضاح وزرای متعدد در عرصه اقتصادی قطعاً راهگشا نخواهد بود. تجربه بانک مرکزی و تغییر آن در چند روز اخیر نشان داده که هرگز تغییر افراد نمی‌تواند کارساز باشد. موضوع عمده و اصلی در اقتصاد و بازار پول و سرمایه و حتی بازار کالا با کار نقشه راه است. یعنی وقتی اقتصاد از منظر سرمایه و سرمایه‌داری مد نظر قرار گیرد سقوط آزاد و پرشتاب ارزش پول ملی که با حمایت جریانات خارجی و سرویس‌‌های خارجی نیز همراه گردد نتیجه طبیعی تأکید بر ارزش‌های سرمایه‌داری، خصوصاً اصالت بازار و رقابت پوچ و عقیم آن است. نتیجه این عمل فاصله طبقاتی و به تاراج رفتن زندگی فقرا و حقوق‌بگیران و حراج مایملک کوچک طبقات ضعیف و کارگران است. در نتیجه این اقدامات تورم و گرانی فاحش باعث جشن اغنیاء و عزادار شدن فقرا می‌گردد. سفره آنها آبادتر و سفره فقرا کوچک‌تر و کوچک‌تر می‌گردد. در نتیجه هرج و مرج بازار که نتیجه ذاتی این شیوه نگرش است را شاهد خواهیم بود. اتفاقات اخیر در نرخ تسعیر ارزهای خارجی که به کاهش شتابان ارزش پول ملی و گرانی و تشدید رکود و توقف تجارت که نتیجه طبیعی چنین رویکردی است نشان داد که قانون برنامه و بودجه سال 97 که بر بازار شناور و مدیریت‌شده ارز توسط بانک مرکزی تأکید دارد نمی‌تواند بدون تغییر سیاست و رویکرد به نتیجه‌ای بینجامد. جابه‌جایی‌ها و تغییرات نیز نمی‌تواند کارآمد باشد. افراد و سمت‌ها تعیین‌کننده نیستند، راه و روش اقتصادی و نگاه اقتصادی ما همان‌گونه که مقام معظم رهبری تأکید کردند عملیاتی خواهد شد. امام عزیز ما در وصیت‌نامه مشهور خود همه ما را به توجه به طبقات محروم و مظلوم و مستضعف فراخوانده است. ایشان فرموده‌اند: «رئیس‌جمهور و وکلای مجلس از طبقه‌ای باشند که محرومیت و مظلومیت مستضعفان و محرومان جامعه را لمس نموده و در فکر رفاه آنان باشند، نه از سرمایه‌داری و زمین‌خواران و صدرنشینان مرفه و غرق در لذات و شهواتی که تلخی محرومیت و رنج گرسنگان و پابرهنگان را نمی‌توانند بفهمند». امروز ما خود را به جای فقرا و ضعفا بگذاریم، خود را به جای پابرهنگان و گرسنگان بگذاریم. ببینیم با این درآمدهای ناچیز می‌توان زندگی کرد، می‌توان با (1) میلیون تومان دریافتی زندگی را اداره کرد؟ آیا می‌توان هر روز در مغازه و معبر شاهد تغییر نرخ‌های کالاها و خدمات مختلف بود؟ در اینجا جا دارد که از همه دوستان بخواهیم به فکر و اندیشه اساسی برای فقرا و محرومان باشند. عزیزان من! استیضاح وزیران کابینه راهگشا نخواهد بود، بلکه به مشکلات دامن می‌زند. در این میان استیضاح وزیر مظلوم تعاون،‌ کار و رفاه اجتماعی که تنها حلقه وصل دولت و کارگران و بازنشستگان است نه فقط مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه بر دامنه ناامیدی و یأس عمومی خواهد افزود. اکنون در این وضع دشوار و پرتنش تفکیک وظایف وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و انتزاع وزارت جدید نه فقط هیچ کمکی به بهبود مسائل اجتماعی نخواهد کرد، بلکه تفرقه و کاهش خدمات اجتماعی را در عرصه اجتماعی سبب خواهد شد. اگر به جای پرداختن به حل مشکلات اساسی به مشکلات فرعی بپردازیم فقط و فقط وقت را کشته‌ایم و تلف کرده‌ایم. امروز وقت ذی‌قیمت‌ترین کالایی است که در اختیار ما است. ما انتظار داریم که همه عزیزان در مجلس محترم و دولت محترم دلسوزانه خود را وقف حفظ قدرت خرید و رفاه کارگران، کشاورزان،‌ کارمندان و بازنشستگان و سایر اقشار محروم و ضعیف (رنجبرزاده ـ تشکر) همانگونه که امام عزیزمان فرمودند نمایند. در خاتمه دو راه‌حل را پیشنهاد می‌کنم؛ یک،‌ حمایت از سفره کارگران از طریق تقویت کالاهای اساسی و حفظ قیمت آنها همچون نان،‌ روغن، قند و شکر و گوشت. دو، به شکلی که همه دنیا تجربه کرده است که ما قادر به حفظ ارزش پول ملی در این شرایط نیستیم رابطه قیمت‌گذاری شناور و مدیریت‌شده ارز را به کارگران تعمیم دهیم، حقوق و دستمزد کارگران و بازنشستگان را نیز شناور کنید. (رنجبرزاده ـ آقای محجوب خیلی ممنون) با تغییر و اصلاح مواردی که در قوانین مختلف در این مورد آمده است اجازه بدهید اگر بازار ارز شناور است حقوق کارگران نیز شناور گردد. مسأله امنیت شغلی و همسان‌سازی و همانندسازی حقوق بازنشستگان از خواسته‌های مهم دیگر کارگران است. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

سپاسگزاریم، از جناب آقای دکتر حمید گرمابی نماینده محترم نیشابور و فیروزه دعوت می‌کنیم برای ارائه نطق خود، بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم با درود به مردم بزرگوار و صبور ایران و به ویژه همشهریان شریف و مسئولیت‌شناس نیشابور و فیروزه. از آنجایی که این روزها کشور و فضای عمومی جامعه در شرایطی قرار دارد که لازم است اولویت اصلی همه ما توجه به موضوعاتی باشد که بیش از هر زمان دیگر نیازمند اصلاح اساسی در رویکردها و نحوه تصمیم‌گیری‌ها است از این فرصت استفاده نموده و به عنوان یک دلسوز انقلاب و جمهوری اسلامی مواردی را به صورت خلاصه یادآوری و عاجزانه از تصمیم‌گیران اصلی نظام تقاضا می‌کنم که به این دردگفتار توجه جدی نمایند. جمهوری اسلامی چهل‌‌ساله شده است، بحران‌ها و اتفاقات داخلی و خارجی رخ داده تنها در چهار سال از هر مقطع این مدت کافی بود که هر حکومتی را به تجربیاتی برساند تا صرفاً با استفاده از آن و حتی بدون نیاز به نصایح نخبگان راهی درست را برای ادامه مسیر خود بیابد، ولی متأسفانه با وجود تجربیاتی چهل‌ساله همچنان شاهد نابسامانی در ابتدایی‌ترین اصول مدیریت راهبردی هستیم. تعدد مراکز تصمیم‌گیری و یا موازی به ویژه در مسائل استراتژیک، تأثیر جریان‌ها و گروه‌های فشار بر تصمیمات کلان کشور، خودمختاری‌های غیررسمی و اعمال سلیقه شخصی در مدیریت‌های جامعه و مواردی از این دست از جمله نابسامانی‌هایی است که حداکثر در همان سال‌های اول انقلاب قابل توجیه بود، نه بعد از گذشت چهل سال از حکومت مستقر. وقت آن است که به این روند مخل در اداره کشور پایان داده شود. سرمایه و قدرت اصلی جمهوری اسلامی از بدو تولد آن مردم بوده‌اند که در طول سال‌های متمادی علی‌رغم برخی بی‌مهری‌ها و رنج‌های ناشی از کمبودها، تبعیض‌ها و فشارهای مختلف همواره به خاطر حفظ کیان کشور و وحدت عمومی در مقابله با تهدید‌های خارجی و ناامنی‌های داخلی از این نظام پشتیبانی قاطع کرده‌اند. اما متأسفانه این درایت و انگیزه وطن‌دوستی مردم به وظیفه رعیتی و یا تکلیف مادام‌العمر آنان فروکاسته شده و حقوق متقابل نظام در برابر آنان کمتر استیفا شده است. این وضعیت در کنار ناتوانی‌های مدیریتی و ضعف‌های فراوان اجرایی و فرهنگ‌سازی‌های دستوری در اکثر مقاطع این چهار دهه اکنون موجب بروز شکاف عمیق اعتقادی میان آنان با حاکمیت گردیده که اگر به سرعت تبیین و ترمیم نشود ممکن است آنچنان که گاه دیده می‌شود نااهلان و دشمنان این آب و خاک از آن بهره سوء برده و در این بزنگاه تاریخی خسارتی بزرگ به کشور وارد آید. راه ترمیم این شکاف نیز چندان سخت و پیچیده نیست، کافی است حقوق حداقلی مردم را که در قانون اساسی به آن تصریح شده رعایت و در موضوعات عمومی نیز به نظر و خواست آنان اعتماد کنیم. از جمله آنکه شخصیت‌های مورد اعتماد مردم و متخصصان و جوانان خدمتگزار میهن نباید همچنان نگران نفی صلاحیت انتخاب و یا تأثیر نظر گزینش‌ها در اشتغال خود باشند. این نظام و کشور متعلق به همه مردم ایران با دیدگاه‌های مختلف است، ایران یکپارچه و متحد است که می‌تواند در مقابل تعرضات و تهدید‌های دشمن بایستد و این اتحاد میسر نخواهد شد جز با ایجاد این باور در مردم که هیچ شهروندی غیرخودی نیست. نه تنها هنوز در دور باطل و خسارت‌بار طرد و ممنوعیت و متأسفانه حصر سرمایه‌های فکری دلسوزان نظام هستیم، بلکه برای ارتقای حقوق اقلیت و استفاده از ظرفیت اجتماعی آنان نیز چنان تعلل و مقاومت می‌کنیم که منجر به بحران‌ها و بی‌اعتمادی‌های هزینه‌ساز برای کشور می‌شود. در عصر حاضر که هر لحظه نوآوری سدهای سانسور و فیلتر اطلاعات شکسته می‌شود به دوران ممنوعیت ویدئو و مواردی همچون آن برگشته‌ایم. مشکل اصلی را باید در یک‌جانبه حرف زدن برای استدلال‌های کهنه و تاریخ‌گذشته و یا تحقیر و تهدید ناقدان جست‌وجو کرد. بیم آن می‌رود که ذهنیت جامعه مغلوب حضور رسانه‌ای کسانی شود که اعتقادات و باورها و فرهنگ و عظمت ایران ما را نشانه گرفته‌اند، یا رسانه‌های همگانی را به واقع ملی کنید و یا اجازه دهید رسانه‌های مستقل دلسوزان داخلی جایگزین خبرسازان خارجی شوند. آقای رئیس،‌ همکاران محترم و مسئولین محترم کشور! باور کنید که قدرت یک ملت و توان یک کشور در میزان حمایت یک جناح وفادار به حاکمیت آن نیست، هرچقدر هم که جمعیت و همت آن وفاداران قابل اهمیت و امکانات لجستیکی آن قابل توجه باشد قدرت نظامی و یا دانش فنی برای امنیت کشور شرط لازم است، اما کافی نیست. ما نیاز به همدلی و همراهی همه مردم ایران داریم، از جنس اتحادی که در جریان نهضت منجر به انقلاب 57 و یا در دوران دفاع از کشور شاهد آن بودیم. این اتفاق قابل تکرار است، به شرط آنکه به جای گذاشتن بار ریاضت و مقاومت اقتصادی بر دوش توده مردم با تجمیع بودجه دولت و سرمایه‌های نهادها مشکلات اقتصادی جامعه را حل کنیم و به جای قطع دست سارقی مستأصل دست اختلاس‌گران و غارت‌گران اموال مردم را که طی همین چند ماه اخیر هزاران میلیارد تومان رانت‌خواری کردند قطع و بی‌ملاحظه آنها را افشاء کنیم. چرا بعد از چهل سال نتوانسته‌ایم شرایطی در کشور فراهم کنیم که متخصصان و نخبگان و جوانان توانمند میهن مدام در اندیشه جلای وطن باشند؟ بعد از چهل سال هنوز اندر خم کوچه «تعهد مقدم است یا تخصص» گیر کرده‌ایم. به قول شهید چمران کدام متعهدی است که بدون داشتن تخصص مسئولیتی را بپذیرد؟ به جایگاه و نقش معلمان کشور اهمیت دهیم و با ایجاد انگیزه و کمک آنان به تصحیح سیستم آموزش و پرورش بپردازیم. به جای حساسیت نسبت به حضور زنان در ورزشگاه‌ها و دیده شدن تار موی آنها در غیر مواقع انتخابات به وجود تبعیض حساس باشیم. تبعیض به هر شکل و در هر موضوع سیاسی،‌ اقتصادی و اجتماعی قطعه نخست دومینوی فساد و ویرانی و بحران در جامعه است. گسترش فرهنگ نفاق و دین‌داری متظاهرانه اساس اعتقادات مردم را خدشه‌دار کرده است. ریشه‌های شروع و شیوع این ویروس خطرناک را بخشکانیم و صداقت دینی را به مردم بازگردانیم. به خرد جمعی جامعه اهمیت دهیم،‌ در موضوعات مهم و سیاست‌‌گذاری‌هایی که یک پای پرداخت هزینه‌های آن مردم هستند اگر به رفراندوم مراجعه نمی‌کنیم حداقل به صورت دقیق و اصولی از آنان نظرسنجی کنیم. موفقیت یک تصمیم تاریخی به پذیرش قلبی مردم و حمایت آنان بستگی دارد. به داد جوانان بیکار و تولید کشور برسید. (رئیس ـ متشکریم) چشم، اگر مواد اولیه و قطعات مورد نیاز تولید سریعاً ترمیم نشود تشدید بیکاری بحرانی به مراتب بزرگ‌تر از مسأله ارز و طلا که هم‌اکنون همه چیز را تحت‌الشعاع خود قرار داده به وجود خواهد آورد. این در حالی است که در آستانه وقوع بحران‌های هفتم بر مسائل سیاسی و اقتصادی یعنی بحران آب و محیط زیست قرار داریم. (رنجبرزاده ـ تشکر) از جانب مردم هشدار می‌دهم که کشور نیاز به اصلاحاتی سریع و بنیادی دارد‌، نگذاریم آنقدر دیر شود که صدای گام‌های جمهوری اسلامی بر مدار اصلاحات در میان قوا و هیاهوی دشمنان شنیده نشود و یأس و عصبیت مردم بر عمق این نشنیدن بیفزاید. این روزها کفایت نظام در ابعاد جمهوریت و اسلامیت آن در آزمون تاریخی تعیین‌کننده برای حال و آینده کشور قرار دارد. باید از این آزمون سربلند بیرون آییم. والسلام علیکم و رحمه الله

