بسم الله الرحمن الرحیم ـ‌ الحمدلله رب العالمین «والعصر * ان‌ الانسان لفی خسر * الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر *». به واقع تمام زندگی آدمی همین ایمان و عمل صالح و تواصی به حق و تواصی به صبر است که در خارج از این حیات انسانی بی‌معنی است. خیلی خوشوقت هستم که در خدمت شما نمایندگان عزیز هستم و در جهت توضیح به سؤالاتی که نمایندگان استیضاح‌کننده محترم بیان کردند مطالبی را خدمتتان عرض کنم. این سومین باری است که من خدمت شما برای استیضاح می‌رسم و چهار بار هم به عنوان سؤال خدمت شما بودم. در همه هشت بار گذشته فکر می‌کنم توضیحات من برای شما نمایندگان عزیز قانع‌کننده بود و شما محبت و لطف کردید و توضیحات بنده را پذیرفتید. این‌بار هم نیز امیدوار هستم که بر مبنای آمار و اطلاعات و بر مبنای توضیحات کارشناسی آنچه که در وزارتخانه رخ داده را خدمت شما عرض بکنم و امیدوار هستم این‌بار هم مورد عنایت شما قرار بگیرد. نکته‌ای که باید عرض بکنم این است که من همواره از این پرسش و پاسخ لذت بردم و لذت می‌برم، چون واقعیت این است که مردم‌سالاری و دموکراسی یعنی همین که امکان پرسشگری از مسئولان کشور به نمایندگی مردم وجود داشته باشد و همواره مسئولان خودشان را موظف بدانند که به سؤال نمایندگان محترم و به تمام قاطبه مردم پاسخ بدهند. بنابراین این واقعاً باید موجب خرسندی ما باشد که یک چنین فضایی در کشور حاکم است. بنابراین من از این جهت نه تنها گله‌ای ندارم، بلکه بسیار بسیار خرسندم و خوشحال هستم که چنین اتفاقی رخ می‌دهد و مسئولان می‌آیند و موظف می‌شوند که پاسخ نمایندگان مردم را بدهند. با توجه به اینکه آغاز استیضاح براساس سقوط هواپیما در منطقه دنا بود من وظیفه دارم که اولاً خدمت تمام خانواده‌های عزیز جانباختگان و مردم عزیز تسلیت بگویم و بابت تمام کاستی‌ها و کمبودها از تمام ملت عزیز پوزش بخواهم. واقعیتش این است که جناب آقای زارع می‌دانند ما در فرودگاه یاسوج در این مدت گذشته بیش از (30) میلیارد تومان هزینه کرده بودیم و بسیار علاقه‌مند بودیم که در همین دهه فجر برای افتتاح این فرودگاه به یاسوج برویم که شوربختانه این اتفاق رخ داد. در این توضیحاتی که من امروز عرض می‌کنم چند مطلب را خدمت شما بیان خواهم داشت. یکی مروری بر حوادث اخیر اعم از برف و مسائل هوا و اینکه چرا حمل و نقل ایران این‌قدر تاب‌آوری‌اش در برابر حوادث ضعیف است؟ نکته دوم؛ درباره تجهیز و عملیات نگهداری و بهره‌برداری از زیرساخت‌ها و نوسازی ناوگان خواهد بود که خدمت شما مطالبی را حتماً به سمع و نظرتان می‌رسانم. نکته کانونی بسیار مهم نحوه جذب سرمایه‌گذاری داخلی و بین‌المللی در این شرایط خشکسالی منابع مالی است که در این زمینه توضیحات بیشتری را خدمت نمایندگان عزیز عرضه خواهم داشت و نهایتاً در ارتباط با مسائل اقتصاد کلان و مسائلی که من فکر می‌کنم در رابطه با دولت و مجلس برای مدیریت اقتصاد کلان هست که راجع به آن هم به عنوان اینکه وزیر عضوی از کابینه هست، مطالبی را به سمع و نظرتان می‌رسانم. بی‌شک حوادث اخیر و نحوه طرح آنها در رسانه نگرانی‌هایی را برای مردم ایجاد کرده که البته هم حق است، چراکه عزیزتر از جان مردم و حفظ ایمنی، رفاه و آسایش آنها چیز مهم‌تری نیست. من هم در اینجا وقتی توضیح می‌دهم در این مقام نیستم که توجیه بکنم یا بخواهم فرافکنی بکنم، به هیچ‌وجه. مسئول صادق باید مسئولیت کار خودش را بپذیرد و در برابر مردم پاسخگو باشد، لذا قبل از هر چیزی به عنوان بالاترین مسئول دستگاه‌ حمل و نقل کشور از هرگونه رنج و زحمتی که برای مردم عزیز پیش آمده بی‌قید و شرط اعم از اینکه تقصیر و قصوری متوجه من و همکاران من باشد یا نباشد پوزش می‌خواهم. بی‌گمان کار هیچ دستگاه‌ اجرایی بی‌کاستی نیست و همواره قابل نقد و ارتقا و بهبود است. بنابراین پوزش خواستن از مردم برای مسئولان حتماً افتخار است و در واقع نقطه ضعفی نیست. در این بستر آنچه که بهبود شرایط را به نظر من موجب می‌شود این است که ما در واقع نگاه فرآیندی به سوانح و حوادث داشته باشیم و بتوانیم اطلاعات را به شکل دقیق و درست در اختیار تمام مردم ایران قرار بدهیم. واقعیت این است که حمل و نقل یک سیستم بسیار پیچیده و باز است و میلیون‌ها نفر در آن ایفای نقش می‌کنند. از تولید‌کننده ماشین گرفته تا مسئولان ساخت و نگهداری زیرساخت‌ها و از میلیون‌‌ها نفری که پشت فرمان می‌نشینند تا پلیس که مسئول اعمال قانون است، از سازمان‌های امدادی گرفته تا هلال‌احمر همه و همه درگیر بحث ایمنی و بحث حمل و نقل ایمن هستند. بنابراین وقتی که ما از سانحه صحبت می‌کنیم از یک عامل صحبت نمی‌کنیم، از مجموعه این عوامل صحبت می‌کنیم. اگر هم می‌خواهیم رسیدگی بکنیم که ان‌شاء‌الله سوانح کم بشود و در واقع به سمت صفر گرایش پیدا کند باز هم وظیفه ما این است که؛ یک، فرآیندی نگاه کنیم. دو، اطلاعات را آنچنان که هست بدون هرگونه تغییر در اختیار مردم قرار بدهیم و من به هر دو اصول پایبندم و خدمت شما توضیحات بیشتری را ارائه می‌کنم. برگردیم به اتفاقی که در ارتباط با بحث سانحه برف در بهمن رخ داد که جناب آقای آزادی‌خواه عزیز راجع به آن مطالبی را بیان کردند؛ من چند تا نکته را خدمت دوستان عرض می‌کنم. یک، آیا می‌شد؟ تصور بکنیم که ما در حوزه تهران (32) سانت برف در مهرآباد داشتیم، با دمای منهای (4/8) درجه. در منطقه فرودگاه امام (70) سانت با دمای منهای (12) درجه برف داشتیم با توجه به کولاکی که بود و برف‌ها را جمع می‌کرد. در منطقه کرج (33) سانت برف با دمای منهای (13) درجه داشتیم. سؤال این است که آیا می‌شد جاده‌ها و فرودگاه را در این شرایط عملیاتی نگه داشت؟