از جناب آقای دکتر گرمابی تشکر می‌کنیم. از جناب آقای مهندس سیدمهدی مقدسی نماینده محترم اراک، کمیجان و خنداب دعوت می‌کنیم. جناب آقای مقدسی پنج دقیقه وقت دارید، در خدمت شما هستیم.

بسم الله الرحمن الرحیم با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای والامقام و عرض ادب به محضر ملت شریف ایران، در این مجال مواردی را متذکر می‌شوم؛ مدتی است که آشفتگی در حوزه اقتصاد مردم عزیزمان را رنج می‌دهد و عزیزان می‌دانند که هر روز ما شاهد هستیم که مردم از نابسامانی در بازار ارز، سکه، مسکن، اجاره‌بها و افزایش قیمت‌ها رنج می‌برند و نگرانند. سؤال از دولت جناب آقای روحانی این است؛ ما می‌دانیم که ترامپ و هیأت حاکمه آمریکا و کاخ سفید نیت خصمانه‌ای در مقابل ملت ایران دارند، آنها قصد ضربه زدن بر ما را دارند، اما با یک استراتژی روشن پا به میدان گذاشتند و هر روز یک بخشی از این پازل را اجرا می‌کنند. حالا سؤال اینجا است، دولت ما در مقابل این حرکت آمریکا تاکنون چه استراتژی را مشخص کرده؟ جناب آقای روحانی! انتظار این بود که شما حداقل بیایید در مقابل مردم صادقانه مسائل را بازگو بکنید و برنامه‌های خودتان را اعلام بکنید. جناب آقای دکتر روحانی! ما انتظار داشتیم که درخصوص ترمیم، اصلاح و تغییر کابینه که حدود (200) نفر از نمایندگان نامه‌ای را به شما نوشتند پیام مجلس را می‌گرفتید و درک می‌کردید. البته معاون محترم، رئیس دفتر محترم شما این وعده را دادند، ولی تاکنون عملی نشده و مردم انتظار جراحی در بدنه دولت دارند. آقای روحانی! وزرای ناکارآمد تغییر بدهید. مردم انتظار دارند که یک تحولی ایجاد بشود، مردم ایران صادقانه و شجاعانه در مقابل توطئه‌های دشمن ایستاده‌اند و می‌ایستند، اما در مقابل بی‌برنامگی چه؟ شما برنامه ارائه بکنید، مردم به یک آرامشی برسند. مطمئن بشوند که شما برای آنها کار می‌کنید. آقای دکتر روحانی! به جای ارائه لوایح بی‌خاصیت تفکیک وزارتخانه‌ها لایحه بدهید که مشکلات مردم را حل کنید، لایحه بدهید که دردی از مردم دوا کنید. الان این مردم مظلوم، فقرا در سختی هستند، شما می‌آیید تفکیک وزارتخانه‌ها را مطرح می‌کنید، واقعاً امروز اولویت مردم در این است؟ یک پیشنهاد بدهید رهگشا. مجلس شورای اسلامی بارها اعلام کرده ما آمادگی داریم، اگر لایحه دوفوریتی بدهید برای رفع مشکل مردم می‌‌دهیم، هر روز موکلین ما از ما سؤال می‌کنند برنامه دولت در مقابل این نابسامانی‌ها چیست، ما چه جوابی داریم؟ بنده از همکاران عزیزم این سؤال را می‌کنم، فراتر از جناحی فراکسیون‌های مختلف آیا در این پنج، شش ماه گذشته دولت برنامه روشنی داشته؟‌ آیا توانسته اقدام مؤثری را انجام بدهد؟‌ بنابراین آقای رئیس، نمایندگان محترم! مگر نه این است که مجلس در رأس امور است؟ ما بیاییم و این تذکر را بدهیم و انتظار را اعلام بکنیم، مهلت بدهید. اگر دولت خودش آمد جراحی کرد، نیروهای کارآمد، توانمند، جوان و خلاق را جایگزین کرد فبها، در غیر اینصورت همه ما بیاییم در مدت زمانی مشخص از ابزار قانون اساسی خودمان استفاده بکنیم. مردم در رنج و عذاب هستند، به هر تقدیر من انتظار دارم. موضوعی هم در حوزه انتخابیه این است که ما مشکل کارگری‌مان در بعضی از واحدها هنوز حل نشده، اهتمام ویژه می‌خواهیم. صنعتگران واقعاً دچار مشکل هستند. از وزیر محترم اطلاعات، وزیر محترم ارتباطات و کشور من بارها خواسته‌ام بعضی از شبکه‌های مجازی یک بی‌فرهنگی را‌ شروع کردند و دارند این را فرهنگ می‌کنند، تهمت به مسئولین و نمایندگان. آنها که شناسنامه‌دار هستند پاسخگو هستند، آنها که بی‌هویت هستند و شرافت انسانی ندارند اینها پاسخگو نیستند و هر روز تهمت می‌زنند. آیا شما توان ندارید؟ آیا وزارت کشور، پلیس فتا، وزارت اطلاعات و ارتباطات نمی‌تواند جلوی این شبکه مجازی که غیرمجاز تشکیل می‌شوند و تهمت می‌زنند را بگیرد؟ ما انتظار داریم یک تحولی در این زمینه صورت بگیرد. تهمت‌زنی، این فرهنگ تهمت‌زنی ترویج نشود. به هر تقدیر ما انتظار یک تحول اساسی داریم، منتظر اقدامات هستیم، در غیر اینصورت مجلس با قاطعیت عمل خواهد کرد. مردم اگر بدانند دولت صداقت دارد مجلس در کنارش هست، (رنجبرزاده ـ آقای مقدسی تشکر می‌کنم جمع‌بندی بفرمایید) مردم انتظار دارند که دولت برنامه روشنی بدهد و ما نمایندگان مجلس آمادگی داریم کمک کنیم، به شرط اینکه صادقانه به میدان بیایید، برنامه بدهید، استراتژی روشن مشخص کنید. یقین بدانید که ما حمایت لازم را خواهیم کرد، در غیر اینصورت مجلس شورای اسلامی ناچاراً از ابزار قانون اساسی استفاده می‌کند و به تکلیف خودش درخصوص وزرا و سایر موارد عمل خواهد کرد. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

خیلی ممنونم.