‌ این اولین سؤال است. این را در واقع من فکر می‌کنم که در همین دو ماه گذشته آمار کشورهای مختلف را خود شما ملاحظه کردید. من فقط آمار همین دو ماه را از رسانه ملی گرفتم. در (25) حادثه که فقط در این دو ماه داشتیم، همزمان با همین اتفاقی که در تهران بود، در تمام کشورهای اروپا، آمریکا، ژاپن، چین و تمام کشورهای بسیار پیشرفته با برفی بسیار کمتر از این و با سرمایی بسیار کمتر از این. 16/12/ برای همین شش روز پیش لغو (470) پرواز در فرودگاه جان‌اف‌ کندی نیویورک، لغو (550) پرواز در فرودگاه لیبرتی نیویورک، لغو (485) پرواز در فرودگاه گوادرای آمریکا. در 14/12/ در انگلستان تمام قطارها، فرودگاه‌ها کلاً همه آنها لغو شد. در 11/12/ در سوئیس فرودگاه ژنو بسته شد، در 11/12/ در ایرلند (331) پرواز در فرودگاه دوبلین بسته شد. 11/12/96 اسکاتلند، تمام راه‌آهن بین لندن و اسکاتلند سه روز تعطیل شد، دو مرتبه 11/12/ در ایرلند فرودگاه دوبلین (331) پرواز لغو شد. 11/12/ انگلیس (67) پرواز فرودگاه گلاسکو قطع شد. اگر من بخواهم بخوانم (25) حادثه است. دوستان! من نمی‌گویم که کار خوبی است این اتفاق رخ بدهد، ولی حواسمان باشد که این موضوع را وقتی می‌خواهیم بحث بکنیم ببینیم آیا می‌شد کاری بشود و همکاران ما انجام ندادند یا این یک اتفاقی است که در تمام دنیا رخ می‌دهد و اگر هم بخواهیم تاب‌آوری را بیشتر بکنیم باید سرمایه‌گذاری بیشتری داشته باشیم. منظور من اصلاً از ذکر این سؤال‌ها این نیست که بخواهم توجیه بکنم، می‌خواهم خدمت شما عرض کنم که این اتفاقات در تمام دنیا رخ می‌دهد، هیچ‌کدام نمی‌آیند که مسئولان خود را سرزنش کنند یا کشور خودشان را سرزنش کنند. نکته بعدی که داریم؛ آیا می‌شود اقدامات بهتر از این کرد؟ حتماً می‌شد، حتماً از طریق آموزش و سرمایه‌گذاری بیشتر می‌شود کار بهتری کرد که حالا باید با همدیگر صحبت بکنیم که چگونه ما و شما متحد بشویم برای اینکه چه برای راهداری، چه برای فرودگاه، چه برای دریا و چه برای راه‌آهن منابع بیشتری بگذاریم که کمتر دچار مشکل بشویم. بحث بعدی که مطرح می‌شود؛ من برای شما فقط از جهت تجهیزات یک نمونه را مثال می‌زنم تا ببینیم که دولت و مجلس برای تاب‌آوری ایران در برابر سوانح باید چه کاری انجام بدهیم. عزیزان! فقط در حوزه تهران را من می‌گویم با توجه به اینکه حادثه برف در حوزه تهران رخ داد. طول راه‌های منتهی به تهران (900) کیلومتر است، حداقل سازمان مورد نیاز برای راهداری این (900) کیلومتر حداقل (500) نفر نیروی انسانی و (200) دستگاه برف‌روب و نمک‌پاش است. کل دستگاه برف‌روب و نمک‌پاشی که ما در حوزه تهران داریم (42) دستگاه است با عمر (25) سال، تصور می‌کنید که ما می‌توانیم با این مقدار تجهیزات یک عملکرد صددرصدی مطابق اینکه (200) دستگاه برف‌روب و نمک‌پاش داشته باشیم؟ معلوم است که کاستی وجود دارد، ولی این کاستی را وقتی می‌خواهیم برطرف کنیم، دوستان! سالانه در کشور مرتب راه، راه روستایی، راه فرعی، راه اصلی، آزادراه و بزرگراه افتتاح می‌شود، میزان راه‌های کشور به (217) هزار کیلومتر رسیده، طبق استاندارد جهانی اگر بخواهیم (217) هزار کیلومتر راه را نگهداری کنیم باید سالی چیزی حدود (10) هزار میلیارد تومان فقط و فقط پول راهداری داشته باشیم. کل اعتبار ما در بهترین حالت برای راهداری (2000) میلیارد تومان است، همه ما دوست داریم که بهترین وضعیت را داشته باشیم، ولی آیا اصلاً امکان تخصیص منابع بیشتر از این هست؟ من اینجا نیامدم که عجز و لابه بکنم، نیامدم مصیبت بخوانم، ولی می‌خواهم بگویم که حواسمان باشد وقتی می‌خواهیم از یک کسی بازخواست بکنیم بدانیم که این فرد در چه مجموعه امکانات و در چه شرایطی دارد کار می‌کند. مگر شما تصویب نکردید که از محل ماده (70) سالانه چیزی حدود (500) میلیارد تومان برای راهداری تخصیص بدهیم؟ سال 94 صفر، سال 95 صفر، سال 96 صفر. دوستان عزیز! این واقعیت اعتبارات ایران است، این واقعیت دستگاه اجرایی است. من نه می‌خواهم به دولت طعنه‌ای بزنم و نه می‌خواهم به مجلس چیزی بگویم، ولی می‌خواهم عرض بکنم که ما با همین شرایط داریم کار می‌کنیم. من فقط یک جمله به شما بگویم، من شرمنده روی همکاران خودم هستم. همان شرایط برف که با شما صحبت می‌کنم (8000) نفر از همین کارگران زحمت‌کش راهدار سه ماه بود حقوق نگرفته بودند، در همین شرایط بسیار سخت سه ماه بیشتر بود که کارگران نگهداری ریل حقوق نگرفته بودند. همه ما که در یک کشتی نشستیم، با هم داریم کار می‌کنیم، ما که نمی‌خواهیم به همدیگر طعنه‌ای بزنیم، باید ببینیم که چگونه می‌توانیم به همدیگر کمک بکنیم تا این کشور بهتر اداره بشود. اگر از این باب بخواهم صحبت کنم بحث زیاد است که چرا راه را نبستید. آقای دکتر رضایی اینجا ناظر و حاضر هستند، در حضور خود ایشان من با رئیس پلیس تماس گرفتم گفتم آقا! بیایید این راه تهران ـ کرج را ببندید. گفت فلانی (16) راه ورودی دارد، اصلاً مگر کسی می‌تواند راه تهران ـ کرج را ببندد؟ ما ساعت (12) شب که راه تهران ـ قم را بستیم شش کیلومتر صف در تهران ایجاد شد. راه تهران ـ ساوه که بسته شد (5/5) کیلومتر صف در تهران ایجاد شد، (5/2) کیلومتر صف در قم ایجاد شد. (80) هزار خودرو آمده بودند تهران می‌خواستند از تهران خارج بشوند، شما فکر می‌کنید شب می‌شود (80) هزار خودرو را در تهران نگه داشت و اجازه ندهید از تهران خارج بشوند؟ اگر یک مقداری بخواهیم واقع‌نگر باشیم می‌بینیم که اداره این مسائل کار بسیار ‌بسیار دشواری است، اینطور نیست که پلیس بی‌توجه باشد، راهدار بی‌توجه باشد، هلال‌احمر بی‌توجه باشد، ما بی‌توجه باشیم. همه تلاش می‌کنیم، در هر صورت وقتی یک اتفاقی رخ می‌دهد که این اتفاق بزرگتر از توان دستگاه‌های اجرایی است قاعدتاً قهر طبیعت بر ما غلبه می‌کند،‌ همچنان که در آمریکا هم غلبه می‌کند، در انگلستان هم غلبه می‌کند، در ژاپن هم غلبه می‌کند، در چین هم غلبه می‌کند. نکته آخری که من بگویم و برگردم سر بحث سرمایه‌گذاری‌ها و آن نکاتی که می‌خواهم خدمت شما عرض بکنم. بحث فرودگاه؛ این حادثه هم رخ داد، کسی هست که در مسأله هوایی بگوید که هیچ چیزی مهم‌تر از ایمنی نیست؟ معلوم است ایمنی در بحث هوایی اصلی‌ترین مسأله است. عزیزان من! دید ما در فرودگاه مهرآباد کمتر از (300) متر بود، دید ما در فرودگاه امام به حدود (100) متر رسید. برای پرواز ما حداقلِ حداقل (500) متر دید می‌خواهیم، برای نشستن (800) متر دید می‌خواهیم. اصلاً یخبندان و همه اینها را کنار بگذاریم، باور کنید امکان عملیاتی کردن وجود نداشت. شما از هر کارشناسی بپرسید بگویید آیا می‌شود عملیات را نگهداشت؟ اگر می‌شد در فرودگاه‌های بین‌المللی با یک‌پنجم این برف عملیاتی نگه می‌داشتند، مگر آنها نمی‌خواهند که رضایتمندی مردم خود را داشته باشند؟ حالا اگر خواستید من وارد آمار و ارقام بسیار دقیق‌تری می‌شوم و به شما می‌گویم که ما در چه وضعیتی بودیم که همکاران ما با چه زحمتی در سازمان شرکت فرودگاه‌ها توانستند فرودگاه‌ها را در کوتاه‌ترین زمان به موقعیت عادی خودش برگردانند. از همه شما خواهش می‌کنم به فداکاری، صداقت و تلاش این‌همه راهدار، کسانی که در حوزه ریل کار می‌کنند، در حوزه بندر کار می‌کنند، در حوزه فرودگاه کار می‌کنند اطمینان داشته باشید. همه اینها فداکار هستند، در واقع اینها کسانی هستند که در سخت‌ترین شرایط می‌ایستند و تلاش خودشان را برای این کشور و برای مردم انجام می‌دهند. درباره حادثه اخیر هم چند نکته هست؛ راجع به اینکه چرا اتفاق رخ داد شما در قانون می‌گویید که باید ستاد رسیدگی به سانحه تشکیل بشود، ستاد رسیدگی به سانحه رسیدگی بکند و گزارش آن را بدهد. بنابراین من هم مثل شما منتظر اظهارنظر قطعی ستاد رسیدگی به سانحه هستم، هر اظهارنظری که من بکنم خارج از قانون است. شما دیدید که ستاد رسیدگی به سانحه کوچکترین اطلاعاتی را نه از شما، از تمام مردم پنهان نمی‌کند. جزئیات مسائل را آنچه که بوده براساس CVR، براساس FDR، براساس اطلاعات فرودگاه همه اطلاعات را به جزئیات در اختیار مردم قرار می‌دهد، چون که اساساً اگر ما بخواهیم ایمنی داشته باشیم باید اطلاعات در اختیار همه قرار بگیرد تا آن فرودگاه بتواند کار خودش را بکند، کسی که در برج است کار خودش را بکند، کسی که در شرکت هواپیمایی است کار خودش را بکند، کسی که در سازمان هواپیمایی است کار خودش را بکند، آنکه در حوزه ساخت، آنکه در تعمیر و نگهداری است همه و همه باید براساس این اطلاعات بتوانند موضع خودشان را مشخص کنند و تلاش خودشان را انجام بدهند. اصلاً این چه تصوری است که ما می‌خواهیم کسی را محکوم بکنیم. چه دلیلی دارد ما چنین کاری را بخواهیم انجام بدهیم؟‌ شما یقین بدانید ما تمام اطلاعات را ریز به ریز، مو به مو منتشر می‌کنیم و در اختیار همه قرار می‌دهیم، هرکسی هم که در این زمینه متأثر بشود می‌خواهد من باشم، می‌خواهد سازمان هواپیمایی کشوری باشد، می‌خواهد شرکت عملیاتی باشد، هرکسی باشد اگر قصوری هست باید در برابر قصورش پاسخگو باشد. بنابراین ما در جهت انتشار اطلاعات کوچکترین اقدام و تعللی نخواهیم کرد، ولی یک نکته‌ای خدمت شما بگویم؛ دوستان! رابطه شرکت‌های عملیاتی در سیستم هواپیمایی با سازمان هواپیمایی کشوری مثل رابطه یک راننده و یک ماشین با پلیس است. سازمان هواپیمایی کشوری کارش چیست؟ وضع مقررات، نظارت بر اجرای مقررات، پلیس هوایی در واقع سازمان هواپیمایی کشوری می‌شود. اگر اتفاقی رخ بدهد ما می‌رویم پلیس را محکوم می‌کنیم یا می‌رویم ببینیم که چرا چنین اتفاقی رخ داد؟ این نکته بسیار مهمی است، من خواهش می‌کنم به این موضوع توجه بکنید، سازمان هواپیمایی کشوری دارای هیچ نفعی در اینکه بخواهد کوچکترین انحرافی در گزارش داشته باشد نیست. سازمان هواپیمایی کشوری یک سازمان وضع‌کننده مقررات، کنترل‌کننده مقررات و پلیس صنعت هوانوردی است. ما باید به پلیس‌مان اعتماد داشته باشیم که با این پلیس می‌خواهید یک هوانوردی ایمن داشته باشید. بنابراین اگر اتفاق و گزارشی رخ می‌دهد این گزارش‌ها را حمل بر مسائل دیگری نداشته باشیم. نکته سوم بحث مسائل اخلاقی است؛ در حوزه مسائل اخلاقی من دو نکته را خدمت شما عرض بکنم؛ یک، همه شما مستحضر هستید که به محض وقوع سانحه اولین کاری که من کردم ستاد رسیدگی سانحه را درست کردم و بلافاصله خودم به آن منطقه رفتم. من فردایش روز دوشنبه صبح در منطقه بودم، هم روی خود منطقه سانحه‌دیده داشتم پرواز می‌کردم آقای زارعی نماینده محترم یاسوج در همان هلیکوپتر با هم بودیم، در همان شرایط سخت ابری پرواز می‌کردیم و خودمان کل منطقه سانحه را از نزدیک دیدیم و رفتم به تمام خانواده‌ها دانه دانه از همه آنها احول‌پرسی و دلجویی کردم و به همه آنها تسلیت عرض کردم. بنابراین از جهت اخلاقی این حداقل کاری است که ما می‌بایست انجام می‌دادیم. اصلاً می‌گویند این کار بزرگی است، من وظیفه‌ام بود که این کار را بکنم و باز هم به این وظیفه عمل می‌کنم و ادامه کار را هم همچنان در خدمت خانواده جانباختگان عزیز هستم و در واقع با آنها همراهی می‌کنم. یک بار دیگر هم به همه آنها تسلیت عرض می‌کنم و یک بار دیگر هم از همه کاستی‌ها پوزش می‌خواهم، ولی دوستان یک نکته‌ای را مطرح کردند که چون در رسانه‌ها زیاد بحث شد من آن را اینجا عرض می‌کنم. می‌فرمایند که چرا شما استعفا نکردید؟ اولاً من نمونه‌ها را مثال زدم، اگر قرار بشود که در این (25) حادثه باید همه این (25) تا وزیر مرتب استعفا کنند، ولی عزیزان من! اصلاً برای چه استعفا می‌کنند؟ اصلاً یک وزیر برای چه استعفا می‌کند؟ به دو دلیل در کشورهای پیشرفته اگر یک اتفاقی رخ بدهد وزیر استعفا می‌کند؛ یک، از جهت همبستگی اجتماعی. دو، مانع رسیدگی از بین برود. می‌گوید اگر من مانع رسیدگی هستم من می‌روم کنار که این موضوع رسیدگی بشود و دقیقاً ابعادش مشخص بشود به این دلیل استعفا می‌کنم. در حادثه قطار عملیات کجا بود؟ عملیات در حوزه راه‌آهن بود، من همان فردا صبحش استعفا کردم، آقای دکتر جهانگیری اینجا تشریف دارند. من خدمت ایشان ساعت (5/8) زنگ زدم گفتم آقا! من می‌روم کنار شما این حادثه را رسیدگی کنید. به‌ خاطر اینکه عملیات در حوزه راه‌آهن بود. این بار عملیات کجا بود؟ این بار عملیات اصلاً در حوزه وزارتخانه ما نبود، همان‌قدر که استعفای درست پسندیده هست، استعفای نادرست هم به همان میزان غلط است. وقتی عملیات در حوزه ما نبود اگر من استعفا می‌کردم در واقع این عین ناصداقتی و بی‌صداقتی بود. این عین کتمان حقیقت بود، این باعث می‌شد که من می‌خواستم مسئولیت خودم را نپذیرم. دلیل داشت که من این کار را نکردم، وگرنه اگر این عملیات خدای‌ناکرده در حوزه مسئولیت من بود یقین بدانید مثل دفعه قبل اولین کسی که استعفا می‌کرد من بودم. عزیزان! باید بدانیم که علامت غلط به جامعه دادن درست نیست وقتی موضوعی در خارج از حیطه مسئولیت من است، من بروم استعفا بدهم دارم به جامعه علامت غلط می‌دهم، باعث می‌شوم که این داستان رسیدگی نشود، باعث می‌شوم که نتیجه‌گیری غلط بشود. معلوم است که در این موقعیت‌ها این کار را نکردم، آن موقع مربوط بود این کار را کردم، این مورد مربوط نبود این کار را نکردم. من فکر می‌کنم که این کار، کار درستی بود، هنوز هم بر این اعتقاد خودم پایبند هستم که باید این کار را انجام بدهیم. و اما برگردیم به مطالبی که باید عرض بکنم؛ یک نکته مهم که برای همه ما واضح است این است که ایران در برابر حوادث چقدر تاب‌آوری دارد، حالا می‌خواهد حادثه سیاسی باشد که دیدیدم‌، می‌خواهد حادثه اجتماعی باشد، می‌خواهد حادثه حمل و نقلی باشد. من اینجا فقط راجع به حادثه حمل و نقلی دارم صحبت می‌کنم. دوستان من! یک درس را چه من رأی بیاورم چه رأی نیاورم خدمت شما عرض بکنم. این درسی است که من از این حادثه برف تهران گرفتم. عزیزان! تمام تهران حمل و نقلش به حمل و نقل جاده‌ای وابسته است، وقتی ما می‌خواستیم فرودگاه امام برویم جاده فرودگاه امام بسته بود، فرودگاه پاکسازی شده بود امکان دسترسی به فرودگاه نبود. در یک شهر تهران که روزی (550) هزار خودرو وارد تهران می‌شود یا می‌خواهد از تهران خارج بشود در یک برف می‌بینیم در چه گرفتاری سختی قرار می‌گیریم. راه‌حل چیست؟ تنها راه‌حل تهران و سایر کلان‌شهر‌های بزرگ راه‌آهن حومه‌ای است. باید برویم به سمت اینکه نهایتاً حمل و نقل را به سمت راه‌آهن ببریم. تا وقتی که تمام حمل و نقل متکی به جاده هست ما این گرفتاری‌ها را داریم. ببینید! ما در همین مدت برای راه‌آهن حومه‌ای چه کردیم و از همه شما هم من سپاسگزار هستم. اولین کاری که ما کردیم این بود که در برنامه ششم پیشنهاد کردیم شرکت راه‌آهن حومه تشکیل بشود، شما تصویب کردید ما رفتیم اساسنامه‌اش را آماده کردیم و به هیأت وزیران دادیم. نکته دوم چیست؟ نکته دوم این است اولین کاری که کردیم از همین امکانات موجود تهران استفاده کردیم. نمایندگان محترم استان تهران تشریف دارند، من حالا همین محورها را خدمت شما عرض می‌کنم. تهران ـ گرمسار خط سومش افتتاح شد، خط چهارمش در حال اجرا است. (10) زوج قطار هر روز تهران ـ ورامین ـ گرمسار حرکت می‌کنند. آقای کاتب اینجا تشریف دارند، قبلش بود؟ خط سوم و چهارم تهران ـ کرج، (9) زوج قطار هر روز تهران ـ کرج ـ هشتگرد ـ قزوین می‌رود و برمی‌گردد. کدام یکی از اینها قبل از این دوره بود؟ تهران ـ قم (4) زوج قطار هر روز می‌رود قم و برمی‌گردد. تهران ـ پرند، (11) زوج قطار هر روز از تهران به پرند می‌رود و برمی‌گردد. من با همین امکانات محدود تلاشم بر این بود که بحث راه‌آهن حومه را فعال بکنم. در همین مدت (80) تا ریل‌باس را وارد سیستم راه‌آهن حومه‌ای کردیم، فقط تهران نیست. نماینده محترم شهریار توضیح دادند تهران، شهرقدس، شهریار، ملارد هم در حال طراحی و مشارکت شهرداری است. خدمت شما عرض شود فقط مربوط به تهران نیست، ما (28) محور را در تمام کلان‌شهرها راه‌ انداختیم. دوستان عزیز! من فقط یک رقم را به شما بگویم. این کارها کارهایی است که دیر بازده می‌دهد ولی کارهای بنیانی هست وگرنه من با هیاهو چکار می‌توانم بکنم؟ فقط برای آینده (700) میلیون یورو، یکبار دیگر هم حالا عرض می‌کنم (700) میلیون یورو برای (450) ریل‌باس در همین چند ماه گذشته ما با کره‌ای‌‌ها قرارداد بستیم. ظرفیتی که من دارم برای راه‌آهن و حومه درست می‌کنم ظرفیت (100) میلیون مسافر در روز است. آخر کار اگر بخواهیم کار اساسی بکنیم اینها است، وگرنه اینکه من بیایم چه بگویم، در واقع بخواهم چهار نفر را توبیخ بکنم، با توبیخ که اتفاقی رخ نمی‌دهد. من برای اینکه راه‌‌آهن محور بشود یک خبر دیگر خدمت شما بدهم. ما سیاست شهرسازی ریل‌پایه را در شورای عالی شهرسازی آوردیم تصویب کردیم که تمام شهرسازی براساس ریل باشد به جای اینکه براساس جاده باشد. ما (33) ایستگاه را داریم مرکز توسعه شهرها می‌کنیم. تهران، مشهد، قم، قزوین، اهواز و جاهای دیگر. فقط در اهواز خدمت شما عرض بکنم ایستگاه اهواز در حال توسعه است به یک ایستگاهی با (320) هزار متر مربع به عنوان مرکز توسعه شهر اهواز. آخر کار اگر بخواهیم این شهرها را در برابر این حوادث تاب‌آورشان بکنیم تنها کاری که می‌توانیم بکنیم این است که به سمت شهرسازی ریل‌پایه برویم. و اما برگردیم به چند نکته دیگر بنیادین در حوزه سرمایه‌گذاری. دوستان! من به عنوان عضو کابینه الان این چند جمله را به عنوان کسی که مسئولیت مشترک دارد خدمت شما می‌گویم، ‌آقایان: حضرتی و تابش می‌دانند به عنوان کسی که عضو شورای پول و اعتبار است من عرض می‌کنم. خواهش می‌کنم دقت بکنید. دوستان عزیز! شرایط اقتصادی کشور شرایط بسیار سختی است، نیاز به یک اندیشه مشترک بین دولت و مجلس هست. اجازه بدهید که من این عبارت را به کار ببرم؛ من واقعاً نگران هستم. من نگران وضعیت اقتصادی ایران هستم، ولی این نگرانی باعث فرار نیست، این نگرانی باعث فداکاری و در واقع باعث تلاش بیشتر است. چند رقم را خدمت شما می‌گویم خواهش می‌کنم به این ارقام اقتصاد کلان توجه کنید. هر وزیری باید در چهارچوب این ارقام اقتصاد کلان کار بکند. میزان بدهی‌های دولت چقدر است؟ میزان بدهی دولت به اقتصاد (650) هزار میلیارد تومان است. من خواهش می‌کنم، دوستان اگر یک کمی تأمل بکنند شاید اطلاعات خوبی باشد. (650) هزار میلیارد تومان، (52) درصد GDP. مفهوم داشتن (650) هزار میلیارد تومان بدهی یعنی چه؟ یعنی متلاشی شدن تمام شرکت‌ها، در واقع متلاشی شدن شرکت‌های مهندسی، متلاشی شدن شرکت‌های صنعتی ایران. آیا ما و شما در برنامه ششم برای این (650) هزار میلیارد تومان بدهی اندیشه‌ای کردیم؟ آیا فکری کردیم؟ آیا ما می‌دانیم این (650) هزار میلیارد تومان بدهی چگونه پرداخت خواهد شد؟ دوستان عزیز! بگذارید یک رقم دیگری خدمت شما عرض بکنم؛ به من می‌گویند فردی که منتقد است. بله، من منتقد هستم چون فکر می‌کنم اقتصاد کلان ایران نیاز به یکسری تصمیمات فوق‌العاده سخت دارد. چهار سال است من در دولت این مطالب را خدمت آقای رئیس‌جمهور، همکاران عزیزم و آقای جهانگیری عرض کردم، ما نیاز داریم که تصمیمات سخت بگیریم. نمی‌توانیم با همدیگر تعارف کنیم، کشوری که (52) درصد GDP دولتش و شرکت‌های دولتی بدهی دارند این کشور از جهت اقتصادی در شرایط سخت به سر می‌برد. (120) هزار میلیارد تومان معوقه بانکی داریم. می‌دانید معنی (120) هزار میلیارد تومان معوقه بانکی یعنی چه؟ یعنی اینکه ما در سال 86، (38) درصد GDP و تولید ناخالص داخلی ایران، بانک‌ها قدرت تسهیلات دادن به شرکت‌ها داشتند، الان به (12) درصد رسیده. (12) درصد GDP قدرت وام‌دهی هست. آیا فکر می‌کنید با (12) درصد GDP می‌شود کار بسیار بزرگ در حوزه بخش خصوصی انجام داد؟ بگذارید من یک نکته دیگری را در حوزه رشد سرمایه‌گذاری بگویم. رشد سرمایه‌گذاری کشور در (10) سال گذشته را نگاه بکنید، رشد سرمایه‌گذاری به قیمت ثابت در اکثر سال‌ها نزولی و تقریباً چیزی در حد صفر است. بنابراین ما در یک شرایط اقتصادی بسیار سختی داریم زندگی می‌کنیم. در وضعیت موجود تقریباً صددرصد بودجه کشور به بودجه جاری تخصیص داده می‌شود. بودجه عمرانی ما عمدتاً از محل اوراق مشارکت است. آیا شمایی که از من انتظار دارید کارهای بزرگ بکنم با این وضعیت بودجه امکان‌پذیر است؟