از جناب آقای محمدرضا صباغیان‌بافقی نماینده محترم مهریز، بافق، ابرکوه، خاتم و بهاباد دعوت می‌کنیم. جناب آقای صباغیان عزیز پنج دقیقه وقت دارید، در خدمت شما هستیم، بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین عرض سلام و ادب دارم خدمت نمایندگان محترم. من مطلبی را آماده کرده بودم خدمت شما عرض کنم، ولی فکر کردم با توجه به محدودیت وقت یک مثالی برای شما بزنم و مطلبم را برسانم. عزیزان! در منطقه ما آش حسین می‌پزیم، حتماً مناطق شما هم به همین شکلی هست. یک رقم آش حسین هست،‌ مردم در صف می‌آیند قابلمه و ظرف خود را می‌آورند آش می‌گیرند و می‌برند. یک روش هم هست که همان آش داده می‌شود،‌ منتها همه فشار می‌آورند، هجوم می‌آورند آش می‌گیرند. یک تفاوتی هست، اینجا فقط یک چیزی وجود ندارد به نام صف، قانون صف. جایی که صف نیست یعنی فردی می‌آید بیشتر آش می‌گیرد، به یکی نمی‌رسد، به پیرزن و دست و پا شکسته نمی‌رسد، عده‌ای در زمان آش گرفتن می‌سوزند، عده‌ای با هم دعوا می‌کنند. عزیزان، بزرگواران! در کشور ما چیزی به نام قانون صف وجود ندارد، بی‌خود دنبال مسائل حاشیه‌ای نگردیم. امروز کسی که مجوز وام می‌خواهد بگیرد از عقب صف جلو می‌آید، کسی که می‌خواهد امتیاز بگیرد از عقب صف جلو می‌آید، کسی که می‌خواهد تسهیلات بگیرد، کسی که می‌خواهد سر کار برود و استخدام بشود از عقب صف جلو می‌آید. چه کسی او را جلو می‌‌آورد؟ من و شما نمایندگان و مسئولین. عزیزان! خود ما قانون‌شکنی می‌کنیم، خود ما داریم برای کشور ایجاد مشکل می‌کنیم، منتها آن صف آش و سوختن را همه می‌بینند، ولی این بی‌نوبتی تسهیلات، امتیازات و استخدام را کسی نمی‌بیند. مردم هم از همین‌جا ناراضی هستند و تا زمانی که این اصلاح نشود اگر استغفرالله خود امام زمان هم بیاید بر این کشور حکومت کند، امکان ندارد مسائل ما حل بشود. دنبال حاشیه و چیزهای فرعی نگردیم، اگر اقتصاد کشور ما بیمار است برای همین هست، بی‌قانونی هست، نظارت نیست. چه کسی متصدی آن است؟ مجلس قانونگذار و ناظر است. آقای اوباما هم دشمن کشور ما است، ما بحثی نداریم. ایشان زمان انتخابات بزرگترین چالش انتخاباتش این بود که یک بار از چراغ قرمز عبور کرده بود. در ژاپن کارمندی سه دقیقه کارش را ترک می‌کند رئیس شرکت می‌آید از ملت ژاپن عذرخواهی می‌کند، رئیس‌جمهور کره‌جنوبی به خاطر تخلف زندان می‌شود. در اوکراین مردم مسئولی را در سطل آشغال می‌اندازند، ما چطور؟ آقا (3000) میلیارد اختلاس کرده، حکم اعدام صادر شده، ولی اعدام نمی‌شود. اعلام می‌کند آقا (2) تن و نیم سکه خریده است، ولی هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. عزیزان! خودمان را گول نزنیم، در هر جامعه‌ای که رشوه بود نابود خواهد شد. دنیا دارد با آن مبارزه می‌کند، احادیث و روایات ما می‌گوید: «الراشی و المرتشی فی النار». مگر در جامعه ما رشوه نیست؟ مگر ما خودمان در قالب کادو و هدیه نمی‌گیریم. بیخود برای مردم شعار ندهیم، تا خودمان اصلاح نشویم کشور اصلاح نخواهد شد. آمریکا نمی‌تواند کاری کند، از این منفذها و ضعف‌های ما دارد استفاده می‌کند. هر روز جلسه، هر روز کمیسیون، یک بار بحث اصلی که چه کسی دارد تخلف می‌کند، چرا ما قانون را اجرا نمی‌کنیم، چرا نظارت نمی‌کنیم مطرح نمی‌شود. ربای بانکی دارد جامعه را نابود می‌کند، ما داریم (30) درصد، (20) درصد ربای بانکی می‌دهیم. کشورهای غیرمسلمان بعضاً (2) درصد و (1) درصد است. من از این مجلس تعجب می‌کنم که روی ربای بانکی حرفی نمی‌زند و حتی برای مراجع احترام قائلم، ولی از مراجع بزرگوار تعجب می‌کنم که چرا هیچی نمی‌گویند؟ سود بانک دارد مردم را ورشکسته می‌کند. مگر اسلام نگفته جنگ با خداست، چرا هیچ‌کس هیچی نمی‌گوید؟ داریم نام اسلام را یدک می‌کشیم. دوستان! مجلس در رأس امور است، مقصر ما هستیم، مجلس ضعیف شده، خود ما خودمان را ضعیف کردیم، الان دارد شورای هماهنگی اقتصادی تشکیل می‌شود، جلسه می‌گذارند، فراقانونی دارند کار می‌کنند. آقای جهانگیری همین‌جا گفت ما فراقانونی تصمیم می‌گیریم، چرا مجلس چیزی نمی‌گوید؟ در کوتاه‌مدت خوب است، در درازمدت باز هم مجلس ضعیف خواهد شد. ما متولی قانون هستیم، ما در رأس امور هستیم، تا زمانی که ورود نکنیم کشور به هیچ وجه نمی‌تواند اصلاح شود. بیخود داریم شعار می‌دهیم. (نایب‌رئیس ـ خیلی ممنون، وقت شما تمام شد، متشکرم) من دارم به خودم می‌گویم، عزیزان! مجلس باید در این زمینه ورود کند، اگر رئیس‌جمهور تخلف و کوتاهی می‌کند، وزیر یا هر شخصی کوتاهی می‌کند، اینجا جلسه غیرعلنی بگذاریم، علنی برخورد کنیم. آقای پزشکیان! ما هنوز داریم بحث لایحه کودک را در این شرایط اقتصادی مطرح می‌کنیم. (نایب‌رئیس ـ متشکریم، بقیه را به رسانه‌ها بدهید) طرف به من زنگ زده دارد گریه می‌کند، می‌گوید من دیروز خامه را (800) تومان خریدم، الان (1800) تومان است، چرا تصمیم نمی‌گیریم؟ والسلام علیکم و رحمه الله

آقای رئیس! اگر اجازه بفرمایید میهمانان را بخوانم.

بله، میهمانان را بخوانید.

گروه میهمانان جلسه علنی امروز عبارتند از: ـ جمعی از شهروندان تهران و کرج میهمانان جناب آقای دکتر تربتی‌نژاد نماینده محترم گرگان و آق‌قلا هستند. ـ جمعی از اعضای انجمن حمایت از حقوق کودکان میهمانان مجمع نمایندگان محترم تهران هستند. ـ جمعی از اساتید دانشگاه فنی و حرفه‌ای استان همدان میهمانان جناب آقای خجسته نماینده محترم همدان و فامنین هستند. ـ تعدادی از رؤسای شورای اداری بستان‌آباد و تیکمه‌داش میهمانان دکتر وحدتی نماینده محترم بستان‌آباد هستند. خیلی خوش آمدید، بفرمایید.

آقای رئیس! دو تا اعلام وصول داریم، من اینها را عرض کنم. ـ طرح استفساریه جزء (6) بند «ث» ماده (88) قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی و اجتماعی. ـ طرح الحاق یک تبصره به ماده (8) قانون هوای پاک. ـ طرح اصلاح قانون شورای اسلامی کار.

سؤال ملی احمد امیرآبادی‌فراهانی نماینده مردم شریف قم از وزیر محترم راه و شهرسازی درخصوص موافقت با واگذاری آپارتمان به مسئولین مبارزه با زمین‌خواری اعلام وصول می‌شود.

متشکرم.

دستور جلسه را بفرمایید.

آقای دکتر! از طرف دولت یک لایحه دوفوریتی تقدیم مجلس شده که در این جلسه دوفوریتش در رابطه با تشکیل وزارتخانه‌های رفاه و تأمین‌اجتماعی و کار و تعاون مورد بحث است. نماینده محترم دولت موضوع را مطرح کنند. آقای دکتر انصاری در خدمت شما هستیم.

نمایندگان محترم اجازه بدهید مطرح شود رأی ندهید یا رأی بدهید و نظر خودتان را اعلام بفرمایید، آقای انصاری بفرمایید.

خیلی ممنون آقای انصاری. مخالف صحبت کند.

مخالف اول جناب آقای شیویاری هستند، بفرمایید.

آقای لاهوتی صحبت می‌کنند.

وقت‌شان را به آقای لاهوتی واگذار کردند.

آقای لاهوتی بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم دوستان عنایت بفرمایید! من نمی‌دانم دولت تا کی این سریال تفکیک وزارتخانه‌ها را باید به اتمام برساند. واقعاً‌ در این شرایط اقتصادی که دولت باید همه وجود خودش را برای بحث حل مشکلات اقتصادی بگذارد، ما هر روز شاهد این هستیم که دولت دارد لایحه‌ای می‌دهد و وزارتخانه‌هایی را که چند سال قبل در همین مجلس با استدلال‌های کارشناسی آن را ادغام کردیم، هنوز هم که هنوز است مراحل ادغام را به پایان نرساندیم، الان می‌خواهیم تصمیم بگیریم تفکیک کنیم. دوستان! بحثی که امروز مطرح است ما سه تا وزارتخانه داشتیم، وزارت کار، رفاه و تعاون. من دارم از شما سؤال می‌کنم وظیفه وزارت کار و تعاون چیست؟ وظیفه‌شان کارآفرینی است. آیا ما می‌توانیم این دو تا را از هم جدا کنیم؟ نکته دوم؛ روزی که ما وزارت تعاون داشتیم قرار بود (25) درصد اقتصاد کشور را وزارت تعاون به دست خود بگیرد، شما بروید بعد از سال‌ها بررسی کنید آیا توانسته (3)‌ درصد اقتصاد کشور را به دست بگیرد که ما الان دوباره می‌خواهیم تفکیکش کنیم؟ رفاه اجتماعی باز هم مثل حلقه زنجیر متعلق و وابسته به همین داستان است. دوستان! من در خوشبینانه‌ترین حالت دادم مرکز پژوهش‌های مجلس برای من محاسبه کرد که اگر ما این انتزاع را انجام بدهیم چقدر وقت نیاز دارد و زمان می‌برد، این وزارتخانه‌ها و آدم‌ها را سر جای خودشان بنشانیم، این اداره‌کل‌ها را تفکیک کنیم، این ساختمان‌ها را جدا کنیم، اعتبارات اینها را جدا کنیم. مرکز پژوهش‌های مجلس در خوشبینانه‌ترین حالت محاسبه کرد (5/2) تا (3) سال زمان می‌برد. آقای دکتر روحانی، آقای انصاری! که بنده از شاگردان شما در مجلس هشتم بودم، آقای دکتر انصاری! در این شرایط حساس مملکت ما باید به داد اقتصاد و بیکاری این کشور برسیم. می‌دانید که در آمریکا یک اتاق فکر بر علیه ما تشکیل داده‌اند،‌ آنها دارند با ما مبارزه اقتصادی می‌کنند. من چند روز پیش در صدا و سیما اعلام کردم ژنرال‌های اقتصادی ما کجا هستند؟ بروید این نابسامانی‌های ارزی را جمع کنید. شما به مردم سکه می‌فروشید،‌ بعد می‌گویید که خبر دارید ما به اینهایی که سکه فروختیم یکی آمده (3500) تا خریده. خودتان فروختید، خودتان هم می‌گویید این آقا آمده (3500) تا سکه خریداری کرده است. اینها خائن نیستند، فکری به حال این نقدینگی در جامعه بکنید، نه اینکه ما بیاییم سه تا وزارتخانه‌ای را که ادغام کردیم، مگر شما در بند «الف» ماده (28) قانون برنامه ششم نگفتید، با شما تفاهم نکردیم که دولت باید در پایان قانون برنامه ششم خودش را (15) درصد کوچک کند؟ ما در سیاست‌های اقتصاد مقاومتی نگفتیم که دولت باید خودش را جمع و جور کند؟ براساس بند (10) اصل سوم قانون اساسی ما نگفتیم که دولت باید ساختار اداری و منطقی برای خودش تعریف کند؟ همه اینها حاکی از این است که دولت باید خودش را کوچک کند. آقای دکتر پزشکیان! هزینه جاری ما در سال 1396، (250) هزار میلیارد تومان بود، در سال 1397 این عدد به (276) هزار میلیارد تومان تبدیل شد. کجای دنیا سراغ دارید از یک بودجه (300) هزار میلیارد تومانی (276) هزار میلیارد تومان را صرف هزینه جاری خودمان کنیم؟ (نایب‌رئیس ـ خیلی ممنون) دوستان! من خواهش می‌کنم به خاطر اینکه دولت هم دست از این سریال تفکیک وزارتخانه‌ها بردارد یک رأی بالا، ما امروز حتی یک رأی موافق هم نباید به این فوریت بدهیم. متشکریم.

خیلی ممنون. موافق صحبت کند.

موافق اول جناب آقای قوامی هستند، بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم همکاران عزیز! عنایت داشته باشید که موضوع مهمی دارد مطرح می‌شود و ان‌شا‌ءالله بتوانیم این فرصت را به یک قوت تبدیل کنیم. اگر بخواهیم به صورت کلی به آن بپردازیم در واقع این فرصت هم گرفته شود حتماً تهدید ناشی از وضع موجود نقطه ضعف ما را بیشتر خواهد کرد و کارآمدی این وزارتخانه سه‌بعدی را قطعاً کاهش خواهد داد. مهمترین اصل تقسیم کار است، اگر بنا بود همه کارها را در یک جا انباشته کنند تقسیم کار موضوعیت پیدا نمی‌کرد. تقسیم کار باعث تخصص می‌شود و تخصص باعث افزایش تولید می‌شود که اینجا مراد از تولید در این وزارتخانه‌ها خدمت شایسته است که این خدمت شایسته منجر به تولید ناب و افزایش مصرف یا رضایت خاطر کسانی می‌شود که به نحوی از انحا مرتبط با این دو تا وزارتخانه خواهند شد و حاصل نهایی این افزایش رفاه خواهد بود. متأسفانه ما یک قانون مترقی که قبلاً تصویب کردیم که مربوط به تصویب ساختار رفاه تأمین‌اجتماعی است و سه قسمت از این کار به عهده وزارت رفاه و تأمین‌اجتماعی خواهد بود، مسائل بیمه‌ای، مسائل حمایتی و مسائل امدادی. عزیزان همان‌طور که نماینده محترم دولت هم توضیح دادند ما الان در مسائل بیمه‌ای بحران ناشی از صندوق‌های تأمین‌اجتماعی، وضع موجود الان یک تهدید است. چرا؟ چون اگر به صورت تقسیم کار وزارتخانه‌ای داشتیم که به مسائل بیمه‌ای توجه می‌کرد حتماً به مسائل محاسبات اکچوئری توجه می‌کرد. یعنی حق بیمه‌ها چقدر ورودی و از آن طرف چقدر خروجی است، تناسب بین ورودی و خروجی را تنظیم می‌کرد. متأسفانه چرا الان این تناسب به هم خورده است؟ یعنی الان سه نفر بیمه تأمین‌اجتماعی حقوق بیمه پرداخت می‌کنند، از آن طرف یک نفر حقوق ناشی از بازنشستگی می‌گیرد و این دچار کسری شد و همان‌طور که اشاره شد ناچاراً (60) هزار میلیارد تومان از دولت یارانه بگیرند. این یعنی تحمیل هزینه‌های ناشی از ناکارآمدی که ما این وزارتخانه را به دلیل عدم توجه به موضوع تخصص و تقسیم کار دچار این هزینه‌ها کردیم و باری بر بار هزینه‌های دولت در این شرایط اضافه کردیم. نکته بعدی؛ براساس این آن وزارت رفاه و تأمین‌اجتماعی که باید حتماً محاسبات اکچوئری را بتواند انجام بدهد و یک کار صد درصد اقتصادی و بلندمدت است و مسأله بین‌نسلی است که باید بتوانیم از آن صیانت و حفاظت کنیم، به مسائل درمانی و کوتاه‌مدت تبدیل شده و هر روز این بحران به یک شکلی بخشی از نظام را تهدید می‌کند (رحیمی ـ آقای قوامی! جمع‌بندی بفرمایید) و ما ناچاریم هزینه‌ها و اقداماتی انجام بدهیم که متأسفانه ناکارایی را بیشتر می‌کند. لذا وزارت رفاه بهترین نمونه‌ در بین وزارتخانه‌ها بود که کلاً (380) تا نیرو داشت، در شهرستان‌ها اداره نداشت و یک کار ستادی انجام می‌داد و اقداماتی هم که در بحث یارانه‌ها و بانک اطلاعات ایرانیان انجام داد چه ربطی به وزارت کار دارد؟ موضوع بعد بحث بیکاری و کارآفرینی است. (رحیمی ـ خیلی ممنون، وقتتان تمام شده) آقای دکتر! اجازه بدهید من یک نکته راجع به این بحث کارآفرینی عرض کنم. الان مهمترین مسأله ما در مسائل موجود بحث بیکاری جوانان و شرایط اجتماعی کارآفرینان است. امروز به دلیل اینکه ما انبوهی از وظایف را بر یک ستون فقرات فرتوت و پوسیده استوار کردیم توان تحمل این بار را ندارد و مهمترین مسأله در بحث بیکاری جوانان و بحث بیکاری که مهمترین مسأله ماست، بحث توجه به کارآفرینی است و چون شرایط اجتماعی را برای کارآفرینی می‌خواستیم مساعد کنیم گرفتاریم. (نایب‌رئیس ـ خیلی ممنون، وقت شما تمام شده) عزیزان! لذا این بحث فوریت دارد و مهم است، خواهش بنده این است که رأی بدهید.

متشکریم. مخالف بعدی صحبت کند.

مخالف بعدی جناب آقای میرزائی‌نیکو هستند که وقتشان را به جناب آقای محبی‌نیا واگذار کرده‌اند، بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم هم جناب آقای انصاری و هم آقای دکتر قوامی در رابطه با فوریت صحبت نکردند. البته مخالف می‌تواند درباره فوریت صحبت نکند، وقتی مخالف کلیت است در واقع یعنی فوریتی در بین نیست. من از نمایندگان محترم خواهش می‌کنم به این پنج دقیقه وقتی که حقیر در اختیار دارم عنایت بیشتری بفرمایند، به ویژه اینکه ایامی در بیمارستان بودم، شاهد گفتگوی کارکنان دولت، عوامل درمان کشور به طور مستقیم بودم. در محیط‌های اداری و محیط سلامت و بهداشت نارضایتی بیداد و غوغا می‌کند. پیش‌داوری‌های بخشی از هموطنان ما به خاطر عدم رفاه، بیکاری، گرانی و اختلال عمیق در اقتصاد و بازارهای مربوط به سکه و مسکن و ارز خوشبینی‌ها را از عموم مردم گرفته است. برادران و خواهران، آقای دولت! ما دولت را نصیحت می‌کنیم، اگر جایگاهی برای مجلس باقی گذاشته بودند به این روز نمی‌افتاد که مستقیم به ما بگویند که شما واقعاً چه نقشی دارید؟ مگر ما مجلسی در ایران داریم؟ مگر مجلس می‌تواند دغدغه‌های مردم را بگوید؟ مگر مجلس قدرت بیان واقعیت‌های جامعه را دارد؟ اگر دست و پای این مجلس را نزده بودیم یک مجلسی در شأن انقلاب، اسلام و علی بن ابیطالب و پیامبر اعظم داشتیم، خیلی از این بدبختی‌ها و گرفتاری‌ها پیش نمی‌آمد. برادران عزیز، آقایان محترم! اقتصاد ایران در حال فروپاشی است. خواهش می‌کنم بعضی‌ها چشم‌شان را باز کنند. بعضی‌ها که به صحبت‌هایم اعتراض می‌کنند از من انقلابی‌تر نیستند، سوابق جبهه‌شان از من بیشتر نیست، تملق بس است،‌ واقعیت‌های جامعه را بگویید. ما از دولت گله‌مندیم، برای چه امروز آمده است مطلبی که در رأس نیست، اهمیت و فوریت ندارد را می‌خواهد تحمیل کند؟ در خیلی از موارد مجلس بعضی از درخواست‌ها را پس زد، من شهامت و تیزبینی مجلس را تحسین می‌کنم و بیرون هم همینطور. الان نزدیک به پنج الی شش ماه، یک سال است این مجلس را تحت فشار قرار داده‌اند یا وزارتخانه بیشتر باشد یا وزارتخانه کمتر باشد. آیا دردهای ما اینها است؟ دردهای ما بیکاری جوانان است؟ دردهای ما این است که ارز امروز به (11) هزار تومان رسیده است، باعث خجالت و شرمندگی برای همه آنهایی است که ادعا می‌کنند کشور را اداره می‌کنند، برای همه آنهایی که فکر می‌کنند به فکر مردم هستند. برادران عزیز من! کجای این تفکیک اولویت و فوریت دارد؟ آقای رئیس‌جمهور، هیأت دولت! برای بیکاری، پایین آمدن درآمد خانوار و اصلاح روابط بین‌الملل، برای اینکه مجلس به جایگاه خودش برگردد، برای حقوق شهروندی فوریت بیاورید. به خاطر خدا درد این مردم را بشنوید. به خدای عالم قسم این مردم به ستوه آمده‌اند. این مردم توقع دارند دردهایشان را شما بگویید، اما اینجا افرادی هستند که وقتی دو تا انتقاد شنیده می‌شود جوش می‌آورند. اگر غیرت دارید بروید در بین مردم این حرف‌ها را بزنید. اینجا برای خودتان حصار امنیتی درست نکنید، برای بعضی از نهادهای نظارتی آدرس غلط ندهید، پرونده خودتان را پاک نکنید. به فکر درد مردم باشید، درود بر مجلسی که به فکر درد مردم است، درود بر مجلسی که از هیچ چیزی نمی‌ترسد جز خدا و قرآن. درود بر مجلسی که در فکر مردم است. مرگ بر افکاری که برای مردم گرفتاری پیش می‌آورند. مرگ بر افرادی که زندگی را برای مردم حرام کرده‌اند. شما را به خدا به این فوریت رأی ندهید تا دولت سر عقل بیاید. والسلام علیکم و رحمه الله

خیلی ممنون، متشکرم. موافق آخر صحبت کند.