‌ شرایط بودجه کشور را در نظر بگیرید. در این زمینه راجع به حوزه حامل‌های انرژی، راجع به بحث‌های ارز می‌توانیم صحبت‌های زیادی بکنیم. در هر صورت من می‌خواهم خدمت دوستان عرض بکنم شرایط اقتصاد کلان ما بسیار سخت است، چه از جهت مسائل سیاست‌ خارجی، چه از جهت مسائل بدهی دولت، چه از جهت مسائل بانک‌ها، چه از جهت حامل‌های انرژی، چه از جهت سیستم قیمت‌گذاری. همه و همه اینها شرایط سختی است، ولی من می‌خواهم خدمت شما بگویم که ما در این شرایط چه اقداماتی را انجام دادیم و فکر می‌کنم که شما حتماً انصاف خواهید داد در وزارت راه و شهرسازی در این زمینه اتفاقات بسیار ‌بسیار بزرگی رخ داده. دوستان! در حالی که بودجه سال 96 ما چیزی حدود (8000) میلیارد تومان است، بودجه سال 97 ما به چیزی حدود (5000) میلیارد تومان کاهش پیدا کرده، خواهش می‌کنم به این چند رقم دقت بکنید. در این مدت ما (1120) کیلومتر آزادراه در دست اجرا با پیشرفت (55) درصد داریم. مبلغ سرمایه‌گذاری چیزی حدود (12) هزار میلیارد تومان. در همین چند وقت (1260) کیلومتر آزادراه دیگر به مبلغ چیزی حدود (9000) میلیارد تومان قرارداد بستیم. در همین چند وقت (856) کیلومتر آزادراه دیگر مصوبه هیأت‌وزیران را گرفتیم و در حال وضع قرارداد به مبلغ (11) هزار میلیارد تومان هستیم. افزون بر اینها (1600) کیلومتر آزادراه دیگر را به مبلغ (16) هزار میلیارد تومان تفاهمنامه بستیم. در حالی که بودجه سالانه در حوزه راه کمتر از (5000) میلیارد تومان است فقط در حوزه آزادراه‌ها (46) هزار میلیارد تومان من فقط سرمایه بخش خصوصی را جلب کردم. در همین شرایط سخت اقتصادی با همه این گرفتاری‌ها (46) هزار میلیارد تومان جذب سرمایه بخش خصوصی است. آیا شما در حوزه دیگری سراغ دارید که یک چنین جذب سرمایه‌ای صورت گرفته باشد؟ اجازه بدهید من وارد بحث سرمایه‌گذاری خارجی فقط در حوزه ریل بشوم. قرارداد قطار سریع‌السیر تهران ـ قم ـ اصفهان (5/2) میلیارد دلار قرارداد فعال داریم، این قرارداد به چیزی حدود (9) میلیارد دلار سرمایه‌گذاری و فاینانس افزایش پیدا می‌کند. (9) میلیارد دلار سرمایه‌گذاری، در حوزه تهران ـ مشهد (2) میلیارد دلار سرمایه‌گذاری داریم، اخیراً در حوزه شیراز به اصفهان (800) میلیون دلار راه‌آهن شیراز به اصفهان به تأمین مالی جدید که همین روز چهارشنبه هفته گذشته امضاء کردیم. این فقط از کشور چین بود. اجازه بدهید از روسیه را خدمتتان عرض کنم؛ (2/1) میلیارد یورو تأمین مالی برای برقی کردن قطار گرمسار ـ اینچه‌برون به سمت گنبد، (2/1) میلیارد یورو. برای دوخطه کردن بافق به سمت خواف (800) میلیون یورو در حال مذاکره هستیم. برای تأمین ناوگان ریلی برای بخش خصوصی (3) میلیارد یورو در حال جذب تأمین مالی هستیم. برای اولین بار (20) هزار واگن باری، دوستان عزیز؛ کل واگن‌های باری ایران (22) هزار تا است، برای (20) هزار واگن باری ما تأمین مالی کردیم. (12) هزار واگنش قطعی شده (2000) واگنش وارد ایران شده. برای (1000) واگن خصوصی با روس‌ها تأمین مالی کردیم قرارداد قطعی شده. کل واگن‌های بخش خصوصی ما، واگن‌های مسافری ایران (2200) تا است، چیزی حدود (50) درصد کل واگن‌های ایران. ما فقط از روسیه برای (500) لکوموتیو با تکنولوژی آلمان قرارداد بستیم و کار را آنجا قطعی کردیم و قرارداد (70) واگنش قطعی شده و در حال انجام است. در حوزه هند؛ در هند ما با (2/2) میلیارد دلار تأمین مالی کردیم، (800) میلیون دلار برای راه‌آهن زاهدان به سمت چابهار، (800) میلیون دلار برای (250) واگن با تکنولوژی جی‌ام، (400) میلیون دلار برای بحث سوزن‌های راه‌آهن و ریل از آلمان. فقط (5/1) میلیارد یورو از آلمان تأمین مالی کردیم، (1) میلیارد و (320) میلیون آن تبدیل به قرارداد با زیمنس برای بحث لکوموتیو‌های برقی، برای بحث لکوموتیو‌های دیزلی شده. با کشور آذربایجان فقط (570) میلیون دلار با آذربایجان برای راه‌آهن رشت به آستارا. با کره جنوبی (700) میلیون یورو برای ریل‌باس‌ها، با ژاپن (115) میلیون دلار برای سیگنالینگ قطار تهران به تبریز، با اتریش (62) میلیون یورو. این ارقام را من به ضرس قاطع می‌گویم قطعاً در تاریخ ایران در حوزه راه‌ و شهرسازی که به هیچ‌وجه نمونه نداشته. همین الان شما در نظر بگیرید در تمام وزارتخانه‌ها آیا چنین سرمایه‌گذاری و چنین تأمین مالی خارجی در این شرایط سخت و طاقت‌فرسا اصلاً صورت گرفته؟ (46) هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری آزادراهی و ده‌ها میلیارد دلار فقط در حوزه ریل. بعد برویم در حوزه اقدامات اخیر فارغ از بحث سرمایه‌گذاری خارجی؛ راه‌آهن قزوین ـ رشت سال‌‌ها بود همانطور مانده بود، همه دوستان شما می‌دانند که الحمدلله کارهای این انجام شد، نقطه گلوگاهی‌اش زدن آن پل روی آزادراه بود که الحمدلله کارش انجام شد و به زودی افتتاح می‌شود. مردم کرمانشاه آرزویشان بود دسترسی پیدا کنند به ریل، ریل کرمانشاه اجرا شده و به زودی افتتاح می‌شود. دوستان عزیزمان می‌دانند که در ارومیه ریل به ارومیه رسید. آقای فیضی می‌گویند اردبیل را بگویید، خودشان می‌دانند که خط راه‌آهن ریل میانه به اردبیل با چه سرعتی در حال اجرا است و فعال است. بحث اسفراین را دوستان خودشان می‌دانند،‌ اینجا تشریف دارند. گواهی می‌دهند که با چه سرعتی در حال اجرا است. راه‌آهن همدان وصل شد، راه‌آهن کرمانشاه به سمت قصرشیرین در حال اجرا است. من فقط از ذهنم دارم می‌گویم، ده‌ها و ده‌ها پروژه ریلی در حال حاضر در حال اجرا است. بیش از (3300) کیلومتر ریل در حال اجرا است. عزیزان! فقط یک امسال که خدمت شما هستیم در شرکت ساخت (516) کیلومتر ریل جدید افتتاح کردیم، در خود راه‌آهن (700) کیلومتر خط آهن دوم، راه‌آهن میانه ـ تبریز به بستان‌آباد رسیده، کارهایش در حال اتمام است و از بستان‌آباد تا تبریز در حال اجرا است. اصلاً کدام قطعه هست که فعال نباشد و متوقف باشد؟ راه‌آهن شیراز به سمت گلگهر. تا حالا سابقه نداشته ما در بخش راه‌آهن سرمایه‌گذاری بخش خصوصی داشته باشیم. (600) کیلومتر سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در حوزه راه‌آهن، سیرجان به کرمان را داریم، چادرملو به اردکان را داریم، (1800) میلیارد تومان ما فقط سرمایه‌گذاری داشتیم. شمال را که عرض کردم، هم رشت را گفتم و هم گرمسار به اینچه‌برون، برقی کردنش (2/1) میلیارد یورو را عرض کردم شما دقت نفرمودید، پروژه آمل هم به شدت فعال است و آقای یوسفیان‌ملا مرتب هر روز با هم در ارتباط هستیم، آن هم خود ایشان می‌دانند با چه شدتی در حال اجرا هست. عزیزان من! ما برای اولین بار است از بحث بازار سرمایه‌ (800) میلیارد تومان صکوک برای راه‌آهن تصویب کردیم، شورای اقتصاد همین دیروز تصویب کرد (500) میلیارد تومان برای هواپیمایی تصویب کردیم، (500) میلیارد تومان برای راهداری تصویب کردیم، هیچ امکان تأمین مالی داخلی، خارجی، بازار سرمایه، سیستم سرمایه‌گذاری بخش خصوصی را ما از دست