موافق آخر جناب آقای کاتب هستند، بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم من از همکاران عزیزم استدعا می‌کنم یک مقداری به نگاه کارشناسی به موضوع این وزارتخانه بپردازیم. بعد یک مقدار هم احساسی نباشیم که بخواهیم یک تصمیمی بگیریم همانطور که آقای محبی‌نیا گفتند برای خدا باشد. ببینید! در بحث ناکارآمدی دولت دو تا عامل همیشه وجود داشته، یکی می‌تواند عامل ساختاری باشد، یکی می‌تواند عامل مدیریتی باشد. شما الان همه بحث‌هایی که در مباحث اقتصادی است، چه جناب آقای لاهوتی عزیزم، چه برادر عزیزم جناب آقای محبی‌نیا مدام آمدیم به بحث مدیریتی پرداختیم، غافل از این نباشیم که بحث‌های ساختاری هم یک موضوع علمی امروز جامعه اسلامی و انقلابی است. ببینید چرا و چگونه این وزارتخانه تشکیل شد. همکاران! یک مروری کنیم و به سالهای قبل برگشت داشته باشیم، زمانی که دولت دو تا وزارتخانه را خواست در اینجا ادغام کند یکی از همکاران مجلس ما در همین مجلس وزارتخانه تعاون را هم پیشنهاد داد که این وزارتخانه را با یک پیشنهاد و یک مخالف و یک موافق وزارتخانه تعاون را هم اضافه کردند. یعنی دو وزارتخانه را دولت پیشنهاد داد، یک وزارتخانه اضافه شد و سه وزارتخانه شد. عزیزان من! شما باید امروز اذعان کنید که نمی‌شود تضاد منافع در درون یک وزارتخانه با هم وجود داشته باشد. یک وزارتخانه‌ای که رسالت آن رسالت کار و تنظیم روابط کار و موضوع اجتماعی و سیاسی است، در حالی که در کنار آن یک وزارتخانه رفاه قرار دارد که کاملاً‌ اقتصادداری و بنگاه‌داری است. همکاران عزیزی که مخالفت کردند فقط یک جواب به من بدهند، وزارت کار چگونه می‌خواهد کارگران خودش را در بنگاه‌های خوداقتصادی خودش دفاع کند؟ یقیناً‌ این‌گونه نخواهد بود. جناب آقای محبی‌نیا! وقتی که گفتید به خاطر بیکاری و به خاطر خدا بیاییم تصمیم بگیریم، من به شما بگویم امروز بزرگترین چالش ما اشتغال است. اگر می‌خواهیم اشتغال و بیکاری را حل کنیم می‌بایست فقط برای وزارتخانه یک وزارت اشتغال داشته باشیم. چرا نمی‌پذیریم مأموریت وزارت اشتغال و وزارت کار فقط مدیریت کار و اشتغال باشد؟ چرا امروز همچنان بنگاه‌داری را ادامه می‌دهیم که در کنار مباحث سیاسی قرار بگیرد؟ عزیزان من! خواهش و استدعای من این است که امروز مهمترین و پرچالش‌ترین مشکلات ما بحث اشتغال است. همکارانی که امسال در کمیسیون تلفیق حضور داشتند یادشان است، وقتی که اختلاف بین وزارت رفاه و وزارت بهداشت و درمان ایجاد شد هر دو وزارتخانه در بحث مسائل اقتصاد و بحث مسائل رفاهی کشمکش داشتند. دلیلش چه بود که وزیر بهداشت و درمان مخالف وزیر کار بود، وزیر کار مخالف وزیر بهداشت و درمان بود؟ دلیلش بحث ساختاری نظام و کشور بود. همکاران عزیز من! اگر هم می‌گویید «دو» اشکالی ندارد، اما بدانید امروز چالش کشور مسائل اقتصادی کشور است. برادر عزیزم جناب آقای لاهوتی فرمودند که ما امروز به مباحث اشتغال و بیکاری بپردازیم. بله، ما هم همین را می‌گوییم، وقتی که امروز ساختار دولت اصلاح شد و به بحث مسائل اشتغال و بیکاری پرداختیم، به عنوان مهمترین موضوع باید به این بحث هم پرداخته شود. جناب آقای لاهوتی یک جمله‌ای را گفتند که مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی هم مخالف این لایحه است. خواهش می‌کنم شما امروز گزارش مرکز پژوهش‌ها را باز کنید، الان در سایت مرکز پژوهش‌ها وجود دارد، نظر مرکز پژوهش‌ها موافق است، آقای دکتر مسعودی هم الان تماس گرفت و گفت نظر ما در رابطه با این لایحه موافق است و مخالفت نداریم. در نتیجه خواهش و استدعای من این است اگر نظر کارشناسی می‌خواهید نظر کارشناسی مرکز پژوهش‌ها را مطالعه کنید. اگر نظر دولت را می‌خواهید که دولت امروز با یک چالش جدی مواجه شده است. چالشی که ما امروز داریم بحث این است بحث مسائل رفاهی را در کنار مسائل اقتصادی قرار ندهیم. استدعایم این است که ان‌شا‌ءالله به این رأی بدهید.

خیلی ممنون و متشکرم. حضار 243 نفر، نمایندگان محترم نظر خودتان را نسبت به این فوریت اعلام بفرمایید. چون دوفوریت است دوسوم رأی می‌خواهد، نمایندگان محترم در رأی‌گیری شرکت بفرمایید. پایان رأی‌گیری را اعلام می‌کنم، تصویب نشد. بدجوری هم رأی نیاورد. خیلی ممنون آقای انصاری.

یک‌فوریت را رأی بگیرید.

دولت یک‌فوریت نخواستند. آقای کاتب! یک‌فوریت هم رأی نمی‌آورد، زحمت نکش.

سؤال را مطرح بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم سؤال از جناب آقای دکتر آخوندی وزیر محترم راه و شهرسازی است که سؤال آقایان: نادر قاضی‌پور و علیرضا محجوب نمایندگان محترم ارومیه و تهران، شمیرانات، ری، اسلامشهر و پردیس است. از سخنگوی محترم کمیسیون عمران جناب آقای بدری دعوت می‌کنیم برای قرائت گزارش کمیسیون به جایگاه تشریف بیاورند. آقای بدری! پنج دقیقه زمان دارید، بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم هیأت‌رئیسه محترم مجلس شورای اسلامی سلام علیکم؛ با ‌احترام، بازگشت به نامه شماره‌ (50381/41) مورخ 20/6/1396، گزارش کمیسیون عمران درخصوص سؤال ملی و مشترک آقایان نادر قاضی‌پور و علیرضا محجوب نمایندگان محترم ارومیه و تهران، شمیرانات، اسلامشهر، ری و پردیس از وزیر محترم راه و شهرسازی، به شرح ذیل ارسال می‌گردد. رئیس کمیسیون عمران ـ محمدرضا رضایی‌کوچی خلاصه سؤال: علت واردات تجهیزات حمل و نقل ریلی دارای تولیدات مشابه داخلی چیست؟ نتیجه بررسی: در اجرای ماده (209) آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، سؤال‌ فوق در جلسه مورخ 18/7/1396‌کمیسیون عمران، با‌ حضور نمایندگان محترم سؤال‌کنندگان و وزیر محترم مطرح ‌شد. ابتدا جناب آقای نادر قاضی‌پور نماینده سؤال‌کنندگان در توضیح سؤال اظهار داشتند: علی‌رغم ماده (54) قانون برنامه ششم توسعه، چرا واردات تجهیزات حمل و نقل ریلی که دارای تولیدات مشابه داخلی می‌باشد، وجود دارد؟ جناب آقای عباس آخوندی وزیر محترم راه و شهرسازی در پاسخ به سؤال گفتند: ما ظرفیت داخلی در حوزه ریلی را فعال کرده‌ایم همچنین به کارخانجاتی مثل واگن‌سازی پارس‌کار که در حال اعتصاب بودند کار ارجاع داده‌ایم حتی برای تولید ریل با شرکت ذوب‌آهن اصفهان که قدرت ارائه ضمانت‌نامه قانونی نداشت قرارداد بستیم. اگر در ساخت داخلی ریل، ظرفیت استفاده‌نشده‌ای وجود دارد که ما به طرف خارجی کار ارجاع می‌کنیم به ما بگویید. جناب آقای نادر قاضی‌پور در تکمیل توضیح سؤال خطاب به وزیر عنوان نمودند، شما برای (10) سال آینده ریل وارد کرده‌اید، ریل‌های کهنه و بدون اصالت و شناسنامه، قراضه و فرسوده چینی را وارد کرده‌اید، به عنوان مثال در ارومیه هم نصب کرده‌اید که اکسیده شده‌اند در حالی‌ که در اصفهان ریل تولید می‌شود و با واردات بی‌رویه، تولید داخل را فلج کرده‌اید. درخصوص واگن پارس هم بگویید چقدر خرید کرده‌اید و چقدر پرداخت کرده‌اید؟ چرا به جای دلار و روپیه ریل وارد کرده‌اید؟ وزیر محترم با اعلام اینکه اطلاعات داده‌شده به نماینده سؤال‌کننده اشتباه می‌باشد گفتند: «ما کل ظرفیت تولید چهارساله آینده ریل داخلی را یکجا خرید کرده‌ایم»، اما نماینده سؤال‌کننده با استناد به پاسخ مدیرعامل ذوب‌آهن اصفهان در روند بررسی سؤال سال قبل از وزیر صنعت، معدن و تجارت پاسخ وزیر راه و شهرسازی را تأیید ننمودند. در ادامه وزیر محترم با تأکید بر ضرورت استناد به مستندات قراردادی و قانونی اصیل و عنوان اینکه تمام ظرفیت تولید ریل داخلی را با قراردادهای منعقده در سال‌های قبل خرید کرده‌ایم. ولی ذوب‌آهن اصفهان تا به حال قدرت تولید حتی یک کیلو ریل را نداشته و به تعهداتش عمل نکرده ‌است، خطاب به سؤال‌کننده گفتند؛ اگر تمایل دارید پروژه‌های ریلی را به خاطر عدم انجام تعهدات تولید‌کننده داخلی متوقف کنیم بگویید. همچنین در پاسخ به اظهار سؤال‌کننده مبنی بر عدم پرداخت پیش‌قرارداد وزارت راه و شهرسازی به ذوب‌آهن اصفهان اعلام کردند: شرکت ذوب‌آهن اصفهان (127) میلیارد تومان به وزارت راه و شهرسازی بدهکار است. نهایتاً با موافقت وزیر و نماینده سؤال‌کننده مقرر شد وزارت راه و شهرسازی تا مورخ 19/7/1396 اسناد و مدارک قراردادها را به سؤال‌کنندگان ارائه نماید، تا نسبت به اقناع خود اعلام‌نظر نمایند. متعاقباً جناب آقای نادر قاضی‌پور در پایان وقت اداری مورخ 19/7/1396 عدم اقناع خود را کتباً به کمیسیون اعلام نمودند از این رو کمیسیون عمران مستند به بند (3) ماده (209) آیین‌نامه‌داخلی مجلس شورای اسلامی قلمرو سؤال را ملی تشخیص داده و گزارش سؤال جهت اعلام وصول در اولین جلسه علنی ارسال می‌گردد. والسلام علیکم و رحمه الله

خیلی ممنون. قبل از اینکه از وزیر محترم راه و شهرسازی دعوت کنیم تشریف بیاورند، میهمانان جناب آقای دکتر وحدتی نماینده محترم بستان‌آباد که تعدادی از رؤسای شورای اداری بستان‌آباد و تیکمه‌داش هستند را خیرمقدم عرض می‌کنیم، خیلی خوش آمدید، بفرمایید. آقای وزیر! بفرمایید برای پاسخ تشریف بیاورید. جناب آقای دکتر آخوندی! جناب‌عالی (15) دقیقه زمان دارید که می‌توانید در دو نوبت از آن استفاده کنید.

خیلی ممنون، جناب آقای قاضی‌پور!‌ در خدمتتان هستیم.

بسم الله الرحمن الرحیم با عرض سلام و ادب محضر شهدا،‌ امام شهدا،‌ رهبر فرزانه مقتدر نظام جمهوری اسلامی، رزمندگان عزیز، مدافعین حرم. عرض سلام به کارگران زحمتکش راه‌آهن، سلام بر کارگران زحمتکش ذوب‌آهن اصفهان، یادی از شیرمرد آذربایجان مرحوم ریزعلی خواجوی عزیز (دهقان فداکار). با اجازه از همکار عزیزم آقای محجوب، بنده مطرح می‌کنم. ملت بزرگ و ولایتمدار ایران اسلامی! سؤال حقیر باز هم در حمایت از تولید داخل و اشتغال جوانان است. سؤال حقیر از وزیر بهداشت و درمان در فروردین 97 درخصوص حمایت از تولید داخل بود که منجر به شکایت ایشان از بنده شد. در هفته گذشته از شیخ‌الوزرا وزیر نفت در حق تولید ملی و حمایت از صنایع داخل سؤال کردیم که الحمدلله منتج به نتیجه خواهد شد. امروز هم سؤال بنده از آقای آخوندی حمایت از تولید ملی، اشتغال جوانان و سرمایه ایران است. ان‌شا‌ءالله این هم به نتیجه خواهد رسید تا تولید ملی مورد احترام و ارزش قرار بگیرد. مستحضر هستید توسعه راه‌آهن در نظام مقدس جمهوری اسلامی چشم‌گیر نبوده، از آنجایی که از لحاظ سرزمینی کشور ما از بسیاری از کشورهای اروپایی وسعت بیشتری دارد باید به این امر مهم یعنی توسعه خطوط ریلی ارزش بیشتری قائل می‌شدیم که نشدیم. ملت شریف ایران! سالانه بین (16) تا (32) هزار نفر در اثر سوانح جاده‌ای جان خود را از دست می‌دهند که آن هم علل مختلفی دارد. همه مسئول هستیم، نزدیک به پنج برابر برای این تعداد از مصدومین تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد قرار می‌گیرند. اگر ما در تمام کشور خطوط ریلی داشتیم مردم مسافرت خود را با راه‌آهن به آسانی انجام می‌دادند، در نتیجه کشته هم کم می‌شد، ترافیک و آلودگی کمتری داشتیم، هزینه‌های کمتری از بابت کشته و زخمی شدن افراد و مراسمات مختلف ترحیم و تدفین متحمل می‌شدیم. مصرف سوخت در این شیوه نسبت به حمل و نقل جاده‌ای حدود یک‌هفتم است، درحالی که سالانه (80) هزار میلیارد تومان یارانه سوخت پرداخت می‌شد. ایمنی حمل و نقل ریلی (50) برابر است، در حالی که سالانه حداقل (16) هزار نفر از هموطنان‌مان در جاده کشته می‌شوند! ظرفیت یک قطار بسیار بیشتر و معادل دهها تریلی جاده‌ای است که تردد هر کدام‌شان در جاده‌ها برای خودروهای شخصی در حکم ارابه مرگ است. امروز سؤال ما زیرساخت است، موضوع ما ریل است، چرا بعد از حدود یک قرن سابقه راه‌آهن در ایران مقدمات ساخت اولیه آن یعنی ریل را باید از خارج وارد کنیم. مانند صنعت نفت که بیش از یک قرن قدمت دارد، نفت خام می‌فروشیم، حتی لوله‌های نفتی را همچنان از خارج از کشور وارد می‌کنیم که سؤال را هفته قبل از وزیر نفت پرسیدیم. پس به بنده و آقای محجوب حق می‌دهید در سؤالات متعدد خود در رابطه با تولید ملی از وزرای محترم از بعد نظارتی پیگیری نماییم که باید از کالای ایرانی استفاده شود. وزیر بهداشت و درمان موضوع سؤال بنده را درخصوص تولید ملی منحرف کرد، ولی وزیر محترم نفت به بطن موضوع رفت و گفت استفاده از کالای ایرانی در یک مورد (1000) میلیارد تومان به ما ضرر زده است. قطعاً هر دو محکوم هستند. آقای وزیر! ریل ساختن در ایران چیز مهمی نیست، هواپیما نیست که عشق و علاقه به ایرباس و بوئینگ دارید. براساس شواهد و مستندات موجود تولید در شرکت ذوب‌آهن اصفهان دارای تمام استانداردهای لازم است. با مطرح شدن این سؤال الحمدلله (500) تن آزمایشی تحویل شد، (1000) تن دیگر به حول و قوه الهی آماده تحویل می‌باشد. حلقه مفقوده خودکفایی در توسعه زیرساخت حمل و نقل در جیب شماست. چرا اجازه می‌دهید با کوچکترین مشکل نگاه‌ها به سمت واردات باشد؟ ایران اسلامی منبع غنی آهن و فولاد است، کرمان، اصفهان،‌ یزد و خراسان‌شمالی، کار را به جایی رساندید که برای خرید تجهیزات جزئی صنعت ریل از قبیل سوزن و ریل به کشورهایی همچون مالزی، چین و ترکیه وابسته باشیم. در مسکن مهر و مسکن اجتماعی، خرید هواپیما، وضعیت‌ جاده‌ها، سوانح هوایی، دریایی و جاده‌ای در سنوات گذشته جلسه استیضاح قبلی (22) اسفند 96 بهانه‌هایی آوردید، لیکن مشکلات همچنان بر جای ماند، به وعده‌های خود عمل نکردید. سالیانه میلیون‌ها دلار فقط و فقط به دلیل سوءمدیریت تنها در بخش راه‌آهن از جیب ملت به جیب شرکت‌های خارجی و دلالان ایستاده در جلوی درب وزارت راه و شهرسازی می‌رود. این روسیاهی برای چه کسی است؟ همه مسئول هستیم، ولی سهم حضر‌ت‌عالی بیشتر از همه است. دستور فرمایید لیست واردات ریل را از گمرک‌ها برایتان بیاورند. این حجم از واردات در صنعت ریل برای کشوری که قدمت صدساله در صنعت راه‌آهن دارد غیرقابل قبول است. ما که از این واردات شرم‌مان می‌شود، شما را نمی‌دانیم. در پایان اجرای قانون برنامه ششم، ماده (54) حداقل (85) درصد دانش طراحی، ساخت، تجهیزات مورد نیاز صنعت حمل و نقل ریلی،‌ شهری و بین‌شهری باید در کشور صورت گیرد. متأسفانه نشده است. در بند «ب» ماده (57) آمده سهم حمل و نقل ریلی حداقل به (30) درصد و سهم حمل و نقل ریلی مسافرتی حداقل به (20) درصد، چطور خواهد رسید؟ سال 93 تفاهمی با سه وزیر امضا شد، وزیر صنعت، حضرت‌عالی و وزیر تعاون که در صورت تولید ریل داخلی حمایت به دست آید. پس از آنکه شما به صورت کتبی قول دادید که از ریل داخلی حمایت کنید، شرکت ذوب‌آهن اصفهان اقدام به خرید لوله تولید پیشرفته آلمانی نمود تا دیگر حرف و حدیثی درمورد کیفیت ریل‌ها باقی نماند. یک بار برای همیشه نیاز کشور در تأمین ریل از خارج قطع شود، زنجیره خودکفایی کامل در توسعه شبکه ریلی تکمیل گردد. این خط تولید ظرفیت تولید سالانه (400) هزار تن انواع ریل مورد نیاز کشور را دارد، در حالی که نیاز کشور کمتر از (150) هزار تن در سال است. بنابراین در صورت خرید مشتری داخلی و اثبات توانایی به صورت عملی به مشتریان خارجی امکان صادرات و تأمین نیاز کل منطقه را فراهم خواهد نمود. آقای وزیر! مشتری خارجی محصولی که تولیدکننده نتوانست آن را به داخل بفروشد خریداری نخواهد کرد. این یعنی صادرات ریل در مرحله اول به حمایت بخش داخلی گره خورده، به دست شما است. جناب آقای آخوندی! همانطور که مطلع هستید مشتری تقریباً‌ انحصاری این محصول در کشور وزارتخانه شماست، چرا که مصرف‌کننده بیش از (90) درصد در کشور محسوب می‌شود. با این حال اقدام کارخانه ذوب‌آهن برای احداث خط تولید ریل آلمانی در شرایطی بود که پیش از این وزارتخانه شما دو مرتبه در سالهای 73 و 87 قول خرید داده بود، اما پس از آن که ریل به تولید رسید به بهانه کیفیت پایین و نامطلوب از خرید آن امتناع ورزیدید،‌ در حالی که ریل‌های ذوب‌آهن اصفهان از سال 73 تا همین روز زیر قطارهای فوق سنگین مواد معدنی در خود مجموعه ذوب‌آهن در حال خدمت است. از سال 92 واردات (22) میلیون دلار، در 93 (46) میلیون دلار، در 94 (64) میلیون دلار، در 95 (106) میلیون دلار. براساس قانون برنامه ششم بایستی به ازای خریدهای خارجی انتقال دانش فنی به داخل کشور صورت می‌گرفت. یک ریال از این انتقال دانش فنی را شما به نمایندگان، سازمان بازرسی و ریاست جمهوری بگویید. برای خرید خارجی پول می‌دهید، ولی براساس اعلام شرکت ذوب‌آهن برای خرید داخلی اصرار به خرید غیرنقدی از طریق اوراق دارید. برایتان مهم نیست هزینه‌های مواد اولیه و تعمیرات، هزینه‌های پرسنل و تولیدکنندگان آن از کجا باید تأمین شود. نامه روی نامه می‌گذارید که تولیدات داخلی استاندارد ندارد، دانش ندارد، قدرت تحویل به موقع و غیره ندارد. تا سال 1404 فقط هفت سال فرصت دارید، چگونه (11) هزار کیلومتر خطوط موجود را به (25) هزار کیلومتر خواهید رساند؟ (امیرآبادی‌فراهانی ـ آقای قاضی‌پور! شش دقیقه از فرصت‌تان مانده، می‌خواهید همه را در یک نوبت استفاده کنید؟) (بله) یعنی (14) هزار کیلومتر کم داریم. در سال آینده هم واردات انجام شود کارگران بیکار خواهند شد. بقیه صحبتم در مرحله دوم که شش دقیقه ماند.

جناب آقای وزیر! برای پاسخ در نوبت دوم تشریف بیاورید،‌ بفرمایید.

جناب آقای دکتر! (12) دقیقه و (10) ثانیه وقت دارید، بفرمایید.

خیلی ممنون.

جناب آقای قاضی‌‌پور! در خدمتتان هستیم، شما شش دقیقه فرصت دارید.

بسم الله الرحمن الرحیم با عرض سلام مجدد و تشکر از آقای آخوندی. همکاران عزیز! آقای آخوندی در بیستم فروردین سال 96 در این مکان مقدس به صورت شفاهی قول دادند تولید پنج سال ذوب‌آهن را یک‌جا خریداری خواهند کرد. این شرکت ماه‌ها است که برای تولید ریل اصلی مورد نیاز کشور، یعنی ریل URC60 اعلام آمادگی نموده است. هیأت‌رئیسه محترم! URC60 در جمهوری اسلامی مورد نیاز بوده، ولی آقایان فعلاً UCC را سفارش داده‌اند. همکاران عزیز! وزارت راه، ذوب‌آهن را سرگرم نموده تا طبق گزارش اتاق بازرگانی بتوانند در دو سال 95 و 96 با آسودگی خاطر اقدام به عقد قراردادها با حدود (350) هزار تن ریل از نوع اصلی یعنی URC60 نمایند که هر چه مصرف کنند تمام نمی‌شود. با وجود سابقه بدعهدی وزارت راه و شهرسازی، بخش داخلی ذوب‌آهن اصفهان شهیدپرور در راستای توسعه صنعت و حمایت از اقتصاد ملی این ریسک را پذیرفت، سرمایه‌گذاری هنگفتی از جیب سهامداران خرد و بزرگ برای خرید خط تولید ریل روز دنیا اقدام نمود. اکنون که ماه‌هاست ذوب‌آهن اصفهان اعلام آمادگی کرده که کل نیاز کشور و منطقه را به این محصول اساسی تأمین می‌کند، زیرمجموعه آقای آخوندی از عقد قرارداد جدید خرید امتناع می‌ورزد و همچنان اقدام به واردات ریل بی‌کیفیت از ترکیه، چین و هند می‌کند. ریل‌های زنگ‌زده و بی‌کیفیت موجود در انبارهای بندرعباس که تصاویر آن در رسانه‌ها منتشر شده را همه دیدند، خط تولید داخل از خط تولید کارخانجات جیندال هند که از آن هزاران تن ریل خریداری شده است به مراتب پیشرفته‌تر است. کیفیت ریل داخل که با سلامتی مردم سر و کار دارد بسیار مهم است که انجام یابد، اما رفتار دوگانه وزارت در مواجهه با بخش داخلی و شرکت‌های خارجی تعجب‌انگیز است. سخت‌گیری مجموعه شما از لحاظ بازرسی بی‌سابقه بود، اصرار داشتید بازرسان شما در تمام مراحل پیاده‌سازی و نصب خط ذوب‌آهن حضور داشته باشند، در حالی که برای واردات ریل هیچ‌گونه درخواستی نمی‌کنید. به همین منظور یک شرکت بین‌المللی بازرسی فرانسوی به نام بیرو ورتیاس که بیش از (150) سال سابقه در امور بازرسی دارد را برای این کار استخدام کردید که از ابتدای کار نصب خط تا پایان تولید در این کارخانه مستقر و ناظر باشد. سخت‌ترین استانداردها یعنی استانداردهای روز اروپا و اتحادیه بین‌المللی راه‌آهن را به صورت همزمان مطالبه کردید که باعث شدید تولیدکنندگان داخل نتوانند در موعد مقرر ریل را تحویل دهند، به ناچار چند ماه تأخیر حاصل شد. اما هیچ‌کدام از این استانداردهای سخت‌گیرانه را از شرکت‌های چینی، هندی و تایوانی مطالبه نمی‌کنید، به استانداردهای خودشان اکتفا کرده‌اید. با این حال از اردیبهشت‌ماه سال جاری که بازرسان فرانسوی شما همه چیز را تأیید کردند، باز هم واردات ریل را ادامه دادید و اقدام به عقد قرارداد جدید با بخش داخلی نکردید. این اصرار جناب‌عالی بر واردات این‌چنینی یعنی پشت پا زدن بر محصول ایرانی، کارگر ایرانی، سرمایه ایرانی در سال کالای ایرانی، یعنی خروج ارز و سرمایه مملکت به خاطر کالای صادره مثل ریل، یعنی تداوم خام‌فروشی سنگ‌آهن و انرژی به چین، آن هم به ثمن بخس. در عوض دریافت محصولات فولادی ساده با قیمت چند برابری،‌ یعنی صرف‌نظر از اینکه توسعه صنعت فولاد کشور می‌خواهد به سمت محصولات با ارزش افزوده بالاتر حرکت کند، چه کسی باید از تولید ریل داخل حمایت کند جز شما؟ اگر عقد قرارداد برای شما هزینه دارد، اما برای ذوب‌آهن ضمانت خرید محسوب می‌شود. تجربه نشان داده شخص حضرت‌عالی ظاهراً علاقه وافری به خرید خارجی با پول نفت مستضعفان دارید. شرکت ذوب‌آهن اعلام کرده حاضر است ریل را با کیفیت بالاتر از ریل‌های وارداتی در عین حال با قیمت پایین‌تر به شما تحویل دهد، اما گویا در مقابل پیشنهاد فاینانس خارجی دیگر سر از پا نمی‌شناسید، همه چیز را فراموش می‌کنید، پای میز معامله می‌روید. همکاران عزیز، دوستان عزیز، ملت بزرگ ایران اسلامی! با خرید ریل‌های بی‌کیفیت باز هم شاهد کشتار دسته‌جمعی زوار امام رضا، قطار تبریز قهرمان به مشهد مقدس، شاهد سوختن بهترین فرزندان آذربایجان خواهیم شد؟ آرزوی رحمت و مغفرت به جانباختگان قطار تبریز ـ مشهد داریم، هنوز قوه قضائیه حکم نهایی را صادر ننموده است. آقای آخوندی! رؤیای راه‌آهن مراغه به ارومیه به طول (181) کیلومتر از سال 1380 شروع و پس از (18) سال امسال نیز تمام نشده است. در کیلومتر (45) ریل کار گذاشته‌شده هیچ نشان و علامتی از تولیدکننده، زمان تولید، مشخصات تولید ندارد. ولی واقعیت این است که ترکیه این ریل‌ها را از هند خرید، مصرف نکرد، چون که استاندارد نبود، ترکیه به شما فروخت و مردم مظلوم شهرستان ارومیه آزمایشگاه واردات شما شده است. با زدن سنگ به ریل چند میلیمتر از ریل جدا شده و به زمین می‌افتد. همکاران عزیز! سال،‌ سال کالای ایرانی است. سال، سال تولید است. در این مقطع حساس و زمان آشفته‌بازار ارز، سکه و مسکن ما باید متحد باشیم، اتحاد داشته باشیم، زیر نظر ولایت مطلقه فقیه فقط و فقط کالای ایرانی را بخریم، عشق و علاقه به تولید داخل، کارگران ایرانی و سرمایه ایرانی داشته باشیم. همکاران عزیز! از تولید داخل حمایت کنید، به تولید داخل رأی بدهید، کارگران باشرف ایران، بسیجیان بی‌مدعا را حمایت کنید. این روزگار سخت است، ولی در روزگار سخت مردان نیک پای کار هستند. به عشق امام حسین، یا حسین.

جناب آقای قاضی‌پور متشکریم.

آقای قاضی‌پور! حالا با بحث‌هایی که جناب آقای دکتر آخوندی داشتند و قول دادند که این کار را کنند، باز به رأی بگذاریم؟

بله آقای دکتر، به رأی بگذارید تا کارگران ایران اسلامی بدانند خانه ملت خانه کارگران است. زنده باد کارگر.

حضار 207 نفر، نمایندگان محترم لطفاً‌ نظر خودتان را راجع به وارد بودن سؤال آقای دکتر قاضی‌پور مطرح بفرمایید. نمایندگان محترم در رأی‌گیری شرکت بفرمایید. پایان رأی‌گیری را اعلام می‌کنم، تصویب نشد. نمایندگان سؤال آقای قاضی‌پور را وارد ندانستند.

آقای رئیس! سؤال بعدی سؤال جناب آقای مصطفی کواکبیان نماینده محترم تهران، شمیرانات، ری، اسلامشهر و پردیس از وزیر محترم راه و شهرسازی جناب آقای دکتر آخوندی مطرح است. از سخنگوی محترم کمیسیون عمران جناب آقای بدری درخواست داریم که تشریف بیاورند گزارش کمیسیون را قرائت کنند.

بسم الله الرحمن الرحیم هیأت‌رئیسه محترم مجلس شورای اسلامی سلام علیکم با احترام بازگشت به نامه شماره (21785/814) مورخ 23/3/1396 گزارش کمیسیون عمران درخصوص سؤال ملی جناب آقای مصطفی کواکبیان نماینده محترم تهران، شمیرانات، ری، اسلامشهر و پردیس از جناب آقای عباس آخوندی وزیر محترم راه و شهرسازی، به شرح ذیل ارسال می‌گردد. خلاصه سؤال: علت برگزار نشدن شورای ساماندهی امور پایتخت چیست؟ نتیجه بررسی: در اجرای ماده (209) آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی سؤال مذکور در روز سه‌شنبه مورخ 18/7/96 با حضور نماینده محترم سؤال‌کننده و وزیر محترم در دستور کار کمیسیون عمران قرار گرفت. وزیر محترم راه و شهرسازی روز قبل از جلسه رسیدگی، عدم امکان حضور در جلسه کمیسیون را به دلیل شرکت در جلسه‌ای دیگر اعلام و درخواست به تأخیر انداختن جلسه رسیدگی را نمودند. موضوع در جلسه کمیسیون مطرح و جهت مساعدت و رفع مشکل همراه با حفظ حقوق نماینده سؤال‌کننده، مقرر گردید که در صورت موافقت سؤال‌کننده محترم، جلسه فوق‌العاده کمیسیون در ساعت دیگری و با حضور وزیر محترم تشکیل و به سؤال رسیدگی شود. بر این اساس نشست مشترکی با حضور سؤال‌کننده محترم تشکیل گردید، ولی جناب آقای مصطفی کواکبیان نماینده محترم سؤال‌کننده اعلام کردند پاسخ‌های وزیر محترم را قانع‌کننده نمی‌دانند، از این رو کمیسیون عمران مستند به بند (3) ماده (209) آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی قلمرو سؤال را ملی تشخیص داده و گزارش سؤال جهت اعلام وصول در اولین جلسه علنی ارسال می‌گردد. رئیس کمیسیون عمران ـ محمدرضا رضایی‌کوچی والسلام علیکم و رحمه الله

آقای دکتر آخوندی! لطفاً‌ مجدداً تشریف بیاورید.

جناب آقای وزیر! بفرمایید در خدمتتان باشیم، شما (15) دقیقه وقت دارید که می‌توانید در دو نوبت از آن استفاده کنید، بفرمایید.

متشکرم.

آقای پزشکیان! این چه وضعی است؟ آقای آخوندی هر چه می‌خواهد می‌گوید.

از جناب آقای کواکبیان دعوت می‌کنیم که جهت طرح سؤال بفرمایند. جناب آقای کواکبیان شما هم (15) دقیقه فرصت دارید که می‌توانید در دو نوبت از فرصت‌تان استفاده کنید، بفرمایید.

آقای کواکبیان بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم عزیزان توجه بفرمایند! (نایب‌رئیس ـ آقای کواکبیان! شما بفرمایید) آقای رئیس! به خاطر انتخابات بین‌المجالس اصولاً حضور قلب نیست، وای بر اینکه بعضی‌ها به خاطر چیزهای دیگری هم حضور قلب را به هم بزنند و بعضی‌ها آنقدر حواس‌شان پرت است که IPU‌ رو هم APU‌ می‌نویسند. نمی‌دانم اصلاً ما باید صحبت کنیم یا صحبت نکنیم. حالا اگر اجازه بدهید من نکاتی را عرض می‌کنم. من خدمت عزیزان بگویم آقای آخوندی وزیر محترم راه و شهرسازی آنقدر مشغله‌شان زیاد است که فرمودند در اسفندماه جلسه تشکیل شده است. من عرض کنم این جلسه شورای ساماندهی امور پایتخت در (12) دیماه آن هم بعد از اینکه در مهرماه سال گذشته ما سؤال کردیم یک جلسه تشکیل شد و الان هشت ماه است که باز یادشان رفت. من خدمت نمایندگان محترم عرض کنم دیشب در یکی از مساجد منطقه (6) رفتم، خدا شاهد است یکی از نمازگزاران بلند شد گفت آقای کواکبیان! آیا شما دیگر رویتان می‌شود به مجلس بروید؟ کدام وزارتخانه حرفتان را می‌خواند؟ به ما گفتند در همین منطقه (6) اطراف سازمان انرژی اتمی زمین‌هایی است که نمی‌توانند آجر روی آجر بگذارند، برای مردم است. در اطراف دانشگاه امیرکبیر، در اطراف دانشگاه تهران، گفتم وزارت راه و شهرسازی در طرح تفصیلی نقشه‌ای که می‌دهد اساساً‌ تنها چیزی که توجه نمی‌کند مردم هستند. من خدمت آقای آخوندی گفتم آقای آخوندی! یک مقدار از وزارتخانه پایین بیا با هم راه برویم. مردم شریف کن برای خودشان نقش تفصیلی می‌خواهند، مجمع تشخیص مصلحت نظام در آنجا می‌آید برج (20) طبقه می‌سازد، اما اهالی کن (25)‌ سال است به خواسته‌شان نمی‌رسند و اخیراً‌ به همه مسئولین نظام نامه نوشته‌اند که به داد ما برسید تا قبل از اینکه خدای‌ناکرده بخواهیم خودجوش کاری انجام بدهیم. چرا ما می‌خواهیم مردم را اذیت کنیم؟ چرا می‌خواهیم به فکر مردم نباشیم؟ عزیزان! ما قانون داریم، این قانون برای مجلس نهم است. سال 94 این قانون تصویب شده است. اما الان شما توجه بفرمایید که چقدر وزارت راه و شهرسازی به فکر تهران است؟ درست است ایشان می‌گوید، اما من در همان جلسه گفتم «من جدّ وجد»، از بس پیگیری کردیم شما به زور یک جلسه تشکیل دادید. آنجا گفته شد که حداقل دو ماه یک بار شورای ساماندهی امور پایتخت جلسه تشکیل می‌دهد. عزیزان!‌ حداقل (20)‌ درصد جمعیت کشور در تهران زندگی می‌کنند. روز اولی که من در مجلس دهم آمدم گفتم بیایید تهران را آزاد کنیم تا ایران را آباد کنیم. چقدر وزارتخانه‌های ما به فکر تهران هستند؟ واقعاً در زمان وزارت ایشان چقدر جلوی مهاجرت ملت به تهران گرفته شده؟ چقدر حاشیه‌نشینی از تهران کم شده؟ چقدر با طرحهای ایشان شهرسازی تهران یک شهر مدرنی شده؟ خدای‌ناکرده اگر زلزله‌ای بیاید در منطقه (1) ما برج‌هایی کنار هم ساخته شده‌اند که وسط‌شان فقط یکی، دو متر است. یک آمبولانس می‌تواند عبور کند؟ آنجا می‌شود یک حرکت اورژانسی انجام داد؟ من معتقدم همه این امور به دست وزارت راه و شهرسازی نیست، اما این وزارتخانه دبیر تشکیل شورای ساماندهی امور پایتخت را دارد. عزیزان!‌ در قانون گفته شده رئیس‌جمهور رئیس این شورا است، البته اگر ایشان نتوانست بیاید رئیس شورا معاون اول است. رئیس سازمان برنامه و بودجه، وزیر راه و شهرسازی که دبیر است، وزیر کشور، وزیر اطلاعات، وزیر نیرو، رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، رئیس شورای شهر، شهردار تهران، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح و یک تعدادی هم از مجلس که بنده این افتخار را دارم از طرف کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در این جلسه حضور داشته باشم. خداوکیلی مردم این‌قدر مشکل دارند، در بحث افزایش روزافزون نرخ سکه در بحث مربوط به نرخ ارز و دلار، اما شما به عنوان وزارتخانه در بحث اجاره‌نشینی و افزایش سرسام‌آور قیمت اجاره در تهران چه پاسخی دارید. من معتقدم بیاییم با مردم صادقانه صحبت کنیم، رئیس قوه قضائیه ما می‌فرماید دست‌های مافیا پشت سر افزایش نرخ سکه و دلار است. شما که می‌گویید اینها مفسد فی‌الارض هستند، چند تا از این مفسدین فی‌الارض را بیاورید در همین خیابان و چهارراه استانبولی که دلارفروشی است در برابر چشم مردم به جوخه دار بکشید تا مردم باور کنند که ما داریم برایشان کار می‌کنیم. من الان در مقام سؤال‌کننده از وزارت راه هستم، اما همه مشکلات قطعاً برای وزارتخانه نیست. عزیزان! ما در تهران آلودگی صوتی و آلودگی هوا داریم،‌ تهران روی دو تا گسل مهم زلزله است که پدر علم زلزله‌شناسی می‌گوید اگر زلزله بیاید بهتر است ما دیگر زنده نباشیم، چون دیگر هیچ امکانی برای در رفتن از زلزله نیست. تمام این متروها از بین می‌رود. این ترافیک سرسام‌آوری که در تهران داریم، آیا وقت مردم برای ما ارزش ندارد؟ در بحث کارتن‌خواب‌هایی که در تهران داریم نباید برایشان ساماندهی و فکر کنیم؟ معتادان متجاهری که در تهران حداقل (24) هزار نفر هستند، فقط یک کمپ (10) هزار نفری برایشان تشکیل شده و بقیه در تمام مناطق تهران پخش هستند. آیا دست‌فروش‌هایی که سد معبر می‌کنند برای مسئولین ما اهمیت ندارد؟ آیا حمل و نقل عمومی ما در تهران رو به راه است؟ آیا تهران پایتخت ام‌القرای کشورهای اسلامی است؟ آیا مسئولین ما از صنوف مزاحم در تهران خبر دارند؟ فکری برای صنایع آلاینده‌ای که در تهران است شده؟ بافت‌های فرسوده که (3600) هکتار بافت فرسوده در تهران داریم. عزیزان! (354) تا محله داریم که بعضی از محله‌های ما (80) هزار نفر جمعیت دارد. یعنی به اندازه بعضی از شهرستانهای ایران.

جناب آقای کواکبیان! الان شما (4) دقیقه و نیم دیگر فرصت دارید، می‌خواهید در یک نوبت صحبت کنید؟

من بقیه صحبت‌هایم را بعد از فرمایشات وزیر انجام می‌دهم.

(4) دقیقه و (40) ثانیه از فرصت‌تان ماند. جناب آقای وزیر! برای نوبت دوم بفرمایید برای پاسخ به جناب آقای کواکبیان در خدمت شما باشیم، (5/13) دقیقه فرصت دارید.

خیلی ممنون آقای دکتر.

خیلی ممنون. جناب آقای کواکبیان!‌ در خدمتتان هستیم، (4) دقیقه و (40)‌ ثانیه فرصت دارید، بفرمایید.

مجدداً خدمت نمایندگان محترم سلام عرض می‌کنم. ببینید! فرمایشات جناب آقای دکتر آخوندی یک فرمایشاتی است که به صورت کلان در جلسات می‌گویند. بنده به عنوان نایب‌رئیس مجمع نمایندگان تهران عمداً در آن جلسه نیامدم، چون احساس کردم که ما باز باید توضیحات واضحات را بشنویم و مکرر حرف‌هایی بشنویم که مردم در عمل به صورت محسوس و ملموس اثری نمی‌بینند. الان ایشان می‌فرمایند داریم کمربندی را اجرا می‌کنیم. من کل نمایندگان محترم استانهای غرب کشور و شمالی را می‌گویم، خداوکیلی وقتی شما به کرج می‌رسید برای ورود به تهران گریه‌تان نمی‌گیرد؟ این وضعیتی است که باید مدخل ورود تهران ما چنین ترافیکی داشته باشیم؟ من به نمایندگان محترم کرج گفتم، گفتند ما داریم پیگیری می‌کنیم. به خدا قسم این زیبنده پایتخت کشورهای اسلامی و ام‌القرای جهان اسلام نیست. درست است که من می‌گویم طرح ترافیک داخل محدوده تهران مربوط به شهرداری است، اما مدخل ورود تهران که مربوط به راه و شهرسازی است. عزیزان توجه داشته باشند! خدا شاهد است من آقای آخوندی را دوست دارم، اما معتقدم ایشان خیلی برج عاج‌نشین است، یک مقدار باید کوتاه بیاید، همان محله کن که می‌فرماید از زمان مرحوم آیت‌الله مهدوی‌کنی این مشکل وجود داشته است. ایشان الان می‌گوید ما برای بافت فرسوده آنجا می‌خواهیم فکر کنیم. مردم کن می‌گویند توتستان‌ها و باغ‌های ما توسط اتباع بیگانه دارد غارت می‌شود و شما حتی اجازه یک دیوارکشی به ما نمی‌دهید. از آن طرف اجازه می‌دهید (20) طبقه برج ساخته شود. مردم می‌گویند ما حاضریم تحریم‌ها را به جان بخریم، اما طبیعی است فساد و بی‌عدالتی را تحمل نمی‌کنیم. خواهش من این است، اگر وقت می‌داشتم چون من به عنوان خادم مردم در تمامی (22) تا منطقه و اکثر (123)‌ تا ناحیه حضور دارم، واقعاً همه آنها از طرح تفصیلی تهران ناراحت هستند و وقتی که کار به شورای عالی معماری و شهرسازی می‌خورد، مثل این است که کار به یک برجی افتاده که از آن دیگر نمی‌شود عبور کرد. یک مقدار باید به فکر تهران باشیم. همین بافت‌های فرسوده، من عرض کردم که اگر واقعاً‌ وزارت راه و شهرسازی نمی‌رسد اصلاً چرا به مردم قول بدهد؟ رئیس‌جمهور فرمودند ما می‌خواهیم مسکن ویژه بسازیم. آقای وزیر راه گزارش بدهند، الان مردادماه است، در این پنج ماه چه اقداماتی برای بافت فرسوده در مناطق مختلف تهران صورت گرفته است؟ من یک بار هم گفتم آقای روحانی، همشهری عزیزم! بجنبید، وقت دارد دیر می‌شود. اینکه ما بیاییم بگوییم حتماً نماینده سؤال کند تا جلسه تشکیل شود، وظیفه قانونی شما کجا می‌رود؟ مخصوصاً وزارت راه و شهرسازی، وزارتخانه‌ای که دبیری این جلسات را دارد. ایشان می‌فرماید که ما مطالعاتی داشتیم، اما مطالعات ایشان به کل منطقه البرز و استان تهران اختصاص یافته بود و در همان جلسه آقای جهانگیری فرمودند که یک کمیته‌ای تشکیل شود بحث انتقال پایتخت سیاسی تهران را پیگیری کند. خواهش من این است، آقای وزیر همین یک جمله را بگوید، برای انتقال پایتخت سیاسی آیا کوچکترین کاری صورت گرفته شده؟ من می‌گویم انتقال پایتخت سیاسی پیشکش، شما برای انتقال پادگان‌ها در تهران به خارج از شهر چه کرده‌اید؟ من با بعضی از مسئولین نظامی صحبت می‌کنم، می‌گویند ما هم حاضریم. ما در خیلی از مناطق‌مان پادگان‌های نظامی داریم. می‌گویند باید وزارت راه و شهرسازی بیاید (امیر‌آبادی‌فراهانی ـ خیلی ممنون جناب آقای کواکبیان، فرصت تمام است) با ما هماهنگ کند و انتقال بدهیم.

آقای کواکبیان! حالا به رأی بگذاریم یا خودتان با تفاهم حل می‌کنید؟

آقای دکتر پزشکیان! اگر آقای دکتر آخوندی اینجا قول بدهند حداکثر ظرف یک ماه دیگر این جلسه را تشکیل بدهند حرفی نداریم، ما نمی‌خواهیم خدای‌ناکرده کینه شخصی داشته باشیم، می‌خواهیم کار مردم انجام شود. اگر حداکثر یک ماه تشکیل بدهند ما حرفی نداریم.

آقای دکتر قول می‌دهند یک‌ماهه انجام شود. خیلی ممنون و متشکرم. نمایندگان محترم! قبل از اینکه پایان جلسه را اعلام کنیم، برای یک انتخابات داخل مجلس رأی‌گیری داریم، به خاطر همین من پایان جلسه را اعلام می‌کنم، ولی نمایندگان محترم جلسه را ترک نفرمایند تا این رأی‌گیری را داشته باشیم.

جلسه بعدی ساعت (8) صبح فردا چهار‌شنبه دهم‌ مردادماه 1397 و دستور جلسه ما ادامه دستور هفتگی است. پایان جلسه را اعلام می‌کنیم.