ندادیم. اگر قرار بود که ما متکی فقط به این (4000)، (5000) میلیارد تومان پول دولتی بشویم (رنجبرزاده ـ آقای وزیر حدود 40 دقیقه از وقت شما باقی مانده) می‌بایست کلاً کار را تعطیل می‌کردیم. بنابراین در حوزه سرمایه‌گذاری خودتان مستحضر هستید که چه اتفاقات بزرگی رخ داده و ان‌شاء‌الله اتفاقات بهتری هم رخ خواهد داد. دو تا از دوستان تذکر دادند که آزادراه مرند ـ بازرگان را بگویم که خود دوستان کاملاً مستحضر هستند که قرارداد آن فعال شده، همچنین قرارداد شهر جدید سهند. همین بحث را ما در حوزه دریا داریم، فقط در حوزه دریا همین هفته پیش ما (2000) میلیارد تومان فاز (3) بندر شهید رجایی را شروع کردیم. بیش از (6000) میلیارد تومان در حوزه دریا جذب سرمایه‌گذاری بخش خصوصی داشتیم. فاز (3) بندر چابهار را با (5/6) میلیون ظرفیت افتتاح کردیم. یادم رفت، برای خوزستان و سربندر به خرمشهر را با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی همین چندی پیش قرارداد ریلی امضا کردیم. دوستان عزیز! اتفاقات بسیار خوبی در حوزه سرمایه‌گذاری در حال رخ دادن است، همین بحث را ما در حوزه فرودگاه‌‌ها داریم، (700) میلیارد تومان در فرودگاه امام برای ترمینال سلام را داریم، چیزی حدود (250) میلیارد تومان توسعه فرودگاه شیراز را در حال حاضر تمام دوستان شیراز می‌دانند که با چه سرعتی آن پروژه در حال اجرا هست و همچنین فرودگاه مشهد، اصفهان و اهواز که دنبال جذب سرمایه‌ خارجی هستیم و کارهایش مراحل نهایی خودش را در حال طی کردن هست. اگر اجازه بدهید من اینجا بحث را متوقف بکنم چون می‌خواهم یک مقداری از وقتم را در اختیار دوستان عزیز نماینده قرار بدهم. فقط دو تا نکته‌ای که فرمودند را هم من یک توضیحی خدمت دوستان عرض بکنم. یکی در ارتباط با بحث نظام‌مهندسی است، یکی در ارتباط با بحث مسائل مبارزه با فساد هست که من می‌خواهم خواهش بکنم دوستان نماینده به این دو نکته دقت بکنند. در حوزه نظام‌مهندسی، عزیزان! من خودم جزء کسانی هستم که این پیش‌نویس قانون را نوشتم، قانون را اجرا کردم، عضو شورای مرکزی بودم، عضو هیأت‌مدیره تهران بودم، یکی از اعضای فعال نظام‌مهندسی هستم و همه می‌دانند که به قول معروف در حوزه مهندسی به من می‌گویند جزء بنیان‌گذاران سازمان نظام‌مهندسی. بنابراین من هیچ‌وقت دنبال تضعیف سازمان نظام‌مهندسی نیستم. ولی دوستان! چند تا نکته هست به این نکات دقت بکنید. من یقین دارم که همه شماها از اقدامی که من کردم حمایت قاطع می‌کنید، من در حوزه نظام‌مهندسی چه گفتم؟ گفتم کارمند من در وزارت راه و شهرسازی که باید کارهای مهندس‌ها را کنترل بکند خودش نمی‌تواند دو طرف میز بنشیند از آن طرف طراحی بکند از این طرف تصویب بکند. آیا این کار، کار غلطی است، کار اشتباهی است یا کار درستی هست؟ آیا این گرفتن جلوی فساد هست یا نیست؟ من گفتم کارمند شهرداری نمی‌تواند هم در شهرداری باشد، هم طراحی بکند و هم کنترل نقشه بکند. من می‌گویم آن کسی که در شرکت گاز است نمی‌تواند هم خودش طراحی نقشه گاز بکند هم خودش تصویب بکند. این کاری که من کردم اینکه عین مبارزه با فساد، عین سلامت است و این اصلاً برای کار است. بیش از (200) هزار نفر در این دستگاه‌ها کار و شغل مضاعف دارند، آیا این کار که در واقع شما بگویید که، مهندس یا در حوزه خصوصی یکسره کار می‌کند، قدمش بالای سر ما، در حوزه دولت هم باید کار دولت را بکند. نمی‌تواند دو طرف میز بنشیند. فکر نمی‌کنم که این کار اشکال داشته باشد، اگر این کار اشکال داشت یک سر سوزن اشکال قانونی داشت دیوان عدالت اداری ردش می‌کرد. دوستان عزیز! من فکر می‌کنم که باید به این اتفاقی که رخ داده دقت بکنید ببینید که چه اتفاق بزرگی در حوزه مهندسی رخ داده. حالا اگر بخواهم راجع به این موضوع صحبت کنم بسیار بیشتر می‌توانم صحبت بکنم ولی به همین اجمال می‌خواهم بسنده کنم. اگر افرادی صبح تا شب به شما پیامک می‌زنند بدانید که این داستان به این سادگی نیست که فکر کنید ماها بی‌توجهی کردیم. من در جهت اصلاح فعالیت‌ها این کار را کردم، در جهت مبارزه با فساد، در جهت جلوگیری از امضافروشی. من تمام حرفم این است که مهندس باید کار مهندسی خود را بکند، پول مهندسی را بگیرد، مسئولیت کار مهندسی خود را هم به عهده بگیرد. اگر این حرف غلط است یکی بگوید غلط است. و اما یک نکته دیگر در ارتباط با این بحث؛ من به شما گزارش میلیاردها دلار جذب سرمایه خارجی دادم، گزارش هزاران میلیارد سرمایه‌گذاری داخلی دادم. عزیزان! اگر شما توانستید در قراردادهای خارجی یک سنت رشوه پیدا بکنید هرچه گفتید من قبول می‌کنم. در این حجم سرمایه‌گذاری داخلی اگر یک ریال کسی ادعای جابه‌جا شدن دارد بیاید به من بگوید، اولین امضایی که از هر کسی که بخواهد با ما قرارداد ببندد می‌گیریم می‌گوییم تو تمام مذاکراتت مستقیم است، حق نداری با کوچکترین واسطه‌ای تماس بگیری. اگر یک کسی با واسطه بیاید وارد وزارتخانه بشود فردایش ما آن را به وزارتخانه ممنوع‌الورودش می‌کنیم. می‌گوییم فقط و فقط مذاکرات مستقیم. نکته دوم اینکه می‌گوییم هر کسی که می‌خواهد با این وزارتخانه قرارداد ببندد باید یک اظهار‌نامه بدهد که به یک نفر یک سنت حق مشاوره و واسطگی نداده است. من می‌فهمم چرا این‌قدر به من فشار هست، این همه شایعه بر علیه من برای چیست، به خاطر اینکه وقتی که ما یک دانه هواپیما می‌خریدیم، هواپیمای (A320) که ما (47) میلیون دلار خریدیم را (55) میلیون دلار معامله می‌کردند. در همین وزارتخانه هر یک هواپیما (7) میلیون دلار دلالی داشت. وقتی من می‌روم (200) تا هواپیما می‌خرم، یک سنت دلالی نمی‌دهم فکر می‌کنید دلال‌هایی که اینجا پایشان بریده می‌شود مثلاً می‌آیند از من تقدیر و تشکر می‌کنند؟ می‌آیند به همه‌جا نامه می‌نویسند که چه آدم خوبی بود که در واقع تمام دلالی‌ها را قطع کرد، دیگر به ما پول دلالی نمی‌رسد؟ معلوم است که شانتاژ می‌کنند، معلوم است همه‌جا نامه‌نگاری می‌کنند، معلوم است که یک قیافه بسیار زین‌العباسی می‌گیرند، این طرف و آن طرف می‌روند این کارها را می‌کنند وگرنه این همه حرف در این چهارساله بود، در استیضاح‌های مختلف، در جاهای مختلف این‌همه حرف بود یکبار یک ریالش ثابت شد؟ آقای دکتر محمدی رئیس کمیسیون اصل (90) اینجا تشریف دارند، از ایشان بپرسید این‌همه حرف در این مطالب و سخنان و گفته‌ها گفته شد ایشان همه آنها را در کمیسیون اصل (90) رسیدگی ‌کرده‌اند. نمی‌دانم آقای دکتر محمدی کجا تشریف دارند، یک موردش را بگویند که به نتیجه رسید، حتی یک مورد بسیار بسیار کوچک. از من یک تصویری ساختند یک آدم ثروتمند فلان و از این حرف‌ها، آقای قاضی‌پور عزیز! من اهل سالوس نیستم، من اهل ریاکاری نیستم ولی شما من را مجبور کردید امروز دو تا عدد را به شما بگویم. دو تا عدد خدمت شما می‌گویم، من تا حالا هیچ‌وقت این عددها را نگفته بودم. اول دوره جدید وزرا باید اموالشان را خدمت رئیس قوه قضائیه گزارش می‌کردند. این وزیری که برایش شایعه درست کردند (7000) میلیارد تومان ثروتش است، بروید بپرسید مبلغ موجودی حساب من (5/4) میلیون تومان بود. آقای قاضی‌پور! وزیر (7000) میلیارد تومانی کل موجودی‌اش (5/4) میلیون تومان بود. آقای قاضی‌پور عزیز یک لحظه اجازه بدهید! من که با شما دوستم، با همدیگر در شورای رقابت حداقل شش سال همکار بودیم. این را من نمی‌خواستم بگویم، دخترم گفت بابا آبروی ما می‌رود، آبروی من می‌رود. کل موجودی حساب دختر بنده (638) هزار تومان بود. آخر چرا این بحث‌ها را مطرح می‌کنید؟ کسی که می‌خواهد بحث مطرح بکند یک سر سوزن یک لحظه می‌رود بررسی می‌کند. درست است که من همواره پدربزرگم به من گفته فلانی همیشه باید لباس مرتب بپوشی! من به وصیت ایشان عمل می‌کنم، ولی لباس مرتب پوشیدن که دلیل بر این حرف‌ها نیست. عزیز من! این چه حرفی است که گفته می‌شود، کسی که دارد شایعه درست می‌کند (رنجبرزاده ـ از وقت شما 30 دقیقه برای آن دو نفر باقی مانده اگر اجازه بفرمایید) عرضم تمام شد، بنابراین من اصلاً تا حالا نمی‌خواستم این حرف‌ها را بزنم، از بس که در این مدت فشار آمده، از بس که این حرف‌ها گفته شد من این را عرض کردم. در هر صورت امیدوارم که همه ما بتوانیم به این کشور خدمت بکنیم و بتوانیم در راه مبارزه با فساد پایمرد باشیم، ثابت‌قدم باشیم، از هیچ تهمتی نترسیم، از هیچ گزافه‌گویی نرنجیم، بایستیم به این مملکت خدمت بکنیم. من خدمت شما هستم،‌ از تمام این شرایط سخت فرار نمی‌کنیم. ما اهل جنگیم، مرد جنگیم، در جهاد بودیم، در جبهه بودیم، در دولت بودیم باز هم برای ایران و برای کشور جمهوری اسلامی ایران می‌مانیم و می‌جنگیم و امیدواریم که این کشور با رهبری‌های رهبر معظم انقلاب هر روز به جلو برود. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

حتماً همین کار را می‌کنیم.

بسم الله الرحمن الرحیم خدمت شما عرض شود که چند تا سؤال مطرح شد، خدمت دوستان عرض می‌‌کنم. یکی در ارتباط با بحث نظام‌ مهندسی. از آقای عثمانی خواهش می‌کنم دقت کنند، از آقای دکتر اسمعیلی هم درخواست می‌کنم که دقت کنند! آقای اسمعیلی عزیز! الان وضعیت نظارت چگونه است؟ وضعیت نظارت این‌گونه است که یک نفر که مالک است پول می‌دهد، به چه کسی؟ به سازمان نظام مهندسی که سازمان نظام مهندسی یک مهندس را به عنوان مهندس ناظر برای مالک تهیه کند که به چه کسی گزارش کند؟ به شهرداری. دوستان! یک بار دیگر می‌گویم که این روابط پیچیده را ببینید، شما به یک جایی پول می‌دهید که آنجا یک مهندس انتخاب کند، پول شما را به او بدهد که او به شهرداری گزارش بدهد. فکر می‌کنید از این یک کار مهندسی در می‌آید؟ غیر از امضافروشی چیز دیگری از این در می‌آید؟ بعدش چه؟ برای اینکه یک ساختمان یک ذره بزرگ می‌شود یک لیست (30) نفره، (40) نفره، (50) نفره و (60) نفره که یک بار هم ساختمان را نخواهند دید به عنوان پیوست. ما چه گفتیم؟ ما عین قانون را گفتیم. چه کسی مسئول کنترل ساختمان است؟ شهرداری. قانون می‌گوید کسی که باید ساختمان را نظارت و بازرسی کند که ساختمان طبق مقررات ملی ساختمان و مقررات شهرسازی صورت بگیرد، شهرداری است. شهرداری که می‌خواهد کنترل کند یا خودش مستقیماً کنترل می‌کند، یا مهندس بازرس انتخاب می‌کند. اگر قرار است شهرداری مهندس بازرس انتخاب کند چه دلیلی دارد که مالک پولش را بدهد؟ آن هم پولش را به سازمان نظام‌ مهندسی بدهد. کسی به جای دیگر پول بدهد که آن فرد به یک جای دیگری گزارش کند و با این سیستم آشفته امضافروشی کرده که برای همه شما دلخوری به وجود می‌آید. ما چه زمانی گفتیم که مالک خودش ناظر انتخاب کند؟ اگر مالک بخواهد بر پیمانکار خودش نظارت کند می‌رود ناظر انتخاب می‌کند. عزیز من! آن کسی که باید از طرف شهرداری بازرسی کند خود شهرداری انتخاب می‌کند نه مالک. اصلاً تمام داستان این بود که شهرداری مسئولیت خودش را بپذیرد، مهندس مسئولیت خودش را بپذیرد، مالک هم مسئولیت خودش را بپذیرد. اصلاً همین بوده که این رابطه بسیار گیج و منگ و این رابطه فسادآلود را جمع کنیم. من فکر می‌کنم اگر دوستان یک لحظه تأمل می‌کردند می‌توانستند دقت کنند که من به هیچ وجه من‌الوجوه نگفتم مالک برای خودش از طرف شهرداری ناظر انتخاب کند. مگر کسی می‌تواند برود از طرف شهرداری ناظر انتخاب کند؟ شهرداری خودش باید برای خودش ناظر و بازرس انتخاب کند. آقای عثمانی! ما هیچ وقت چنین حرفی نزدیم، به هیچ وجه. راجع به بحثی که راجع به شورای روستا گفتید، ما گفتیم هیچ‌کس در حوزه انتخابیه و قلمرو خودش حق ندارد نظارت کند، نگفتیم در قلمرو دیگری، ما کی گفتیم که یک مهندسی در شهرداری تهران نمی‌تواند در شهرداری بوکان نظارت کند؟ بنابراین آن سؤال دوم حضرت‌عالی هم به نظر من خیلی‌خیلی روشن است و شما هم حتماً‌ این کاری که انجام شده را تصدیق می‌کنید. نکته دوم، آقای اسمعیلی فرمودند که بودجه‌ها کم شده افتخار ندارد. بله آقای اسمعیلی، حتماً افتخار ندارد. اولاً‌ من نگفتم که بودجه راهداری صفر، گفتم ماده (70). ولی مگر شما مطلعید که ما اقدام نکردیم؟ ما همه ساله مطابق برنامه ششم مقطع سال 97 را جزء به جزء آن را به سازمان برنامه و بودجه پیشنهاد کردیم، تا آنجا که ممکن بود پیگیری کردیم، آقای دکتر رضایی رئیس کمیسیون عمران اینجا تشریف دارند، همه اعضای کمیسیون عمران هستند، آقای دکتر تاج‌گردون هم هستند، لحظه به لحظه برای اجزا با کمیسیون تلفیق،‌ با کمیسیون برنامه و بودجه، با کمیسیون عمران و خود دولت همه موارد را پیگیری کردیم. این‌طور نیست که ما همه چی را همین‌طور راحت رها کرده باشیم. عزیز من! آنچه که من گفتم، گفتم شما یک تبصره دارید، (10) درصد قیمت گازوئیل را طبق ماده (70) برای راهداری و (10) درصد هم برای راه‌آهن گذاشتید. آن (10) درصد را ما به شما پیشنهاد کردیم که بیایید این را مستقیماً به حساب راه‌آهن و حساب راهداری واریز کنید. در هر صورت کمیسیون تلفیق به هر دلیلی مصلحت ندانستند و تصویب نکردند. بنابراین این اصلاً هیچ دلیلی ندارد که شما فکر کنید ما پیگیری نمی‌کنیم. ما لحظه به لحظه پیگیری کردیم، ما پیگیری نمی‌کردیم مثلاً (46) هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری بخش خصوصی ایجاد می‌شد؟ (1800) میلیارد تومان سرمایه‌گذاری در حوزه نفت و ریل ایجاد می‌شد؟ این همه میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری خارجی انجام می‌شد؟ آقای اسمعیلی عزیز! من و شما که همکار دانشگاهی هستیم، باید علمی و دانشگاهی صحبت کنیم. ما کی پیگیری نکردیم؟ تمام موارد را پیگیری کردیم، هم من می‌دانم، هم شما می‌دانید که بودجه محدودیت دارد، تمام عرض بنده این است که علی‌رغم این همه محدودیت‌ها میزان عملکرد ما دهها برابر بودجه است. شما این را از هر یک از اعضای کمیسیون عمران، کمیسیون بودجه و کسانی که بودجه ما را بررسی کرده‌اند ملاحظه بفرمایید همه تأیید می‌کنند که عملکرد ما دهها برابر بودجه است که در واقع خودمان را فقط و فقط پایبند بودجه نکردیم. اما آقای امیرآبادی! آقای امیرآبادی عزیز! واقعاً من از شما تعجب می‌کنم. شما چطور می‌آیید پشت تریبون قضات شریف ایران را متهم می‌کنید؟ اصلاً چه کسی چنین حرفی را به شما زده؟ اصلاً‌ خود شما می‌گویید که یک مورد اقدام نشده، شما دارید در این جلسه نیت‌خوانی می‌کنید؟ آنجا در گزارش نوشته قضات در مقابله با زمین‌خواری نقش بسیار مؤثری دارند، این حرف بدی است؟ اینکه قضات تلاش کنند و روبروی زمین‌خواران می‌ایستند و ما جزء محدود وزارتخانه‌هایی هستیم که شورای مبارزه با زمین‌خواری را با همین قضات شریف مرتب تشکیل می‌دهیم و هر جا کوچکترین موردی باشد گزارش می‌کنیم و با آنها برخورد می‌شود، در واقع این کار بدی است؟ شما بابت کار انجام‌نشده یک جمله از یک گزارشی که گزارش چندصفحه‌ای است را می‌خوانید و بعد ذهن مردم را مشوش می‌کنید. تا حالا در مورد این موضوعات دهها مورد در همین جلسه گفته شده، آقای دکتر لاریجانی به کمیسیون اصل (90) ارجاع کرده‌اند. یک موردش تا به حال به نتیجه نرسیده، حتی یک مورد. آقای امیرآبادی عزیز!‌ من خواهش می‌کنم، می‌خواهیم کسی را از صحنه بیرون کنیم عیبی ندارد بیرون کنیم، به هر دلیلی که شما علاقه‌مند هستید، ولی دلیلی ندارد که ما از حیطه اخلاق پا را فراتر بگذاریم،‌ خدای‌ناکرده قضات شریف را منکوب کنیم، وزارتخانه را منکوب کنیم، افراد را منکوب کنیم. خود شما می‌گویید این نامه که اصلاً‌ من نمی‌دانم چیست، دو خط از یک نامه‌ای را می‌خوانید می‌گویید یک مورد عمل ندارد، چیزی که یک مورد عمل ندارد، طرحش در صحن علنی مجلس و میلیون‌ها نفر آدم که دارند گوش می‌کنند، این مثلاً چه حسنی دارد؟ مثلاً شما چه چیزی را می‌خواهید با این ثابت کنید؟ مثلاً می‌خواهید بگویید چه اتفاقی رخ داده؟ آقای دکتر لاریجانی! من خواهش می‌کنم یک بار دیگر این را به کمیسیون اصل (90) بدهید.

بخوانید، برای من که فرقی نمی‌کند. آقای امیرآبادی! خود شما می‌گویید یک مورد عمل نشده.

پیشنهاد دادند؟! آقای امیرآبادی! این حرف‌ها چیست که می‌زنید؟ خواهش می‌کنم، از شما استدعا می‌کنم...

اشکالی ندارد، شما بروید شکایت کنید.

من حتماً این کار را می‌کنم، حتماً قوه قضائیه هم نسبت به شما شکایت می‌کند. مگر می‌شود که شما در یک جلسه‌ای جمع قضات شریف و انسان‌ها را بیهوده همین‌طور یک نامه نوشته شده،‌ یک نامه در می‌آورید می‌خوانید، مگر شما این نامه را سال 95 نمی‌دانستید؟ در 95 من استیضاح شدم، 96 رأی اعتماد گرفتم، چرا آن وقت نگفتید؟ خدمت شما عرض شود که من واقعاً‌ از این جهات متأسفم که ما بعد از (40)‌ سال از جمهوری اسلامی هنوز هم که هنوز است وقتی می‌خواهیم با کسی مخالفت کنیم نه حرف مستند می‌زنیم، نه حرفی که دادگاه تشکیل شده باشد می‌گوییم، همین‌طور با کسی مخالفیم سریع یک نامه‌ای در می‌آوریم،‌ آقا! ما سند داریم. سند دارید، می‌رفتید به دادگاه، قوه قضائیه و کمیسیون اصل (90) می‌دادید. چرا اینجا مطرحش می‌کنید؟ اما دوستان عزیز! من در هر صورت از جوانی عضو شورای مرکزی جهاد سازندگی بودم،‌ تمام عمر و جوانی‌ام را برای این انقلاب، جمهوری اسلامی و ایران گذاشتم. همچنان برای سرفرازی جمهوری اسلامی ایران حاضرم در هر جبهه‌ای بجنگم. من هیچ‌وقت از خدمت کردن به این مردم خسته نمی‌شوم. از هیچ طعنه‌ای دلگیر نمی‌شوم، از هیچ سرزنشی دل‌آزرده نمی‌شوم. من کشورم را دوست دارم، من ایران را دوست دارم، من جمهوری اسلامی را دوست دارم، برای این جمهوری اسلامی جانفشانی کردم، جانفشانی می‌کنم و می‌ایستم. این حرف‌ها که گفته می‌شود فلانی انگیزه ندارد، آدم سیاسی همواره می‌دانید که باید حرفش را دلیرانه بزند، مرد باشد حرفش را بزند. من در دولت حرفم را می‌زنم، در مجلس حرفم را می‌زنم، در رسانه حرفم را می‌زنم، می‌ایستم از این مملکت حمایت می‌کنم، تلاش می‌کنم، اقدام می‌کنم. راجع به این مواردی هم که گفته می‌شود تا این لحظه از ارقام چند هزار میلیارد تومانی راجع به من گفته شده، تا هر رقم دیگری. یک ریال، یک سنت نه راجع به من، نه راجع به خانواده من هیچ‌کسی تا حالا نتوانسته به اندازه یک سنت چیزی را در دادگاه ثابت کند. خواهش من از شما این است که به حرفهایم مستدل دقت بفرمایید، من خدمت شما هستم، رأی دادید کمافی‌السابق مردانه می‌جنگم، رأی ندادید مصلحت است که شما برای این کشور تشخیص دادید. ما همواره در خدمت نمایندگان عزیز بودیم. ایرادی که به من گرفته می‌شود که این فرد فردی است که حاضر نیست مماشات کند. کسی به من ایراد نمی‌گیرد که این دارد می‌رود مماشات کند. هیچ‌کس به من ایراد نمی‌گیرد که این می‌رود لابی می‌کند، به من کسی ایراد نمی‌گیرد که این دارد معامله می‌کند. تا حالا در عمرم برای هیچ کاری در هیچ شرایطی با هیچ‌کسی معامله نکردم. غیرممکن است در همین دوستان نماینده عزیز کسی بیاید بگوید که فلانی! تو برای یک کاری با من معامله کردی. دوستان! (13) تا شرکت زیر نظر من است، بیش از (200) تا مدیرکل زیر نظر من کار می‌کنند، اگر یک مدیرکل، مدیرعامل، معاون یا عضو هیأت‌مدیره پیدا شد گفت آخوندی برای یک پروژه حتی ابراز تمایل کرده، سفارش و تلفن که هیچ، فقط کسی بگوید آقا! فلانی ابراز تمایل کرده که خوب است فلانی برنده شود. اگر شما پیدا کردید. در تمام ایران بگردید، بیش از (200) مدیرکل زیر نظر من کار می‌کنند، دهها هیأت‌مدیره زیر نظر من کار می‌کند. خواهش من این است که اگر می‌خواهیم نکته‌ای را بگوییم آن نکته باید محکمه‌پسند و متکی به دلایل باشد. در هر صورت من از اینکه وقت شما را گرفتم یک بار دیگر پوزش می‌خواهم. امیدوارم آنچه که به مصلحت جمهوری اسلامی، ایران و من است همان بر قلب و زبان شما جاری شود و مطمئن باشید که من همچنان در خدمت شما هستم. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته